Zelfstandige wijkkerkon.

Ook in de Hervormde Kerk is de vraag aan de orde gekomen, of men de stadskerken niet splitsen zal in zelfstandige wijkgemeenten. De Synode der Hervormde Kerk heeft een voorstel in dien geest aan de Ciassicale besturen om advies gezonden, en het blijkt ook hier, dat er geen gering verschil van gevoelen is over de vraag, of men de splitsing zoover zal doorzetten, dat elke afzonderlijke wgkkerk een eigen kerkeraad krijgt, dan wel of men de eenheid der plaatselijke gemeenten zal handhaven door één Kerkeraad aan het hoofd dezer wijkgemeenten te laten voortbestaan.

De Kerkeraad der Hervormde Gemeente te Rotterdam heeft zich met algemeene stemmen voor het voorstel tot spUtsiog verklaard, gel^k Ds. Wagenaar in een artikel in de Rotterdamsche Kerkbode mtdcdeeit, maar daaraan toegevoegd, dat hg het noodig acht, dat de blijvende eenheid der gesplitste gemeenten tot uiting komt, oordien de onderdeden onder het bestuur leven staan van één centralen kerkeraad, er behartiging van de aan de onderscheiene wijkgemeenten gemeene belangen.

Een geheel ander standpunt neemt de schrijver van het Kerkelqk Nieuws in de Rotterdammer in, die een zeer uitvoerige recensie geeft van de dissertatie van Dr. Harrenstein, en na vermeld te hebben, hoe Dr. Harrenstein bij de splitsing zoo radicaal mogel^k te werk wii gaan, daarop volgen laat:

Dit radicale standpunt is wel bet belangwekkendste van deze studie, omdat het eenvoud^weg overtuigend den leïer duidelijk maakt, dat de zelfstandige wijkketk, zooals de schrijver deze wenscht, de voorkeur verdient boven het stelsel, dat bijv. in het voorloopig aangenomen reglement op de wijkgemeenten door de algemeene syaode der Ned. Herv. Kerk wordt aanbevolen. (Men zie hierover ons artikel over „kerkelijke gemeenten op het bed van Procrustes" in het Avondblad van 11 Januari 1.1.). Wil men gewoonlijk — aldus o.a. ook bovengenoemd reglement — den band tusschen wijkgemeente en stadsgemeeme handhaven door het behoud van den kerkeraad der geheele gemeente, Dr. Harrenstein zou dezen band vol te komen willen doorsnijden, omdat hij da eenheid in zulk een groote stadsgemeente, welke eenheid dan in den éénen kerkeraad heet belichaamd te zijn, niet anders dan als louter fictief kan beschouwen. Zoo men de eenheid van den kerkeraad wil beitendigen, zegt hij terecht, moet de kerkeraad ook wasenlijk heel de ge meeste regeeren, door h«el de gemeente te over zien en van de te behandelen zaken in zijn geheel op de hoogte te zijn. I3 dit in degroo'e steden met baar vele wijken onmogelijk, dan late men den stadskerkeraad, om hem niet geheel zijn karakter van kerkeraad te doen verliezen, vervallen. Zoo p'eit de schrijver ook voor de algeheele zeifjtandigheid der wijkkerk ten opzichte der diacocale en fiaantiëele administratie, en wil, — weder in tegenstelling o.a. met het meeraangehaalde Reglement der Alg. Synode van de Ned. Herv. Kerk, — ook ingeval van verhuizingen doortastend blijven en niet door het bewandelen van den middenweg de zaak bederven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen