Uit de Pers.

In de Gro7ii7igsche Kerkbode schrijft Ds. Miedema'over het Bijbellezen het volgende:

Terecht wordt bij hetj gewone huisbezoek pok over 't Bijbellezen gesproken. Of het huisbezoek direkt in verband met de bediening van het Heilig Avondmaal geschiedt of geregeld het gansche jaar door plaats heeft, doet hier niets ter zake. Toch behoort ook het Bijbellezen ter sprake te komen.

In dat opzicht nu is er gewoonlijk bij ons Gereformeerd volk nog veel, dat wij met dankbaarheid mogen vermelden. Wordt er niet eiken «dag uit Gods Woord, ten minste éénmaal, meestal raeermalen gelezen? Gods Woord, en niet allerlei boeken met stichtelijke stukjes, , zoodat 'smetjschen woord in de plaats komt van het Woord-Gods, zqoals . dat b.v. bij onze.Duitsche naburen veel in gebruik' is. Wel komen van over de grenzen soms oiolc te de gezinnen der Christenen dergelijke..gewoonten hier in zwang, maar althans bij • dé Gereformeerden heeft dat nog. geen gr.oote. afmetingen aangeniamen. En wij achten dat .pen-gelukkig verschijnsel, , . Hoe hoog begenadigd ook eenjg. meii'sch! .ö.nder' ons ïevéüdé ór~iTït~vróége"r Ttjd'moge•gei\'eest~zijn-en-^oeveel stichteKjks er ook moge te .vinden zijn in, hun-geschriften, ze mogen toch aoojt op. één lijii gesteld met 't Woord van God.

-Gods Woord is de Bron, waarèan de'zielen der gcloovigén üun-dorst .moeten'lesschen, - i* tot gids gegeven m; .het, leven. En de Heere wil in de eerste. 4)laats altijd weer door de; kennissen overdenking van dat Woord'de zielen voeden, •*! leven'leiden.

Maar af-tó' nu geregelde lezing van-'Gdds Woörd een vaste gewoonte onder ons geworden, .» toch bl^ft hier. zeer. zeker nog wel nadere bespreking nopdig.

Vooreerst dient dè vraag ernstig overwogen; of ér Pok wel persoonlijk bij elk lid van het huisgezin in dé gemeente Gods eenige tijd afgezonderd wordt om.in de Heilige Schrift te lezen, Hoevelen stellen zich., tevreden met alleen tegenwoordig té zijn bij de huiselijke Bijbellezing. Tertvijï ze alleen en voor zich zelf bijna nooit dèh Bijbel in handen nemen.-Dit verraadt itéker; een: zeer oppervlakkig geloofsleven. . Dit berooft u van veel lejding, bestiering eii vertroosting. W'? int het ligt voor'dé hand, dat ook, al is in huis én kerk de Bijbellezing nog zoo getrouw, het persoonlijk er zich bij bepalen voor^eigen zielenopden en yooi; eigen strijd, en èigèiï behoefte laiig.nié.t zoo .goed zal' gelukken ïii den regel, als juist dan wannéér iemand den Bijbel alleen leest.

Maar voorts in de tweede plaats dient ook die Bijbélieïing zelf wel getoetst te worden. De geheele Bqbei is geschreven tot qfis niit en tot onze leering ; tot onze' onderwijzing en : • vertroosting ; tot wederlegging-\'an diegenen, die dé-waarheid tegenstaan. Uit dat geheel, van Gods Woord mag niets overbodig beschouwd, - niets weggenomen.

Toch wil dit niet zeggen, dat elk gedeelte altijd even gepast is. In tijden van droefenis en rouw worden niet de geslachtsregisters gelezen. Sommige hoofdstukken, met . name bijvoorbeeld over de reinigingswetten bij Israël, zijn in een huisgezin met kinderen van onderscheiden leeftijd en geslacht beter geschikt om re bewaren tot rijper tijd en gelegenheid. Oolc hierin moet de rechtvaardige tijd en wijze kennen.

Wij zijn gropte voorstanders van het voor den voet Op lezen. Den eenendagGen. I, .den volgenden morgen. Gen. 11. Den eenen middag Matth. I. den volgenden Matth. II eri zoo verdei-. Dat lezen alleen van dié stukken' en'gedeelten waar bij !t opslaan de, Bijbel, open valt, achten wij geheel verkeerd, Practisch zal, dat hier op neer komen, dat men . zoowat altijd in dezelfde gedeelten blijft. Want een Bijbel heeft juist ook door den aard van den band, die ei-om ligt, neiging altoos zoowat op dezelfde plaatsen open té vallen. Geheele stukken blijven dan in - het huisgezin ongelezen. Een heel klein stuk van den Bijbel wordt dan slechts gebruikt, men berooft zich zelf en de zijnen van veel, dat God toch tot ons voordeel en geestelijk welzijn gegeven heeft;

Dus, ons dunkt, geregeld door lezen is de gewone weg, JViaar elk gezinshoofd blijve daarin de leiding houden om sommige gedeelten zeer bepaald voor 't huiselijk Bijbellezen uit te schakelen.

Daar is echter nog meer. 't Is niet genoeg dat er gelezen wordt in den Bijbel. De groote vraag blijft dan nog steeds, hoe er gelezen wordt. Het leven kent verschillende tijden, In den oogst is het allicht buiten veel moeilijker om zich rustig voor 't lezen af te zonderen als in den winter. Menschen die een winkel houden, zullen 's avonds na de sluiting veel eerbiediger kunnen lezen als 's middags, wanneer er gedurig een moet opstaan om naar de bel te loöpen. Gezinnen, bestaande alleen uit volwassen .menschen, zullen veel kalmer aan tafel zitten ook onder 't Bijbellezen, als wanneer er iiog kleine kleuters zijn.

Nu is 't niet mogelijk, hierin uniforme regels aan te geVen. Elk gezinshoofd heeft hierin te kennen de biiondere' omstandigheden en daarnaar te Jiandelen.

Mits steeds móet 't er Om te doen zijn, dat Gods Woord met eerbied en met ontzag gelezen worde, dat zooveel mogelijk ieder er in meelevC, dat door allen bedacht worde^ dat God tot ons spreekt

; De 'gewoonte - van-onze.vaderen om den Statenbijbel met de kantteekeningen te gebruiken ook bij 't huiselijk Bijbellezen, 'is maar bij weinigen meer in eere. Zeker ook mee omdat 't formaat der oude folianten zoo onpractisch is. Maar toch ook mede misschien wel, doordat 't Bijbellezên te veel als een vorm, . ee: n ceremonie beschouwd wordt.

Dat nu moet bestreden.. Van elke Bijbellezing moet bij ieder, die er'''aan deel nam, de indruk achter blijven dat God tot hem of haar sprak, en. ook dus van den inhoud van dat gesprokene.

Daarom is nu ook de nieuwe uitgave van den Statenbijbel van y. H. Kok te Kampeii zoo van belang. In de kantteekeningen staat een rijkdom van toelichting op het Woord Gods, dat dienen kan axa 't duistere te verklaren. Juist het formaat, waarin die uitgave verschijnt, maakt, dat ze zoo gemakkelijk in de huiselijke Bijbellezing gebruikt kan worden.

Er spreekt uit dit stukske practische lévenswijsheid.

De Waarlieidsvritnd nog een ernstig, tegen, het.-saamkoppelen van Kerk en politiek,

Het betrekken, van dé Kerk in de politiek, een verschijnsel dat bijzonderlijk in den laatsten tijd valt waar te nemen, blijkt èn voor de Kerk èn voor de poKtiek van beteekenis te worden.

Niet dat men; b.v. van antirevolutionaire zijde zich aan zulk sarnenkoppelen van twee geheel op zichzelf staande levenskrrngen schuldig maakt. Dit toch zou in' strijd ; zijn. met de beginselen van die partij zelve, omdat een der grondslagen, waarop de antirevolutionaire partij rust, deze is, , dat in ons volksleven het beginsel van soüvereinifeit in eigen kring behoort geh-uldigd te worden.

Anders staat het echter met de \Tijzinnigen. Hoewel ook dezen naar eigen beginsel, al is dit ook op andere gronden, de .politiek buiten de Kerk stellen, zien wij toch vati deze zijde hoe laögerzoo meer dé Kerk, en wel de Hervormde Kerk, in de politiek betrokken.

Daarbij is: het er, verre van af om aan beide levenskringen gelijke positie toe te kennen. Integendeel!. Door de vrijzinnigen wordt de Kerk aan de politiek ondergeschikt gemaakt, De Kerk wordt als ihstrurhérit' gebruikt om de politiek te sterken.

Sinds de vrij? innige{i: hunne gelederen zagen dunnen, OB opmerkten hoe hunne partij in getalstrekte en in invloed ging verminderen, zijn'zij zich op de Hervormde Kerk gaan werpen, ten einde door hét bewerken van degenen, die zij onder hun bereik kunnen krijgen, i, n vrijzinnig-godsdienstigen geest nieuwe hulptroepen aan de politieke organirsatie tpe te voegen.

De Nieuwe Rotterdamsche Courant, het hoofdorgaan van de vrijzinnige richting, stelde zich bij deze actie aan de spits, door week in week uit hare kolommen open , te stellen voor de uiteenzetting en de verbreiding van de vrijzinnig-godsdienstige beginselen, met de bedoeling om de middenstof, via het modernisirie, voor de vrijzinniage gelederen te winnen, -

In hoeverre het gebruik maken van de Kerk als instrument voor politieke doeleinden vOor de actie der vrijzinnigen reeds vruchten heeft opgeleverd, is nog niet met juistheid vast te stellen, al-zal de ovenvinningy die de linkerzijde dezen zomer bij de stembus behaalde, althans voor een gedeelte wel verband houden inet den arbeid, die van vrijzinnig godsdienstige zijde, werd verricht.

IntussChen, wat hiervan ook zij. dit staat vast; dat het optreden der vrijzinnige-godsdienstigen, ten minste yoor de Kerk, . in , het weer ppwakeh van het modernisme, .ook al zijn daarvoor nog andere redenen aanwezig, alrecde'tot gtotft nadeel heeft-'geleid.

Maar daar komt dan nóg-dit bij, dat de Kerk niet alleen directe, schade heeft, wanneer zij als politiek instrument , voor vrijzinnige, actj'e wordt ge-h bezijgd, . maar 'ook loopt de Kerk gevaar, 'wannéér omgekeerd, ', door' het'volk-te winnen voor het stémméh'op-vrijzinnige candMiten, de' politiek den.

Want—Aecnen—ïij^ .die_zoQ_ h^idelen, en daarbij hebben wij in-het bijzonder op het oog die predikanten van' orthodoxe richting In de Hervormde Kerk, dié* bij dé onlangs gehouden Kamerverkiezing ; het voorr de vrijzinnige candidaten opnamen, dat de Hervormde kiezer, die daarin den predikant volgt, , niet op, hét Keilend vlak geraakt, dat tot het •modernisme leidi in de Kerk?

Wat aegt men wél ^-van eene advertentie, zooals in de b& den voorkwam, van twee orthodoxe predikanten, '_ ter - aanbeveling van den candidaat dér vrijzinnig-deroecratéh ' in het district Weststellingwerf? De vnj2innig-démocraat Prof. Kohnstam, behoorend tot een bond die het in zijn - program, uitspreekt, 'dat, - .ter volledige toepassing van het beginsel vaa scheiding van Kerk en Staat, er losmaking behoprt te Icömen van 'de geldelijke banden tus-"scheri den Staat en de kerkgenootschappen zonder meer, én-die zelf dé-vergaderingen van den bpnd op: Zondag bijwoont, die candidaat die warm religieus gestemd is, die vrijwel staat op het standpunt Valeton-la. Saussaye en voorstander' is van staatssteun voor retigieusé doeleinden, speciaal vPor dé Hervormde Kerk?

Ligt er in dit verband niet veel waars in het scherpe woord, wat Ds. G. Hulsman te Groningen den verslaggever van A& ^Nieuwe. Qroninger Couran bij gelegenheid van_een interview inzake het besluit van den K-erkeraad der Hervormde Kerk te Groningen, met betrekkrhg tot'Ket Stellen van de iTagen aan hen die belijdenis des gelobfs afleggen, dezer dagen deed hooren? De moderne predikant zeide: De Kerk eischt een opleiding aan de rijksuniversiteit en stelt haar toekomstige predikanten daar zelve onder orthodoxe als moderne invloeden. Zij eischt dat examens wPrden gedaan, ook tegenover vr^ijzinnige professoren, en wanneer jeugdige menschen eenmaal predikant geworden zijn, verbiedt diezelfde Kerk hun te spreken van de dingen die ze daar hebben gehoord, op straffe van bemoeilijkt en in hun arbeid benadeeld en tegengewerkt te worden.

Ligt er in deze woorden, die een ernstige aanklacht inhouden tegen de' Hervormde Kerk, ook niet eene waarschuwing aan het adres van hen, dié dé Kerk aan de politiek ondergeschikt maken, of omgekeerd ons volk langs de lijnen der politiek — zij' het onwillens — in de armen voeren van het modernisme?

Daarom blijve Kerk en politiek elk een eigen terrein aangewezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen