De komende Synode.

Nu de Generale Synode de volgende week samen komt, mogen we onze Kerken wel opwekken om op den aanstaanden Rustdag haar in het bijzonder in den gebede te gedenken.

Of de Synode al de zwaarwichtige onderwerpen, die op haar agendurn staan, zal afwerken, zooals met name de herziening van onze belijdenisschriften, een nieuwe Bijbelvertaling, een omwerking onzer liturgie en de toevoeging van een gezangenbundel aan ons psalmboek, dan wel zich bepalen zal tot het strikt noodzakelijke, dat geen langer uitstel lijden kan, zooals met name-de Zending, de tuchtgeschillen enz, staat alleen aan haar om te beslissen. Er gaan stemmen op, die willen, dat de S> 'node rustig, zonder te veel door de tijdsomstandigheden zich te laten beheerschen, haar taak zal volvoeren en omtrent al deze vragen een beslissing nemen zal. Terwijl anderen van oordeel zijn, dat beperking tot het strikt noodzakelijke thans plicht is, omdat een al te lange duur van de Synode met name voor de hoogleeraren, die hun arbeid moeten laten stilstaan, en voor de predikanten, wier catechisaties juist waren aangevangen, zeer hinderlijk zou wezen. Hier komt bij, dat onder de gegeven omstandigheden er wel geen sprake van kan wezen, , dat de afgevaardigden van buitenlandsche kerken onze Synode zullen bijwonen, en het reeds daarom niet gewenscht zou zijn, dat de Synode zulke ingrijpende besluiten zou nemen als met name ten opzichte van de Bijbelvertaling, de Confessie, de Liturgie en de gezangenquaestie, die toch niet alleen voor de Kerken in Nederland, maar evenzeer voor de Kerken in het buitenland van zoo hoog belang zijn. Reeds nu heeft de mare, dat onze Kerken de belijdenis en catechismus wilden herzien, in Amerika aanleiding gegeven tot geheel scheeve en onjuiste voorstellingen, die wel weersproken zijri geworden, maar die toch licht een zaad van wantrouwen zouden kunnen doen ontkiemen. Hoogstens zou de Synode deze vraagstukken dus voorloopig kunnen bespreken, om dan aan deputaten op te dragen, voor de volgende Generale Synode de Kerken met een weloverwogen advies te dienen en daarbij ook de meening van de buitenlandsche Kerken te vragen. En dan zou een uitvoerige en principieele discussie van deze vraagstukken op deze Synode toch praematuur en overbodig wezen.

Maar hoe de Synode hierover ook beslissen moge, de ernst der tijden, waarin we leven, roept voor alle dingen om versterking van den broederband in onze Kerken zelf. Waar reeds op politiek gebied de verschillende partijen gevoeld hebben, hoe het plicht was de strijdbijl te begraven en de eenheid van Qns nationale leven te doen uitkomen, daar ^ou de Kerk van Christus al een zeer slecht voorbeeld geven, wanneer in haar midden thans niet alles vermeden werd, wat tot broedertwist aanleiding zou kunnen geven. Moge daarom het gebed voor onze Synode opgaan, dat de Heillige Geest, om deze schoone beeldspraak van onze vaderen over te nemen, in haar midden moge voorzitten, en door dien Geest aller hart en zin geleid worde, om alleen te bedenken wat voor den vrede van Jerusalem dienen kan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen