Uit de Ders.

In de Zuider Kerkbode schreef Ds. Kerkhof het volgende artikel onder den titel: Neem uw Bijbel mee.

Vele kerkgangers komen zonder Bijbel ter kerk. Wat een dwaze gewoonte. Sommigen hebben een psalmboekje van zoo klein mogelijk formaat. Anderen hebben een uitgave, waarin het Nieuwe Testament staat. En dan meenen ze reeds genoegzaam gewapend te zijn. Het komt dan ook herhaaldelijk voor, dat de dienaar, die immers evenveel uit het Oude als uit het Nieuwe Testament Gods Woord bedient, van den kansel af ziet hoe nauwelijks een tiende deel der broeders en zusters zijn teks't naslaat of. het voor te lezen hoofdstuk meelezende volgt. In kerken waar vaste zitplaatsen zijn, laten enkelen een bijbeltje liggen. Dat is een goede gewoonte. Voor enkele stuivers reeds kan men in het bezit komen van een Bijbel — d.w.z. een heelen Bijbel — en daardoor vergemakkelijkt men zich zelven Jiet volgen van de p-ecikatie zoowel als van het voorlezen door den Opziener.

Er zijn evenwel ook mooiere uitgaven van O. en N. Testament in z< o handig formaat, dat een ieder ze zonder bezwaar kan meedragen van huis naar de kerk en vica versa zonder er onder te bezwijken.

In stadskerken komen soms zusters der gemeente met een taschje, waarin allerlei prullaria nestelen, naar de kerk, dat beter vervangen kon worden door een Bijbel.

Onder ons Gereformeerden wordt er evenveel waarde gehecht aan het Oude als aan het Nieuwe Testament: Het een kan niet zonder het ander. Het beste deel der gemeente hoort zelfs gaarne stoffen uit het Oude Verbond behandelen. De Sch iftkennis wordt er zoo door vermeerderd. En immers, wanneer men op de O, T. Schriften het licht der Nieuwe Bedeeling laat vallen, krijgt het geheel der Godsopenbaring voor ons zoo rijken inhoud en zoo veelzijdige nuanceering.

Het moet er de gemeente ora te doen zijn, allereerst onderwijs uit de Schriften te ontvangen. Juist als een leeraar bemerkt, dat heel zijne gemeente mee onderzoekt wat hij predikt, is 't voor hem een prikkel te meer steeds dieper te delven uit dien rijken goudmijn. Wanneer de gemeenteleden geen Bijbel voor zich hebben in de kerk, nemen zij ook van het Woord, dat bediend wordt, niet genoeg notitie. Thuisgekomen weten zij nauwelijks waar. De een zegt: in Habakuk; de ander: in Jeremia. En na wat vergeefsch zoeken wordt geconstateerd, dat men 't niet meer vinden kan.

Onderzoekt de Schriften!

Doe dat niet alleen thuis, maar ook in het Huis des Gebeds. Wat voorrecht is het, dat wij in een tijd leven, dat ieder een prachtexemplaar van een Bijbeltje, in duidelijk leesbaren druk kan meenemen naar de kerk. Zulke voorrechten misten vorige geslachten. Het is onze roeping alle middelen, die middelen, die kunnen aangewend worden öm toe te nemen in Bijbelkennis, ook te gebruiken.

Wat liet een dominee die zijn gehoor aankijkt nu? Ca, dit, dat broeders en zusters, en niet te vergeten ook kinderen, die een Bijbel voor zich hebben, meestal met frissche en onverdeelde aandacht de predicatie volgen. Schrijver dezes kwam het omgekeerde - wel eens voor, dat hij na het voorlezen van een tekst, uit eenige verzen bestaande, opziende een broeder zag knikkeboUen. Als een goed gereformeerde met lust en ernst ter kerk gaat en begeert gebouwd te worden op he allerheiligste geloof en onderwezen te worden uit alle deelen van de Schrift, dan kan hij niet verzuimen een Bijbel voor zich te hebben. Moge er in dit opzicht verbetering komen. Niemand late uit schaamte een Bijbeltje thuis, denkende: wat zullen anderen er wel van zeggen aTs ik met zoo'n boek over straat of langs den weg loop. Zulke gedachten blijven bij een goed Christen zelfs verre.

Onder de plattelandsbevolking zijn bij sommige famine's nog ouderwetsche Bijbels in gebruik, geërfd van geslacht op geslacht, wel wat dik van formaat maar waaruit toch blijkt, hoe ook onze voorouders, zoo zij 't ook maar eenigiins konden bekostigen, den Bijbel meenamen op hun kerkgang. Zoo behoort het bij het een degelijk Gereformeerd volk! Vader Cats droeg wel een foliant met kantteekeningen mee onder den arm, als hij. ter kerke ging. Dat is nu niet meer noodig.

Maar zonder Bijbel in de kerk zitten — dat moest onder Christenen, die leven willen bij heel de Schrift, niet voorkomen.

Geen halve Christen, - -geen halve Bijbel. Een heele Christen, en een heele Bijbel.

Daarop zal zegen rusten: verstand en hart zullen er beide wel bij varen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen