Jerusalem, veroverd.

Het feit, dat Jerusalem, na acht eeuwen onderde heerschappij der Mohammedanen te hebben gestaan, thans door het Engelsche leger veroverd is, heeft een juichkreet doen opgaan in de Engelsche en Fransche pers.

Dit is te begrijpen.

Al mag die verovering uit militair oogpunt weinig te beteekenen hebben, omdat het Turksche leger Jerusalem nauwelijks "verdedigd heeft en de stad zelfs zonder strijd zich heeft overgegeven, toch is het bezit van dit kostbare pand voor de Ententevolken van groot belang. Jerusalem is ook voor de Mohammedanen een heilige stad. De Omarmoskee op den Tempelberg is zelfs een hunner voornaamste heiligdommen. En nu eerst Mekka en Medina voor dèn Sultan verloren gingen, doordat de Arabische volksstammen op Engeland's instigatie zich onafhankelijk verklaarden, en thans ook Jerusalem veroverd werd, wordt daarmede aan • het prestige van den Sultan in het Oosten een gevoelige slag toegebracht.

Natuurlijk is over het toekomstige lot van Jerusalem daarmede nog niet beslist.

De mogelijkheid bestaat, dat het Turksche leger, dat thans zich terugtrok, straks, wanneer het hulp ontvangen heeft, terug' keert en het Engelsche leger weer uit Palestina verdrijft. En ook afgezien daarvan zal eerst op de conferentie bij de vredesonderhandelingen beslist worden, of het heilige land weer aan Turkije terug zal gegeven worden, dan wel onder het bestuur van Engeland zal komen. Reeds nu te jiiichen, dat Jerusalem voor goed bevrijd is van de macht der Turken en weer onder Christelijke heerschappij is gekomen, , zou dus te vroeg victorie zijn geroepen. Eerst de toekom--t zal leeren, wat het lot van Jerusalem zal wezen.

En in elk geval kan deze verovering van Jerusalem door het Er gels"che leger niet vergeleken worden met , de verovering van Jerusalem door de kruisridders, onder aanvoering van Godfried van Bouillon den 15 Juli 1099. Wat toen de kruisridders dreef, was een heilig motief. Ze wilden de heilige plaatsen, waar Christus geboren was, geleden had en uit de dooden was opgestaan, niet in de handen der Mohammedanen laten, die telkens de Christelijke pelgrims molesteerden, die tsr beêvaart togen naar Palestina. De strijd ging toen tusschen het Kruis en Ie Halve Maan, tusschen het Christendom en den Islam. Met de leuze: God wil het! trokken de kruisridders Jerusalem binnen en hun eerste daad was, te Jerusalem een Christelijk koninkrijk te stichten en Godfried van Bouillun tot Koning van Jerusalem uit. te roepen. En al weigerde deze in echt Christelijken deemoed om een Koningskroon te dragen, waar zijn Heiland een doornenkroon droeg, Jerusalem werd toch een Christelijke stad en bleef dit, ); otdat in 1244 deMongoolsche huurtroepen van den Egyptischen sultan Ejub Jerusalem heroverden en. van dat oogenblik Jerusalem voor goed in de handen der Mohammedanen bleef.

Van zulk een heilig motief is thans geen sprake. Engeland wil Jerusalem in bezit hebben om Egypte en het Suezkanaal te beveiligen en aan Duitschland den pas af te snijden om in Azië door te dringen, omdat het daar een gevaar voor zijn handelslangen en zijn bezit van Indië inziet. Bagdad en Jerusalem in Engelands handen zullen de barrière vormen, die den weg naar Azië voor Duitschland's handel afsluit. Het is een politiek en economisch belang, dat Engeland drijft, maar niet een religieus motief om het heilige land voor de Christenen te heroveren.

Zelfs is ér, althans voorzooverre de plannen van Engeland duidelijk zijn, geen sprake van om te Jerusalem een Christelijk bewind te vestigen, maar veelmeer om Palestina aan de Joden terug te geven, opdat dezen daar koloniseeren kunnen.

Hetzelfde plan, dat ook Julianus de Afvallige had, die zelfs den tempel te Jerusalem wilde laten herbouwen en den Joodschen eeredienst daar wilde herstellen, om daarmede de profetie van Christus, dat de tempel verwoest zou blijven, ' te logenstraffen. En al is er natuurlijk geen sprake van, dat Engeland eenzelfde motief drijft, toch is het duidelijk genoeg, dat Engeland veel meer er aan denkt de gunst der Joden te winnen door het heilige land hun af te staan, dan dat het voor de Christelijke belangen zou opkomen.

Dat heel de Joodsche of Joodschgezinde pers jubelt, omdat Jerusalem nu aan de macht der Turken ontnomen is, is dan ook te begrijpen. Het Turksche bewind, dat tegenover de Christenen zeer welwillend was, was met de Joodsche kplonisatie verre van ingenomen en trachtte door allerlei vexatoire maatregelen de immigratie der Joden tegen te gaan. Voor de Joden, die thans de mogelijkheid zien geboren, dat zij weer de bezitters' van het land hunner vaderen zullen worden, is er daarom reden om te juichen, maar voor ons Christenen niet. En zeker zou Torquato Tasso, wanneer hij deze verovering van Jeruzalem beleefd had, daaraan geen stof ontleend hebben voor een Christelijk heldendicht, als hij in zijn La Gerusalemma liberata (Jerusalem verlost) ons schonk. Niet alleen ontbreekt daarvoor bij deze verovering van Jerusalem het heroïsme, dat de kruisridders dreef, maar evenzeer het hoogere religieuse motief, dat hun strijd adelde en er een Christelijk stempel op drukte.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen