Voor Kinderen.

JAARSWISSELING.

Een jaar vliedt heen, een nieuw verschijnt.

Wat kan, wat zal het wezen?

Geen menschenoog dat 't antwoord ziet, De toekomst ons doet lezen.

Het jaar dat ging bracht leed en smart.

Bracht dood of rouw aan velen, En nog zien wij het einde niet Van 't leed waar we ook in deelen..

A'l wilde ons God goedgunstigHjk Voor 't ergste nog bewaren.

Toch zijn de tijden ook voor ons Vol moeiten en bezwaren.

En mag men jong van jaren zijn Ook dan moet niet vergeten Dat 's Heeren stem ook tot de jeugd Zich richt, dat zij zou weten, Hoe goed en kwaad komt uit Zijn hand, Hij, heerscher over allen Schept vrede en gebiedt den strijd, Doet naar Zijn welgevallen.

Ga 't nieuwe jaar ook donker in Moog klein en groot vertrouwen Op Hem, die 't al bepaalt en werkt En op Zijn wijsheid bouwen.

Het einde wordt toch eenmaal goed Voor allen die God vreezen, Geloovig en met stil gemoed Verwachten wat zal wezen.

Als het jaar ten einde spoedt en een nieuw begint, dan is er alle reden, 't zij wij oud of jong zijn, eens ernstig achterwaarts en ook voorwaarts te zien. Dat wisten reeds de oude Romeinen. Onder hun goden was er een die het jaar inleidde, en Janus heette, van waar nog de eerste maand des jaars Januari heet. Deze Janus werd afgebeeld met twee aangezichten, het eene starende in 't verleden, het andere in de toekomst.

Zeker, 'daar zijn menschen die er onverschillig bij büjven, en denken öf zeggen: het is alle dagen Nieuwjaar. 'We zullen nu maar niet onderzoeken in hoever dit juist is, maar liever nagaan wat de jaarswisseling ook aan kinderen te zeggen h-eft.

Niet aile jaren zijn even gewichtig, hetzij voor een enkel mensch, voor een land of voor alle menschen samen. De drie jaren van oorlog, die nu achter ons liggen, zijn gewichtiger dan vele voorafgaande. En zoo is het ook in weer andere gevallen met het jaar van den enkelen mensch, al berekent hij zijn levensjaren van zijn geboorte af. Telkens komt de vraag weerom ook bij den grooten verjaardag der menscbheid: Wat was het en wat zal het wezen ?

Die vragen kan elk voor zich zelf doen.

Wij lezen in Ps. 90 vs. 1, 2, 4 en 10 : > Heere, Gij zijt ons geweest een toevlucht van geslacht tot geslacht.

Eer de bergen geboren waren, en Gij de aarde en de wereld voortgebracht hadt, ja van eeuwigh.; id tot eeuwigheid zijt Gij God.

Want duizend jaren zijn in Uw oogen als de dag van gisteren, als hij voorbijgegaan is en als een nachtwaak.

Aangaande de dagen onzer jaren, daarin zijn zeventig jaar, of, zoo wij zeer sterk zijn, tachtig jaar: en het uitnemendste van die is moeite én verdriet; want het wordt sneüijk afgesneden en wij vliegen daarhenen."

Die woorden mogen - R'el de inleiding zijn tot zulk een overdenking als waarvan wij spraken, opdat wij sluiten mogen met vs. 12: > Leer ons alzoo onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen."

De een zal het jaar anders eindigen dan de ander. Hier zal droefenis wezen, ginds blijdschap, elders het gewone. De een is op school of m zijn vak vooruitgegaan, de ander heeft niet te roemen. Maar wat allen, groot en klein zullen moeten erkennen is, dat zij iu veel zijn te kort geschoten, dat zij dikwijls tegen Guds wil en gebod hebben gehandeld, en verzuimd hebben het goede te doen.

Want wel vergeten velen dit alles, omdat het voorbij is, maar een bekend lied zegt: Uren, dagen, maanden, jaren.

Vliegen als een schaduw heen; Ach wij vinden waar wij staren Niets bestendigs hier beneen .

Op den weg dien wij betreden Staat geen voetstap die beklijft; Al het heden wordt verleden, Schoon 't ons toegerekend blijft.

Let vooral op de laatste vier regels. Beklijft wil zeggen staan blijft. Schoon wij vergeten, Gods gedenkboek teekent onze daden op. Daar­

Gods gedenkboek teekent onze daden op. Daarom, Iaat ons tot den Heer, gaan, opdat Hij onze schulden vergeve, onze zonden uitdelge en ons in het Nieuwe jaar ook een nieuw hart schenke.

In de toekomst te zien is natuurlijk in den regel nog wel zoo moeilijk als in 't verleden.

De meeste menschen wagen er zich dan ook niet aan. Maar wel zijn zij, vooral na een jaar als 1917, met zorg en vrees vervuld, voor wat .

1918 brengen zal.

Doch de meeste jonge lezers kennen gelukkig die zorgen en vreezen nog weinig of niet. Daar­

die zorgen en vreezen nog weinig of niet. Daarom zullen wij er hier niets meer van zeggen.

Toch mag wel voor jong en oud herinnerd, aan het schoone vers van De Liefde: En ben ik niet meer Dan de vooglen geteld, En ben ik niet meer Dan de bloemen van 't veld ?

'' Wat zal ik dan vragen In angst en in nood: Hoe krijg ik nu morgen Het dagelijks brood ; Hoe krijg ik nu morgen Nog kleeren daar bij ?

De Hemelsche Vader Die zorgt voor mij.

Maar al is men nog jong, dan zou men toch ook wel willen weten, wat-de toekomst zal brengen. Zal het beter zijn dan in het afgeloopen jaar ? Of wel zijn er bedroevende dingen aanstaande. Nu in het algemeen behoeven wij

flie vragen niet te doen. Toch is het zeer nuttig eens op te merken, hoe noodig het is, voor het eerst of bij voortgang te wandelen op den weg die leidt tot het eeuwige leven, 't welk is in Christus onzen Heere.

BRIEFWISSELING.

Het is die Christus, van wien de Schrift getuigt, dat Hij is gisteren en heden dezelfde en tot in eeuwigheid. Hij is getrouw en doet wat Hij belooft. Dat is de troost van allen die in Hem zijn. Hij maakt ten slotte alles wel en zal voDr alles zorgen.

Daar$)m laat ons tot Hem gaan met alle nooden en behoeften, verwachtingen en zorgen, ook voor het Nieuwejaar. Dan zal het einde daarvan, hoe dan ook, gezegend zijn, hetzij wij het jaar volbrengen of niet.

Ds. D. F. te A.: Wel bedankt voor uw vriendelijk schrijven. Wij hopen van den inhoud gebruik te maken. Een gezegend Nieuwjaar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen