De Apostel Paulus vermaant

Amsterdam, 26 April 1918.

De Apostel Paulus vermaant ons in zijn ^'*'"dbrief aan Tiraotheus, den Dienaar des dutn-Capèl ^^ Efeze, dat vóór alle dingen te Poortugji^forden smeekingen, gebeden, voormeer), H. W, dankzeggingen voor alle menschen, maar inzonderheid voor koningen en allen, die in koogheid zijn, opdat wij een gerust en ^til leven leiden mogen in alle godzaligheid en eerbaarheid (I Tim. 2 : 1-2). De Christelijke Kerk heeft dan ook, trouw aan dit Apostolische vermaan, steeds in haar gebed de voorbede voor de Overheid opgenomen.

Ze deed dat zelfs toen deze Overheid vijandig tegenover de Christelijke Kerk stond en de - < !; hristenen te vuur en te zwaard vervolgde. Reeds in • het oudste liturgische gebed, dat ons bewaard is in den brief van Clemens aan Corinthe, het gebed, dat in de Kerk te Rome gebeden werd, komt deze voorbede voor-de pverheid voor. Wanneer de heidenen aan de Christenen verweten, dat zij staatsgevaarlijke misdadigers wargn, omdat zij \ verachters waren van den Keizer en schenners van diens Majesteit, dan antwoordden de Christelijke Apologeten door te wijzen op het gebed, dat op eiken rustdag door de gemeente voor den Keizer werd opgezonden.. En het is wel een dèr roerendste getuigenissen uit de oude Christelijke Kerk, als we zien hoe deze vervolgde Christenen, naar het bevel van den Apostel, de Overheid in het ambt door God haar toebetrouwd eeren bleven. Al mocht de Keizer bij stroomen het onnoozel Christenbloed vergieten, van de lippen dier Christenen klonk geen vloek, maar alleen een gebed voor den Keizer. En hetzelfde wat in de eerste Christelijke Kerk gezien werd, herhaalde zich, toen jn de dagen der Reformatie de Overheid zich weer tegen de belijders van het Evangelie keerde en in het bloed der martelaren de stem van Gods Woord te verstikken zocht Niet één martelaarskerk van die dagen heeft daarom het gebed voor de Overheid nagelaten. Zie het maar in onze liturgie die in den tijd van kruis en vervolging ontstaan is. Zelfs jaren lang bleef men nog bidden vaor Philips den Koning van Spanje, den wettigen opperheer dezer landen Eerst toen Philips afgezworen was, verdween de voorbede voor hem uit het gebed der gemeente, maar om toen plaats te maken voor het. gebed voor de Hoogmogende Heeren Staten Generaal van de vereenigde vrge Nederlanden, voor Zijne Excellentie den Prins van Oranje en de Edelmogende Heeren Staten van het gewest waarin men woonde. En niet alleen in het officiëele gebed der gemeente op den rustdag werd deze voorbede voor de Overheid opge zonden, maar het vroom geslacht onzer Vaderen deed dit eiken morgen, zooals blijkt uit den Morgenzang achter onze Psalmen, waar gebeden wordt:

Sterk onz' Overheid In 't werk, door U haar opgeleid, c Is er geen reden om aan dit Apostolisch vermaan om voor onze Overheid te bidden — een vermaan, waaraan de Christelijke Kerk steeds zoo trouw heeft voldaan — inzonderheid in onze dagen te herinneren ? De taak onzer Overheid is zoo zwaar, dat meer dan Atlaskracht' noodig is om dien last te torsen, en we kunnen het volkómen begrijpen, dat de Regeering nog pas in het parlement verklaarde, dat zij geen dag langer op haar post zou blijven dan in het belang van het land noodig was. Ze is geroepen het schip van Staat veilig door de Scylla en Charibdis heen te voeren, noch aan de eene noch aan de andere zijde den oorlogveerenden Mogendheden aanstoot te geven, op te komen voor de rechten van ons volk, en toch te waken, dat we niet in de warrelkolken van den wereldoorlog worden meegesleurd. Ep de vaargeul wordt al. nauwer en het gevaar voor botsing al grooter, naarmate de eindworsteling nadert en de vijanden in hun hartstocht om elkander te vernietigen, niets ontzien, allerminst de rechten van een klein volk als het onze.

Ze moet een leger op de been houden, grooter dan Nederland ooit bezat, en dat leger weerbaar maken, terwijl onze eigen oorlogs-industrie zoo arm is en onze bodem geen grondstoffen : biedt voor oorlogsmateriaal. Ze moet voor de voedsel-voorziening van heel ons volk zorg dragen, kettinghandel en woekerwinst tegen gaan, den landbouwer dwingen de productiviteit van zijn land te verhoogen, onzen zwaar getroffen handel en door 'gebrek aan kolen zoo belemmerde industrie steunen en de helpende hand bieden aan degenen, die door de ontwrichting van ons economisch leven, niet in staat zijn voor zich zelf en hun gezin te zorgen. Ze moet de geld middelen vinden om een steeds grooter wordend deficit in de Staatskas te dekken en in de oorlogskosten te voorzien, die alleen reeds anderhalf milliard bedragen. En ze heeft daarbij te doen met een volk, dat, zóoals een veelbereisd schrijfster, die wel de gelegenheid had de eigenaardige karaktertrekken der verschillende volkeren waar te nemen, terecht opmerkt, bij al zijn uitnemende hoedanigheden dé ondeugd bezit van altijd en over alles te »mopperen«. Het woord zelf is zoo typisch Hollandsch, dat het in een ahdere taal zelfs moeilijk jveer te geven is. G» Hoort dan ook schier niemand in onze dagen, " of ze hebben op de Regeering dit of dat aan te-merken. Van medelijden met de schier vermoordende taak, die deze mannen te vervullen hebben, is geen sprake. Maar des te meer hoort men critiek, en niet zelden een critiek die in vitzucht ontaardt.

Nu willen we allerminst beweren, dat de maatregelen door onze Regeering genomen, met name om in den voedselnood te voorzien, boven alle critiek verheven zijn. Al geldt ook hier het ccht-HoUandsche spreekwoord, dat de beste stuurlui aan wal staan, toch zou een krachtiger en spoediger ingrijpen van de Regeering om in den nood te voorzien, ook ons liever zijn geweest. In Holland is het nu eenmaal zoo, dat men gewoonlijk den put dempt, als 't kalf verdronken is. En vooral blijven we het diep betreuren, dat onze Regeering zelfs in dezebangste tijden van ons volksbestaan nooit ons volk heeft opgeroepen, om in dezen nood uitkomst te zoeken bij Hem, die vaak zoo wonderlijk aan Nederland op het^gebed uitkomst heeft geschonken.

Maar laat ons Christenvolk' in Nederland daarom niet nalaten, opk - al vraagt de Overheid dit niet, haar in het gebed voor God te gedenken. Zooals Aaron en Hur, toen Israël den slag tegen de Amelekieten streed, de armen van Mozes ondersteund hebben, zoo steune ook ons Christenvolk onze Overheid door het gebed in haar g zware en moeilijke taak.

Een innérlijken strijd behoeft, ons dat niet te kosten, omdat we-niet te doen hebben zooals de eerste Christenen en zooals onze vrome vaderen, met een tyrannieke Overheid, - die Christus' Kerk vervolgde, maar Gods genade ons een Vorstin schonk, voor wier bezit Nederland niet dankbaar .genoeg wezen kan, omdat zij door haar innige godsvrucht, haar openlijk belijden van Christus naam, haar liefde voor ons volk en haar deelen in al zijn lijden, toont dat zij waarlijk een telg is uit dat Oranjehuis, dat" door vroomheid uitblonk en alles voor ons volk heeft veil gehad. En al mogen we het betreuren, dat in dit hachlijke tijdsgewricht niet aan haar zijde Raadslieden staan, die weerl^Jank geven op den heerlijken geloo|stoor» van ons volkslied:

Mijn schild en mijn betrouwen, Zijt Gij, o God, mijn Heer, Op U zoo wil ik bouwen. Verlaat mij nimmermeer, -

Toch moge ook voor hen ons gebed niet ophouden, vooral niet, nu ons' volk zoo donkere en bange tijden te wachten staan, waarin van hun beleid zooveel zal afhangenvoor het bestaan en de toekomst-van ons volk.

Want we belijden het immers, dat alle goede gave moet afdalen van deq Vader der lichten, ook de wijsheid, die onze Regeering noodig heeft om ons volk te leiden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen