GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Voor Kinderen.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Voor Kinderen.

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

AAN VRAGERS.

Absalom en Joab. — Permitatie. — Christinnereis, — Wateruurwerk.

P. R. vraagt:

In 2 Samuel 14 wordt vermeld hoe Absalom het gersteveld van Joab liet in brand steken. Hoe is deze geschiedenis te verstaan ?

Absalom was na zijn broeder Ammon gedood te hebben naar Gesur gevlucht. Door bemiddeling van Joab mocht hij echter later weer naar Jerusalem terugkeeren. Doch Absalom verlangde meer. Hij wilde weer bij zijn vader aan het hof komen, waarschijnlijk met het oog op zijn plannen om zelf koning te worden, en zijn vader David van den troon te stooten. Joab schijnt dit doorzien te hebben/ en wilde thans Absalom niet helpen.

En nu lezen we in 2 Sam, 14 : 28, 29, 30 31 en 32,

„Alzoo bleef Absalom twee volle jaren te Jerusalem, dat hij des konings aangezicht niet zag.

Daarom zond Absalom tot Joab, opdat hij hem tot den koning zond; maar hij wilde niet tot hem komen. Zoo zond hij nog ten anderen male; evenwel wilde hij niet komen.

Zoo zeide hij tot zijne knechten: Zie, het stuk akkers van Joab is aan de zijde van het mijne, en hij heeft gerst daarop; gaat henen en steekt het aan met vuur; en Absaloms knechten staken dat stuk akkers aan met vuur.

Toen maakte zich Joab op en kwam tot Absalom in het hui», en zeide tot hem: Waarom hebben 'uwe knechten het stuk akkers, dat mijne is, met vuur aangestoken?

En Absalom zeide tot Joab: Zie, ik heb tot u gezonden, zeggende: Kom herwaarts, dat ik u tot den koning zende, om te zeggen: Waarom ben ik van Gesur gekomen ? Het ware mij goed, dat ik nog daar ware. Nu dan, laat mij het aangezicht des konings zien; is er dan nog eene misdaad in mij, zoo doode hij mij.”

Hieruit blijkt dat Absalom herhaaldelijk maar vergeefs Joab bij zich ontbood. Toen nam hij zijn toevlucht tot een geweldig middel. Hij liet Joabs gerstenakkér in brand steken. Dit werkte, Joab kwam thans onmiddelijk, en het eind .van de zaak was dat Absalom zijn wensch verkreeg, gelijk het hoofdstuk verder meldt.

Ik hoorde, schrijft W., onlangs iemand zeggen: »Hij is nog in raï]n jiermitatie'\ wat dan beteekenen moet: Hij is nog aan mij verwant." Hoe komt men aan dat woord. „Is het goed?

Neen, alles behalve. Het is verknoeien van het Fransche parentage dat is verwantsehap. Het blijkt almeer hoe onzinnig wij Nederlanders doen, door onze taal te bederven met allerlei onnoodige vreemde woorden. Hoe eer ze veirdwijnen hoe beter.

Een onzer lezers heeft gehoord, dat èr behalve de Christenreis van Bunyan ook nog een Christinnereis bestaat, en vraagt wat daarvan de bedoeling is. Er zijn toch geen twee wegen naar den hemel. .Waarom dan twee reisbeschrijvingen.

Het is duidelijk, dat Bunyan niet bedoeld heelt voor mannen en vrouwen elk eèn afzonderlijken weg te teekenen. Evenmin bedoelde hij dat er verschillende wegen zijn. Maar de lotSevallen van den eenen geloovige zijn op den weg niet altijd dezelfde als die van den ander. De een heeft weinig moeite en ssrijd. De Heere alleen weet wat elk npodig is en beschikt hem dat. Dit wilde Bunyan doen uitkomen,

B. Vraagt wat men verstaat onder een wateruurwerk.

Het is den menschen er steeds om te doen geweest om eiken dag den juisten tijd te kunnen bepalen. Daartoe dienden reeds vroeg de zonnewijzers, en-later de .wateruurwerken. Een wateruurwerk bestond in hoofdzaak uit een grooten bak, zoo ingericht dat hij met water gevuld in een bepaald aantal uren, meest twaalf, kon leegloopen, door een kraan onder aan. In den bak bevond zich een recht opstaande staaf of aanwijzer geUjk wij die kennen bij onze thermometers. Op deze staaf was een verdeeling in uren aangebracht, natuurlijk niet gelijkmatig. Want als de bak vol of bijna vol was liep het water veel sneller dan wanneer hij bijna ledig was. Drarop was bij de indeeling gerekend.

Op het water dreef wellicht een schaaltje dat meezakte en tegen de staaf werd gehouden om makkelijker te zien^, hoe hoog het water stond. Het spreekt , van Zeïf dat alles niet zoo nauwkeurig ging als bij onze klokken. Maar men behielp er zich mee, en zorgde eiken dag den bak te vullen, •-De beroemde Kalief Haroen-al-Raschid vereerde eens zulk een uurwerk aan zijn even beroemden tijdgenoot keizer Karel den Groote, en dat was een vorstelijk geschenk.

Een eeuw later ging koning Alfred de Groote van Engeland op dezelfde wijze te werk bij het vervaardigen van zijn kaarsuurwerk. Hij nana een waskaars en verdeelde die door inkervingen in vier en twintig afdeelingen, die er op berekend waren elk in een uur op te branden Aan cijfers kon men dan zien hoeveel uren er al om waren. Voor alle zekerheid gebruikte de Koning twee kaarsen tegelijk.

Doch in zijn paleis zonder glasvensters tochtte het zeer; de kaarsen liepen af en brandden ongeregeld. Daarom liet Alfred er wijde kokers van hoorn omheenzetten die doorschijnend waren, «n zoo ontstonden de eerste lantaarns.

Van het wateruurwerk tot het zakuurwerk is een groote afstand. Doch alle begin is moeilijk.

HOOGENBIRK,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 4 augustus 1918

De Heraut | 2 Pagina's

Voor Kinderen.

Bekijk de hele uitgave van zondag 4 augustus 1918

De Heraut | 2 Pagina's