Een pleidooi voor onze Statenvertaling.

In de bekende Serie Pro en Contra) waarin vraagstukken van algemeen belang worden toegelicht door twee personen van verschillende richting, is in No. 7 van Serie X ook het vraagstuk van een nieuwe Bijbelvertaling behandeld. Vóór de noodzakelijkheid van zulk een nieuwe Bijbelvertaling werd het pleit gevoerd door Dr. A. van Veldhuizen, hoogleeraar aan de Groningsche Hoogeschool; er tegen door Dr. C, Veltenaar, den bekenden predikant van Veenendaal's Gereformeerde Kerk.

Waar ook in onze kringen het vraagstuk van een nieuwe Bijbelvertaling aan de orde is en de Gereformeerde predikantenvereeniging in haar vergadering van Sept. 1918 enkele geleerden uitnoodigde om dezen arbeid ter hand te nemen, is het wellicht niet overbodig op deze aflevering van Pto en Contra de aandacht te vestigen, vooral om het betoog, dat Dr. Veltenaar daarin heeft geleverd.

Dr. Veltenaar ontkent natuurlijk niet, dat er in onze Statenoverzetting woorden voorkomen, die thans verouderd zijn en daarom door andere vervangen moeten worden, wil men tot geen misverstand aanleiding geven; en evenzeer is hij er niet blind voor, dat dank zij de nieuwere studiën op tekstcritisch-en exegetisch gebied verbeteringen in den tekst kunnen v/orden aangebracht; maar hij komt met alle kracht er tegen op, dat men in plaats van de Statenoverzetting een geheel nieuwe vertaling aan ons volk zou willen bieden. Hij doet dit door in de eerste plaats aan te toonen, hoe volgens bevoegde beoordeelaars de pogingen, tot dusverre aangewend om zulk een nieuwe vertaling te leveren, op volkomen mislukking zijn uitgeloopien. En niet minder sterk is in de tweede plaats zijn betoog, wanneer hij, wederom met een beroep op gezaghebbende autoriteiten als Prof. Kalfï, Prof. Van Dijk en den heer Posthumus Meyjes in diens bekend Gidsartikel, het pleit voert voor onze Statenoverzetting als het schitterendste taalmonument, dat we aan de Dordtsche Synode danken, en dat niet straffeloos door een andere vertaling zou kunnen worden vervangen.

Zal er ooit, schrijft hij daarom terecht, een nieuwe vertaling komen en zal zij ingang vinden bij de gemeente, dan zal ze zich zóó nauw bij de gewijde taal, bij het verheven karakter van onze terecht zoo hooggeroemde vertaling moeten aansluiten, dat men moeilijk van een vertaling zal kunnen spreken, hoogstens van een verbeterde uitgave. En bovendien, de vertalers zullen mannen moeten zijn, die niet alleen leven uit de Schrift en bij de Schrift, die leven uit de belijdenis der Kerk, maar mannen vol des geloofs en des Heiligen Geestes". Daarom is zijn ernstige raad: »Herzieners of vertalers, wat ik u bidden mag, sluit u zoo nauw mogelijk aan bij den tekst der Statenvertaling".

Dien raad onderschrijven we van harte.

Want het is volkomen juist, wat Dr. Veltenaar opmerkt, dat elke poging om een nieuwe zoogenaamde wetenschappelijke vertaling te geven — de Leidsche heeft het bewezen— een verminking van onze heerlijke taal is geworden. En er ligt niet minder waarheid in de tweede opmerking door hem gemaakt, dat »ons Bijbellezend en Bijbelvaste volk bij deze Statenvertaling is opgegroeid en in dezen tekst doorkneed 'is, zoodat de minste, de kleinste afwijking van dezen tekst als iets hinderlijks gevoeld wordt en het daarom voor velen zeer moeilijk zou wezen om deze Statenvertaling voor een nieuwe, al ware zij op sommige punten iets correcter, te moeten inruilen".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen