Vooralsnog zonder titel - pagina 156

WERK

en ab-so-luut niet kan komen. Wat voor tentamen dan, vraagt hij. Ter plekke verzin ik een ronkende titel, die moet geklonken hebben als 'Liefdesconcepties in de Nederlandse Arturromans van 1150-1220'. Hij is niet onder de indruk, gelooft me niet, maar moet me toch laten gaan. Maar: 'Op eigen risico, ik heb geen verantwoordelijkheid als je het niet haalt.' Graag. Eindelijk mag ik dan aan het werk. Na intussen weer anderhalf jaar zeg ik m'n belbaan dan eindelijk op. Overmoedig en onervaren bied ik de 'unitmanager' van m'n belbaan aan om in voorkomende gevallen wel nachtdiensten te willen draaien. Dat begint goed. In een immens in aanbouw zijnd kantoor met ruim de omvang van de v u mag ik de serverruimte bewaken. Collega's verzekeren me ervan dat ik in het hok moet gaan zitten, deur dicht. In het hok dreunende ventilatoren, een tropische temperatuur, geen daglicht. Ik ga in het kantoor ernaast zitten en doe het raam open. Buiten is het doodstil. Bij tl-licht lees ik een boek, totdat ik om vier uur zowat in slaap val. Koffie dan maar. Om zeven uur word ik afgelost. In de trein val ik in slaap. Het college om kwart voor tien kan ik ook wel vergeten. Nachtdiensten hoef ik gelukkig niet meer te doen. In plaats daarvan krijg ik avonddiensten van vijf tot negen of zes tot elf. Meestal komt het erop neer dat ik aan het einde van de middag naar m'n werk ga, me omkleed en achter de balie bij de receptie ga zitten. Dit werk is echt een verademing: ik kan m'n boeken meenemen, heb de tijd om uitgebreid de krant te lezen. Aan het eind van de avond loop ik een ronde door het gebouw, doe het licht uit, deuren en ramen dicht en schakel het alarm in. Sinds een half jaar werk ik regelmatig bij een mediabedrijf in Amstelveen, een paar tramhaltes van de v u verwijderd. Voor het eerst in m'n beveiligingscarrière overigens bij een bedrijf met leuke mensen die je niet beschouwen als de plantenbak die je 's avonds na zessen voor de deur schuift. Ik krijg waardering voor m'n werk: m'n vragen en opmerkingen worden serieus genomen. Het maakt opeens weer verschil uit of je je werk goed probeert te doen. Ik krijg plezier in m'n werk: ik bepaal min of meer zelf op welke dagen ik werk; als ik meer of minder wil werken, kan dat. O ja, en het is m'n best betaalde baan ooit. Nu m'n studie nog. Langzamerhand werk ik achterstand weg en haal m'n tentamens weer fatsoenlijk. Studeren in de tijd van de baas; ik heb het gevonden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen