De wetenschappelijke beoefening der psychiatrie - pagina 13

12 Maar voor het eigenlijk begin, waar elk der te assocleeren zintuigindrukken door zijn poort in de hersenen binnendringt, is het niet te gebruiken . Zou men daarop willen wijzen, dat beide prikkelingen tot in hetzelfde neutrale terrein komen en nu door de ontmoeting de verbindingsbaan voor de associatie ontstaat, dan is dit niet goed mogelijk. Hoe moet het begrepen worden, dat de op ern oogenblik instralende optische en acustische prikkelingen elkander zoo ontmoeten, als het voor de vorming van een verbinding noodig zou zijn, dat niet de acustische op andere optische elementen, welke dan ook, overgaat? Datgene, wat we in zijn ontstaan wenschen te verklaren en dat we feitelijk op de menigvuldigste wijze zien ontstaan, zou eigenlijk altijd reeds van te voren gepraeformeerd moeten zijn. Waren we niet bevooroordeeld, dan zou het proces een geheel anderen indruk maken. Komen optische en acustische prikkelingen in een gemeenschappelijk voor beide toegankelijk en hen verbindend gebied, dan zal men veel meer voor de voorstelling gevoelen, dat elke prikkeling van den een of anderen zin, hoe zij ook zij, uit welke elementen ook samengesteld, het geheele gebi~d in een bepaalden "Gesamtzustand" zou brengen en dat de coëxistentie van twee dergelijke "Gesamtzustände" een verband tusschen hen zou geven, een verband, dat wel is waar anatomisch of physisch chemisch ons nog niet helder zou zijn, in elk geval niet als de vorming van een geleidingsbaan op te vatten zou zijn. Na deze uiteenzetting moet het de vraag zijn, of men gerechtigd is deze hypothesen te blijven handhaven. Indien ik het goed inzie, dan heeft het ::tphasieschema en het vermeend e succes daarmede verkregen een groote verwarring gesticht. Reeds van Melle wees in zijn dissertatie op de groote schade daardoor aangericht. "Men heeft daardoor een onherstelbare verwarring gekregen tusschen physiologische en psychologische begrippen . Want een aphasieschema met zijn cirkeltjes en verbindingslijnen is niets anders dan een verbinding van de theorieën der associatie-psychologie met de anatomische en histologische termen" . Juist door de fundamenteele dwalingen, die daardoor ingeslopen zijn en om de gewaagde hypothesen, die als vanzelf sprekend aangenomen werden, heeft men ook op het gebied der psychiatrie een verkeerde richting ingeslagen. Al zou ik niet gaarne alles onderschrijven, hetgeen Marie in zijne jongste publicaties over aphasie gegeven heeft, dat hij nog eens

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen