Psychiatrie en wereldbeschouwing - pagina 18

18 u i t de psychologische p s y c h i a t r i e der laatste vijf en t w i n t i g jaren, bewegen z i c h o m de problematiek v a n de persoonlijkheid. Zoo leert de medische psychologie, dat i n elk i n d i v i d u het empirische „ i k " als é é n h e i d gegeven is. H e t is als zoodanig psychophysisch indifferent. M a a r verder treden voor ons wetenschappelijk bewustzijn i n den persoon de beide werelden, die v a n de psychische en die v a n de physische e r v a r i n g , nog streng gescheiden n a a r voren. P s y c h i s c h en l i c h a m e l i j k gebeuren zijn voor methodische b e w e r k i n g ongelijksoortig, omdat het psychische i n de rationalistische i n s t e l l i n g als het z u i v e r bewuste psychische wordt behandeld (overschatting v a n de introspectieve psychologie) en het l i c h a m e l i j k e u i t s l u i t e n d anatomisch-atomistisch (extreme l o c a l i s a t i e t h e o r i e ë n ) . De somatische en de psychologische v r a a g s t e l l i n g staan dan ook i n de psychiat r i e naast elkaar, ofschoon ze b e t r e k k i n g hebben op dezelfde levensverschijnselen. D a a r b i j is het psychische niet u i t s l u i t e n d gebonden a a n de schors v a n onze groote hersenen: de voor den grondslag v a n het menschelijk k a r a k t e r u i t s l a g gevende psychische functies, v o o r a l alles, wat tot het i n s t i n c t l e v e n en de affectiviteit behoort, heeft n a a r de nieuwste opvattingen zijn physiologische parallelprocessen i n de b u u r t v a n den hersenstam, de grijze substantie rondom de derde v e n t r i k e l , gedeeltelijk i n den thalamus opticus, die als centraal schakelbord tusschen sensaties en i n s t i n c t l e v e n fungeert. V e r d e r is gebleken, dat het endocrine apparaat niet alleen het menschelijk instinctleven en de affectiviteit, m a a r ook den lichaamsbouw en waarschijnlijk de geheele constitutie determineert. Zoo is het physiologische de zelfkant geworden v a n het p s y c h i s c h gebeuren; en dit niet opgevat als uitwendige r e l a t i e : het is é é n en dezelfde levende menschelijke natuur, die n a a r binnen psychisch en i n h a a r bestaan voor anderen i n l i c h a m e l i j k e n v o r m en functie verschijnt. H o e de onderzoeker n u verder denkt over den wezenlijken g r o n d v a n de menschelijke natuur, hetzij hij deze stoffelijk, hetzij geestelijk opvat, en i n welke c a t e g o r i e ë n hij deze tracht te kennen, natuurwetenschappelijk of psychobiologisch, aan het onderzoek blijft ten g r o n d s l a g l i g g e n de conceptie: de physiologische en psychische levensprocessen zijn voor het begrijpen v a n het gebeuren indentiek te behandelen. V o l g e n s sommigen zijn beide reeksen mechanistisch; volgens anderen structuura n a l y t i s c h te ordenen. M a a r op welke metaphysische basis m e n ook staat, of met welke kenprincipes m e n opereert, p r a c t i s c h blijft er een biologie v a n den u i t e r l i j k e n mensch en een biologie v a n het i n n e r l i j k e v a n den mensch. De biologie v a n de i n n e r l i j k e levensprocessen onderscheidt dan voorts een onbewusten, objectloozen drang, gepaard gaande met lust en onlust, instincten en intelligentie. De studie v a n deze verschijnselen behoort n o g tot de biopsychologie v a n den persoon. Deze biopsychische phaenomenen v i n d t men i n elk levend

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen