1919 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 80

66

t)ij het licht van Gods Woord. Dit Woord leert ons tal van dingen omtrent het wezen van den mensch en ook omtrent onze 2iel, waarover de ervaring geen genoegzaam licht verspreid. Op dat standpunt ons plaatsende, kunnen we niet anders dan aannemen» dat een mensch uit lichaam en ziel bestaat, en dus alle monisme ^) en trichotomie verwerpen. De opvattingen van HEINROTH omtrent rede en geweten moeten we ook bestrijden. Het zwaartepunt van al ons religieus en zedelijk leven verplaatst hij van het object in het subject; opzijn standpunt doorredeneerende, komt men tot de slotsom, dat er geen objectieve waarheid in Gods Woord te vinden is en een objectieve zedewet als norm voor ons handelen overbodig kan worden geacht. „Onze rede is kenbron der waarheid en ons geweten is de beoordeelaar van goed en kwaad." Ware ons geweten zoo onfeilbaar, dan had de Heere zijn zedewet op Sinaï niet behoeven te geven. Een Gereformeerde gaat met die vergoding onzer rede niet mee en houdt vast aan een objectieve waarheid en een objecHeve zedewet, in de Heilige Schrift ons geopenbaard. Daarmee hangt samen HEINROTH'S beschouwing over de zonde; „de zonde zetelt in onze ziel en niet in onzen geest. Onze geest is heilig, en we zouden heiliger zijn, als onze geest maar steeds in ons heerschte. Ons ik is verdorven, en handelt steeds volgens egoïstische motieven, en dat is zonde. Zonde is dus eigenlijk onvolkomenheid. Leeft de mensch in gehoorzaamheid aan de begeerten van zijn zondig hart, dan staat hij in ontwikkeling lager dan de christen, die luistert naar zijn rede en de stem van zijn geweten volgt". Deze opvatting van HEINROTH is ook in strijd met onze Gereformeerde beginselen, die leeren, dat de zonde zoo doorgewerkt heeft, dat ons geheele wezen er door is aangetast, niets uitgezonderd. Later moeten we hierop terugkomen. Tenslotte moeten we nog dit bezwaar tegen HEINROTH'S psy') Oolc Gods Woord leert ons, dat de mensch één is, maar bestaat uit iichaam en geest. Deze twee substanties staan niet geisoleerd naast elkaar, maar zijn ten innigste verbonden, zijn in zekeren zin samengevloeid tot <'en derde natuur, de menschel^ke natuur (BAVINCK, Psychologie p. 33); steunend op Gods Woord moet een Christen-wijsgeer alle monisme ver-werpen (BAVINCK, Wijsbegeerte der Openbaring).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen