1919 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 60

HOOFDSTUK II. Heinroth's theorie omtrent het wezen der krankzinnigheid.

u 1 • u Gewaarwording en beweging heeft de mensch , , . met het dier gemeen, maar het bewustzijn in zijn beschouwingen. , .,, , , ,.,,,. . ,, verschillende graden van ontwikkeling is alleen aan den mensch eigen. Op den laagsten trap van bewustzijn staat het kind; het heeft alleen wereldbewustzijn; het heeft alleen kennis van en oog voor de buitenwereld. Het eenige doel van zijn bestaan is het genot, het lustgevoel. Later ontwaakt het zelfbewustzijn en stijgt het zieleleven daardoor een trap hooger. De mensch leert zichzelf kennen als een Ik, als een individu. Dat individu nu bestaat uit ziel en lichaam. Deze twee bestanddeelen zijn niet te scheiden. Het inwendige van ons wezen noemen we ziel en het uitwendige lichaam. Het is één leven, één kracht, die zich naar twee zijden ontplooit. Diezelfde kracht verschijnt voor onze uitwendige gewaarwording in de ruimte als lichaam, en voor onze inwendige gewaarwording in den tijd als ziel. Evenals wij bij een boom de zichtbare kroon en de onzichtbare wortels onderscheiden, maar ze toch beschouwen als deelen van eenzelfden boom, zoo ook bij den mensch geen tweeheid, maar eenheid. In elk individu is kracht, is actie of energie, is leven. Dat leven is niet verdeeld over een stoffelijke en geestelijke substantie, het openbaart zich slechts op twee manieren, naar twee zijden. Lichaam en ziel zijn verschijningen van éénzelfde leven en zijn daarom ten innigste met elkaar verbonden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen