1923 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 49

41

we ons dus stellen op het standpunt van blijdschap over de mislukking, omdat nu het terrein van het onbekende groot genoeg blijft. Voor ons zelf is immers het wetenschappelijk levensdoel niet, om zooveel mogelijk onbekend te doen blijven, maar om met eerbied Gods gedachten na te denken, te trachten die te begrijpen met al onze geestelijke en intellectueele energie. Hierbij gaan wij een anderen weg, bij intuïtie, zoo ge wilt, of liever door Goddelijke vingerwijzing, dan de mechanisten en ook een andere dan de vitalisten, kortom een eigen weg. Hierin ligt ook de bijzondere reden van bestaan ^immers van een christelijke wetenschap. Over de wijze van ontstaan van nieuwe vormen weten we niets, m.a.w. de oorzaak van het varieeren en de werking en kracht achter het varieeren kennen we niet. Hierin ligt meteen besloten de bekertenis, dat we van de dipnere oorzaak van het uit^tarven ook niets met zekerheid weten. Ons betoog zal toch zijn, dat in het varieeren en de daarbij ontstaande eenzijdige differentiatie ook de oorzaak van uitsterven op mechanische wijze kan zijn i^elcger. Tot zekere hoogte dus e?n mechanische oorzaak voor het uitsterven in de telkens optredende eenzijdige differentiatie. Maar aangezien we de oorzaak der variatie niet kennen, blijft ook de vraag naar de tweede achterliggende oorzaak voor het uit'^terven open. Hierbij dus, evenals bij de vraag naar de physiologische oorzaak \ " n den dood, gedaan in mijn vorig artikel in dit orgaan *], de-'elfde open vraag door de onbekendheid met de wijze van het ontstaan des levens. De bekende biogenetische regel met zijn parallelisme tusschen ontogenie en phylogenie, wat ook voor mij een vingerwijzing naar evolutie wil beduiden, zegt ook verder zelf niets in zijn feitelijkheid over de achterliggende oorzaak van dat parallelisme en de oorzaak van wording in beide gevallen gaat ook terug tot het onopgehelderde vraagstuk van oorzaak en wezen des levens. De oorzaak van den dood der meercellige individuen meende ik in genoemd artikel te moeten zoeken in de eenzijdige differentiatie der weefselcellen, die des te sterker uitkomt bij hoogere organisatie van het individu. Eenzijdi'''^ differentiatie der weefselcellen en hoogere organisatie der soort zijn twee verschijnselen, die wij hand in hand zien gaan bij bloot exoerimenteel, histologisch en anatomisch onderzoek, en ook logisch is de wederkerigheid dier twee verschijnselen zeer verklaarbaar. Men zou zich zoo kunnen uitlaten over dit verband, dat de celdifferentiatie de weg is, waarlangs de hoogere organisat'e tot stoiid komt of wordt geleid. *) De dood als biologisch verschijnsel. Jaarg. 1922, bldz. 83.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen