1924 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 13

5 Steeds inniger wordt de band, wanneer van Godsdienstige zijde liet werk der ziekenverpleging ter hand wordt genomen en later, wanneer in de kloosters de geneeskunde wordt beoefend. Toch was het met de vooruitgang der wetenschap in de Middeneeuwen treurig gesteld, in een tijd, waarin de daemonen[eer en daemonenvrees zulk een groote rol speelden. Het beroep van geneesheer was toen dan ook niet zeer aanlokkelijk. Trouwens in elke wetenschap was er zulk een decadentie merkbaar, dat de tijd rijp was voor een renaissance. Merkwaardig is nu, dat door de eenzijdige beoefening der natuurwetenschappen de Godsdienst langzaam aan in het gedrang zal komen, juist het omgekeerde van wat wij in de vroege Middeneeuwen zagen gebeuren. Langeren tijd staat spr. stil bij de figuur van Paracelsus, die door zijn eisch van vrij onderzoek veel voor de studie der geneeskunde bereikte, al staan zijn medische opvattingen nog wel zeer ver af van de onze. Toch wilde de Kerk, ondanks allen vooruitgang en verlichting, den geneesheer niet de vrije hand laten; merkwaardig is b.v. de invloed, die zij bezat op het universitair onderwijs. Ook de 17e eeuw is op medisch en medisch-philosophisch gebied van groote waarde, al bestaat er nog groote neiging tot mystiek. Dan bespreekt spr. het opti-eden van een drietal figuren omstreeks 1800; Jenner, Mesmer en Hahnemann. En bij de koepokinenting, èn bij het dierlijk magnetisme èn bij de homoeopathie spelen Godsdienstige inzichten — ook nu nog — een groote rol. Wanneer Darwin optreedt met zijn theorie over het ontstaan der soorten en vele opvattingen daardoor aantast, zoo innig met het Bijbelgeloof van dien tijd verbonden, zien wij natuurwetenschappen en Godsdienst zich van elkaar vervreemden. En als dan later het materialisme het hoofd weer opsteekt, wordt dit er niet beter op. Zoo leek het op het eind van de vorige eeuw, alsof voo"goed de lijnen, waarlangs Godsdienst en Geneeskunde zioh ontwikkelden, zouden divergeeren. Doch het uitzicht is nu gunstiger. Wij leven in een periode, waarin de ziel van den mensch gewaardeerd wordt als factor, waarmede de geneesheer te rekenen heeft. Al het zoeken en pluizen heeft niet het licht gebracht, dat verwacht werd en de natuuroaderzoeker blijft voor het raadsel van het leven en zijn oorsprong staan. Alleen, wanneer wij leeren inzien, dat er geen tegenspraak bestaan kan tusschen natuurwetenschappelijk onderzoek en Godsdienst, en wij juist door dit onderzoek tot God komen, zal de band tusschen deze beide onverbrekelijk zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen