1926 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 88

ÖO lichten waren, die zich tusschen de andere verplaatsten. Het waren de vijf met het bloote oog zichtbare planeten, die later de namen Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en Saturnus ontvingen. Men nam aan, dat deze zich om de aarde bewogen. Uit inscripties is gebleken, dat men in de vijfde eeuw vóór Christus in Babyion de omloopstijden der planeten al kende. Waarschijnlijk had men reeds eerder ontdekt, dat het hemelgewelf niet een halve, maar een heele bol was, dat er ook onder de aarde een hemelgewelf was en zon, maan en planeten in den tijd dat zij onzichtbaar waren, daarlangs hun weg vervolgden. Nu kwam de vraag aan de orde, in welke verhouding de aardschijf stond tot den hemelbol. Men begon in te zien, dat dehemelbol niet rustte op de platte aarde, maar dat de middellijn van het hemelgewelf veel grooter was dan die van de vlakke aarde. Dan vond men, dat planeten, zon en sterren niet alle dsnzelfden afstand tot de aarde hadden. Wel meende men, dat alle sterren evenver verwijderd waren van de aarde, maar toch wist men reeds, dat zon, maan en sterren, die zich — naar men meende — om de aarde bewogen, zich op verschillende afstanden van de woonplaats der menschen bevonden. De sterrenkundige ontdekkingen, die in den loop van eenige eeuwen gedaan waren, werden door Ptolemaeus in de tweede eeuw na Christus in een wetenschappelijk systeem vastgelegd, In Griekenland had de school van Pythagaros geleerd, dat de aarde geen plat vlak, maar een bol was, Ptolemaeus deelde deze meening. Hij stelde in zijn systeem de aarde als een bol in het midden van het heelal. Om de aarde bewoog zich in een cirkelbaan de maan. Op volgende banen bewogen zich de planeten Mercurius en Venus, Dan kwam de baan van de zon, die zich eveneens om de aarde bewoog. Daarbuiten lagen de banen van Mars, Jupiter en Saturnus, Dit alles vormde tezamen het planetenstelsel. Daarbuiten was een bol, die ook de aarde tot middelpunt had en op dien bol bevonden zich de sterren, alle dus op denzelfden afstand van de aarde. Van de grootte der afstanden van planeten en sterren had men nog weinig begrip. Men schatte ze, zooals later bleek, veel te klein, Ptolemaeus had de banen van de planeten om de aarde opgevat' als een vernuftig, maar kunstmatig samenstel van cirkelbanen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen