GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

1926 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 92

Bekijk het origineel

1926 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 92

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

84 het werk van Shapley en Lundmark. De laatste heeft de resultaten van zijn onderzoekingen gepubliceerd in een artikel; The motions and the distances of spiral nebulae, in Monthly Notices R, A. S, van Juni 1925, Hij heeft aangetoond, dat de 'spiraalnevels inderdaal ver-verwijderde, afzonderlijke sterrenstelsels zijn, van dezelfde orde van grootte als ons sterrenstelsel. Zij bevinden zich op enorme afstanden van zon en aarde, en daardoor zijn deze nevelvlekken, die in onze groote kijkers nauwelijks zichtbaar zijn, in werkelijkheid groote sterrenverzamelingen met middellijnen van tienduizenden lichtjaren. Van enkele spiraalnevels heeft Lundmark den afstand en de afmetingen gepubliceerd; b.v. Nevel N.G.C, 224; afst. = 1.400.000 lichtj., middell. 60.000 lichtj. „ N.G.C. 4486; afst. = 8.000.000 lichtj,, middell. 6000 lichtj. „ N.G.C. 4594; afst. = 56.000,000 lichtj,, midd, 110,000 lichtj. Wij kunnen er ons met ons beperkt verstand eigenlijk geen voorstelling van maken, dat een lichtstraal, die toch steeds 300.000 K.M. per seconde aflegt, 56.000.000 jaren noodig zou hebben om van dezen nevel de aarde te bereiken. Een zeker hypothetisch element is bij dergelijke onderzoekingen, de allereerste op dit gebied, niet te vermijden. Maar Lundmark past verschillende methoden toe, en de aldus verkregen uitkomsten stemmen goed met elkaar overeen. In het algemeen maakt zijn onderzoek den indruk van betrouwbaar te zijn, en ook heeft Dr. Knut Lundmark, die aan de sterrenwacht te Upsala verbonden is, als astronoom een goeden naam. Het wereldbeeld, dat wij in 1926 als juist erkennen, is dus het volgende. In de ruimte bevinden zich vele duizenden van sterrenstelsels, deze hebben middellijnen, die varieeren van 10.000 tot 100.000 lichtjaren. De onderlinge afstanden tusschen deze sterrensystemen bedragen millioenen lichtjaren. Een van deze sterrenstelsels, dat overigens geen bijzondere rol vervult, heeft voor ons, menschen, een bijzondere beteekenis. Het is een sterrenstelsel van afgeplatten vorm, waarvan de grootste middellijn ongeveer 80.000 en de kleinste 8000 lichtjaren bedraagt. Dit sterrenstelsel bevat een 10.000 millioen sterren. De bijzondere beteekenis schuilt daarin, dat een van de 10.000 millioen sterren van dit stelsel ons zeer interesseert. Deze ster, die door ons zon

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1926

Orgaan CVNG Geloof en Wetenschap | 212 Pagina's

1926 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 92

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1926

Orgaan CVNG Geloof en Wetenschap | 212 Pagina's