1928 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 23

19 Van Melle ') heeft de definitie meer algemeen gemaakt door aan te geven, dat het vermogen van een individu om door de taal gedachten aan anderen mede te deelen of \ran anderen te ontvangen geheel of gedeeltelijk is verloren gegaan. Tot goed begrip der aphasie dient de dysarthrie of de articulatie-stoornis wat nader te worden toegelicht. Hierbij worden enkele klinkers en medeklinkers onduidelijk uitgesproken. Geschiedt het spreken in een verlangzaamd tempo, dan spreekt men van bradylalie en worden de woorden in lettergrepen gedeeld, waartusschen intervallen voorkomen, dan heeft men de scandeerende spraak, welbekend bij de multiple sklerose. De dysarthrie treft men aan bij aandoeningen van medulla oblongata en pons, bij kapselaandoeningen en ook bij aandoeningen der groote hersenen. De zwaarste vorm der dysarthrie, de zgn. alalie, wordt hoofdzakelijk gevonden in de eindstadia van de bulbairparalyse. De dementia paralytica geeft eveneens eigenaardige stoornissen van dysarthrie. Daarnaast staan apoplectische insulten en multiple verweekingshaarden, waarbij de patiënten zoo langzaam en zoo onduidelijk spreken, alsof zij den mond vol spijzen hebben. Ten slotte dient nog de pseudo-bulbairparalyse te worden genoemd, waarbij articulatie-stoornissen in verbinding met slikstoornissen en andere wegvalsymptomen optreden. Nu moge een korte historische beschouwing volgen over het aphasie-probleem. Den 18en /\pril 1861 vertoonde Broca aan de Société d' anthropologic te Parijs de hersenen van een 51 jarigen man, Leborgne genaamd, die sedert 21 jaar (toen hij in Bicêtre was gebracht) het gebruik van de spraak verloren had. Hij sprak maar een enkel woord, dat hij gewoonlijk twee of driemaal achtereen herhaalde, tan, tan. Zes jaar na zijne opname begon de man^ die eerst „intelligent et vaUde" was, de beweging van den rechterarm te verliezen, daarna werd ook het rechterbeen getroffen, het zien verminderde, het verstand eveneens. Op 12 flpril 1861 naar de chirurgische afdeeling overgebracht voor een groote phlegmone, die het geheele rechterbeen innam, werd hij tot aan zijn dood aan een nauwkeurig onderzoek onderworpen door 1) Van Melle, Over aphasie, Academisch Proefschrift. Niikerk, 1900,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen