1929 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 83

75 pen, verdedigd en uitgewerkt, en dat onder de vlag van Hippocrates, den onaantastbare. Naar hem werd het tijdschrift genoemd, waarin de opkomende richting haar tribune vond. Bij Hippocrates werd weer gezworen; andermaal zou hij de op een dwaalspoor geraakte geneeskunde op het goede pad helpen. Perspectieven werden geopend; gretig las men overal het boek van Lieck, dat in enkele jaren tijds zesmaal herdrukt werd en in verschillende talen overgezet. Zoo groot was de bijval, die „der /\rzt und seine Sendung" ondervond, dat de schrijver ervan in de laatste uitgaven den ondertitel: „Qedanken eines Ketzers" weg durfde laten. Men suggereerde zich, dat tegen de legerscharen, waarin Hippocrates voorging, de kwakzalverij geen stand zou kunnen houden. De therapie, de eigenlijke geneeskunst, ZDU, op de oude banen geleid, triomf na triomf behalen. Men zou luS zijn van laboratorium en techniek; aan het toenemend specialisme zou een donderend halt worden toegeroepen. Inplaats van overmatige kennis, zouden de ervaring aan het ziekbed, de geneeskundige blik, de psychische behandeling, ds persoonlijkheid evenals in vroeger tijd de ware grootte van den geneesheer bepalen. De oude huisarts werd weer feestelijk ingehaald; het vroegere aureool weer om zijn slapen gelegd. Hoe schoon leek alles; hoe glorierijk de toekomst. En hiermede heb ik getracht te schetsen, hoe het mogelijk was, dat de man van de practijk op een gespannen voet met de wetenschap geraakte, op welke wijze het bij mannen van wetenschappelijk gezag tot een systematisch verzet tegen deze wetenschap kwam en in welke richting zij de oplossing van het probleem zochten. Maar ik zou een slechte gids voor U zijn, zoo ik mij tot deze schets beperkte en niet trachtte in dezen doolhof van meeningen eigen weg te bepalen. Te trachten, want het probleem is moeilijk en ingewikkeld. In den opzet van mijn lezing zult gij wel reeds bemerkt hebben, hoe ik grootandeels de critiek kan onderschrijven, die vanuit de practijk op de moderne geneeskunde is uitgeoefend. Daar ligt dan ook de moeilijkheid niet; want menig wetenschappelijk arts zal deze critiek kunnen deelen. Maar de oplossing van het vraagstuk is het, die het meest de gedachten bezighoudt en die geenszins duidelijk is. Bier, Lieck, /\schner, ze denken tenslotte verschillend, al hebben ze dit met elkaar gemeen, dat zij van het detail naar het algemeene, van de ziekte naar den zieke.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen