1932 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 130

124 norm afwijkt, hoe meer men kans loopt het geluk van zichzelf en de zijnen te verminderen. Omdat echter periodieke onthouding op zichzelf niet verkeerd is, kunnen er wel eens redenen zijn, die deze practijk volkomen goed maken; b.v. als een vrouw werkelijk zoo zwak is, dat het niet geraden of zelfs ongeoorloofd is, dat ze opnieuw zwanger wordt; dan zou, daar voor gehuwden aan de vrijwillige algeheele onthouding in den regel ook ernstige bezwaren verbonden zijn, het toepassen van de periodieke onthouding volkomen verantwoord zijn. Onvermogen om kinderen te onderhouden acht hij daarbij óók een voldoende reden, evengoed als dat iemand, die over onvoldoende middelen beschikt om een gezin te onderhouden, gerechtigd is niet te huwen. Steeds moet echter de periodieke onthouding niet dan om ernstige redenen en met wederzijdsch goedvinden worden toegepast. Wij stonden iets langer bij de R.-Katholieke beschouwing over het vraagstuk, dat ons bezighoudt, stil, omdat wij hiertegenover heel geschikt onze eigen positie kunnen bepalen. Het groote voordeel van de R.-Katholieke zienswijze boven die van het Neo-Malthusianisme is wel. dat. terwijl bij het laatste eigenlijk elke norm vervalt, hier de wetsidee absoluut centraal blijft. Hier ligt in zekeren zin de groote kracht van Rome. Terwijl verder in onze samenleving bijna alles relatief is geworden, durft men het hier nog aan absoluut bindende regels te stellen. En toch is het de vraagt, of, als het er op aankomt, men werkelijk zoo sterk staat. Die wet is hier in de eerste plaats de natuurlijke zedewet, wil men de in de natuur der dingen rustende lex aeterna, toegepast op het zedelijk leven. En nu voegt men er wel steeds aan toe : de wet zooals die in den Bijbel is geopenbaard, maar die natuurlijke zedewet is toch eigenlijk bij Rome het voornaamste, de basis, de onderbouw voor de geopenbaarde zedewet. En wat nog mèèr zegt, die wet is hier meer een wet, die in het onveranderlijke wezen der dingen zelf rust dan openbaring van de souvereinen wil van God. Dat heeft tweeërlei gevolg. Doordat feitelijk God achter die Wet wegvalt, althans de levende God der openbaring, mist ze in de eerste plaats haar sanctie in het geweten der menschen, wordt ze vaak gevoeld als een ontzaggelijke last, die men op een gegeven moment dan ook afwerpt. Wat heeft men immers te maken met

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen