De geschiedenis der Nieuwtestamentische Godsopenbaring - pagina 53

51 kwamen te staan. In beide punten ligt de voortgang van de openbaring uitgesproken. De apostelen hebben dingen verkondigd, die binnen de grenzen van Palestina niet verkondigd hadden kunnen worden. Maar ze hebben ook geleerd consequenties te trekken, die daar niet getrokken konden worden en die te beter hebben doen uitkomen, dat in Christus al de schatten der wijsheid en kennis verborgen liggen ^). We moeten hier herinneren, aan hetgeen we boven schreven over den voortgang der openbaring, wanneer ze nieuwe kringen bereikt. Hetgeen de brief aan de Galaten behandelt, kon evenals dat, wat die aan de Kolossensen betoogt, in Palestina niet worden gepredikt. De zonden der Korinthiers werden bij de Joden niet gevonden en het probleem van het ware Israël der nieuwe bedeeling kon pas voor de Romeinen in het licht worden gesteld. Eerst toen de kerk zich zelfstandig ging ontplooien, toen er heidenchristelijke gemeenten waren ontstaan, had het zin over de ambten te schrijven als in de Pastoraalbrieven is geschied ^). In al deze dingen — er waren er meer te noemen, ligt de voortgang der openbaring. Het blijkt, dat bij Christus alles is te vinden. Wat Hij gedaan en geleerd heeft, wordt uitgeroepen in nieuwe kringen, wordt uitgewerkt en verduidelijkt en de zegen wordt er van genoten. Nu spreekt het vanzelf, dat dit alles ook van invloed is op het antwoord van het subject op de prediking: het geloof. De geloovigen leeren meer in Jezus zien en genieten daardoor meer van Zijn verlossixigswerk. Omdat dit subjectieve echter slechts in zooverre met ') Kol. 2 : 3. Een eigenaardig voorbeeld bij J. LEIPOLDT, Sterbende and Auferslefienden Götter, 1923, bl. 55. In de evangeliën, d.w.z. in de eerste zendingsprediking, gaat het om het feit van de opstanding van Christus en om het geloof daaraan. In de apostolische brieven volgt de gedachte: wij staan op, omdat Jezus opstond. — ^) Geheel onvoorbereid was deze prediking der apostelen niet. Wel had Jezus zich tot de Joden bepaald en ook de apostelen opgedragen niet naar de heidenen en Samaritanen te gaan, Matth. 15 : 24; 10 : 6. Maar ROLAND SCHÜTZ, Apostel and Jünger, 1921, bl. 103, heeft er terecht op gewezen, dat Galilea in menig opzicht onder •^den invloed van de heidensche kuituur stond en dat het gerucht over Jezus kwam tot in Syrië, Matth. 4 : 24 enz. Al predikte Jezus niet tot de heidenen, de heidenen in de nabijheid van Palestina hebben toch de gelegenheid gehad zich rekenschap te geven van het werk van Jezus.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen