Sanhedrin èn Gabbatha : Enige noodzakelijke aanvullingen op de rechtshistorische literatuur - pagina 24

De vergadering allerminst van de schuld van de zoons overtuigd, heeft men weinig stemmen tegen Herodes' macht bevestigd, daar geen hoop op verzoening aanwezig was, en men geen andere mogelijkheid zag. De executie heeft weer getoefd, maar toen een nieuwe aanklacht uit de pijnbank kwam, zijn in het jaar 6 v. Chr. Aristobulus en Alexander te Sebaste (Samaria) gedood en in het graf der Asmonaeën te Alexandrum bijgezet. Met hen ging de laatste gedachte aan de Asmonaeërs heen. In rechte lijn droegen zij die naam ook niet. In de zoon van Aristobulus, de latere Agrippa I, de „koning Herodes" uit Handelingen 12 *'*), die de apostel Jacobus ter dood liet brengen, is geen herinnering aan der Maccabeeën glorie meer over, evenmin als in zijn kleinkinderen, Drusilla de vrouw van Felix ®^) of Agrippa II voor wie Paulus getuigde**). De tragiek gaat voort. De dood van Marianne's zonen mag mede veroorzaakt zijn door het intrigeren van hun oudste broeder en medetroonpretendent Antipater, deze laatste kent zijns vader wantrouwen en vreest dat zich dat thans op zijn hoofd ontladen zal. Hij weet via invloedrijke kennissen te Rome te bewerken dat hij naar Rome gezonden wordt, doch ontkomt noch aan zijn innerlijke drijfveer tot conspiratie, nu tegen zijn vader, noch aan diens argwaan. Herodes krijgt feitelijke bewijzen tegen een door Antipater opgezette poging tot gifmoord in handen en nodigt hem vriendelijk uit naar huis terug te keren, waar hij juist aankomt als stadhouder Varus op bezoek is. Hij wordt terstond gearresteerd en de volgende dag reeds heeft de terechtzitting plaats, onder leiding van Varus en Herodes en met vele vrienden zomede Salome. Als getuige treedt mede op een kort tevoren gevangen knecht op wie brieven aan Antipater waren gevonden, waarin hem geraden werd niet naar huis te gaan daar hij dan geen toevlucht meer tot de keizer had. Herodes beschuldigt Antipater o. m. van schuldig te staan aan de dood van Aristobulus en Alexander! en dan met name van poging tot vadermoord. Velen bevestigden deze aanklacht en meenden dat hij ter dood gebracht moest worden, naar Josephus zegt, niet alleen voor de veiligheid van zijn vader, maar ook omdat hij deze straf door eigen schuld verdiend had. totally deprive him. It deprived him only of the -judicial power, which he had formerly held. This, however, was a great step towards the abolition of the entire practice" (cursiv. van G.). 62) Hand. 12 : 1, 2. «3) Hand. 24 : 24. 64) Hand. 25 : 13 e.v.

22

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen