STEMMEN UIT ONZE KERKEN.

M. de R.,

Mag ik een enkel woord over hetgeen door L. ï. K. over „het huisbezoek" wordt geschreven?

Nog zeer kort ouderling is het willicht wat gewaagd om met een broeder van beptroefde ervaring van gevoelen te verschillen en dat verschil uit te spreken. Daarom zal ik mij bepalen tot het vragen van in-. lichtingen omdat er m.i. over „het vertrouwelijke karakter" een en ander voorkomt wat mij niet duidelijk is. Dat het huisbezoek een vertrouwelijk karakter draagt zal ik niet betwisten, maar waarom zegt de schrijver dan: „Veel liever zegge men: hoe minder ik van iemand weet, hoe beter; hoe minder ik ook te verantwoorden heb, en — hoe vrijer men ook staat.'^ Dat — vooral in de groote steden — „het huisbezoek is een ambtelijk, vertrouwelijk herderlijk werk", ben ik volkomen met L. J. K. eens, maar hoe rijm ik dit nu, dat het „in het geloef niet gaat om 4ie uiterlijke onderwerping aan het gezag der kerk". Mij dunkt dat elke ambtelijke handeling berust op de erkenning van het gezag der kerk. Ook is mij niet duidelijk wat de schrijver bedoelt met wat hij noemt „ik zoU haast zeggen: het geslacht dat heengaat, de minder ontwikkelden, zij die geen schoolsche wijsheid hebben opigedaan, doch ternauwernood lezen of schrijven konden", en van wien hij schrijft: „Zeker zi| hadden „kennis" want zij waren van God geleerd, Zijn Woord was hun dierbaar; , de prediking, of vaa; k preeklezing, hoe slecht en jgebrekkig ook, hun ziel heerlijk". Wat wordt hier nu onder „kennis" verstaan, waardoor de opzieners worden onderricht in Giods geheimen?

Verder wordt beweerd: „De herderlijke zorg der opzieners heeft niet als doel, de lidmaten der kerk te doen zijn trouwe kerkgangers der geïnstitueerde kerk".

Waarom moet dan gevraagd „of de onderlinge bij'eenkomsten worden bezocht". Ik kan toch niet denken dat met de „onderlinge bijeenkomsten" iets andere wordt bedoeld dan het trouw deelnemen aan de bedieninig^ des Woords en der Sacramenten. Nu ik toch aan 't vragen ben, veroorloof ïk mij den broeder van veel ervaring, te informeeren wat zijn oo.rdeel is om als middel te gebruiken, ten einde te komen tot het hooger doel door hem genoemd „zij moeten trachten de leden zóó te kennen, dat zij weten, öf met vrijmoedigheid, óf ook wel met groote schuchterheid, en met een traan-in 't oog beleden wiordt: „Heere, Gij weet, dat ik U liefheb", de bespreking van de formulieren van eenigheid.

Ik bedoel niet om onmiddellijk nadat men gegroet heeft of gezeten is, de vraag te stellen van Zondag 1, maar, nadat men op de hoogte is van „de geestelijke ligging", het gesprek daarheen te leiden dat de broeder of zuster die geregeld ter kerk .gaat, maar 'uit schroom of O'm andere reden, het avondmaal verzuimt, of nog niet tot „Heere, Gij weet dat ik U liefheb" ge-, komen is, te wijzen op den rijken voorraad troost en leering die in deze sch.atten der kerk te vinden is. No, g eens, ik ben nog te kort in het ambt om met beslistheid te oordeelen, maar moest ik uitspraak doen, dan zou ik zeggen: wanneer de vrucht van het huisbezoek is het dieper indalen in de kennis die naar de Godzaligheid is, door het meer vertrouwd raken met . de formulieren van eenigheid, van den do'op en het avondmaal, het gezin en zij die het gezin bezoeken de meest geesteHjike versterking en vertroosting hebben ontvangen.

V. O.

Wanneer de geachte inzender niet de halve zinnen genomen, doch deze in hun geheel overgeschreven had, geloof ik, dat hij den sleutel op izijn vragen gezien had.

Hij betwist het vertrouwelijk schrijft: karakter niet, doch

„maar waarom zegt de schrijver dan: Veel liever, enz."

en laat wég wat er op volgde (zie Reform. 14 April):

„Want elke mededeeling, elke vertrouwelijke gedachte ons toevertrouwd, eischt dubbele waakzaamheid èn tegenover de betrokken personen èn tegenover anderen."

Is hem dat niet duidelijk, waar aan deze zinnen voorafging de mededeeling, dat jaren aaneen een zuster was bezocht, die onder een druk leefde, en zich nooit vrij had kunnen uitspreken — tot de brs. opzieners haar eens alleen troffen en toen tot de wetenschap kwamen, dat huiselijk leed hier de oorzaak was?

Deze wetenschap was niet uit ijdele nieuwsgierigheid geboren, en juist tegenover ijdele nieuwsgierigheid stelden we de gedachte: weet liever minder, vraag niet „om eens op de hoogte te zijn of er achter te komen", want die wetenschap baart smart. Gaf de wetenschap, dat de druk in de houding, het gedrag, van den man lag, den brs. opzieners nu geen dubbele reden om waakzaam te zijn én om het leed der vrouw niet te vergrooten, én om' niet te doen blijken, dat zij het wisten en toch den broeder de kennis bi| te brengen dat zijn vrouw leed droeg, om hem? Was dit geen zielkundig probleem?

Hier was een zielsgeheim geopenbaard, dat niet geschonden mocht worden; hier was een kwaad ontdekt dat knaagde aan het zieleleven en dat weggenomen moest worden.

Aaugaande de tweede opmerking kan hetzelfde gezegd: de geachte schrijver neemt ook hier een halve zin, n.l.:

„Het gaat dan ook, enz."

en laat weer weg:

maar oiui de verhouding, waarin de mensch staat tot God, in Christus Jezus, door den Heiligen Geest!" Het .gaat in het huisbezoek er om te weten of de ziel zich ook misleidt door te steunen op een valschen grond voor de eeuwigheid.

Ziedaar ook het antwoord op de derde tegenwerping betreffende „kennis". Ook hier weer twee halve zinnen. Ik schreef, — na aangehaald te hebben de omschrij­ 283 ving van Prol. Bavinck dat het geloof niet maar is een vaste kennis, doch ook een zeker vertrou'w'en. (Misschien had ik beter gedaan om het antwioord van het „Kort begrip" op vraag 19 of van den H. 'Catech. op vraag 21 te geven of art. 22 der Ned. Confessie over te schrijven.) Het geloof is de centrale persoonlijke religieuse verhouding der menschen tot God.

En wie der brs. opzieners heeft niet ervaren, dat bij — ik zou haast zeggen: het geslacht dat heen gaat — de minder ontwikkelden, zij die geen schoolsche wijsheid hebben opgedaan, doch die ter nauwernood lezen of schrijven konden, juist het geloof en het vaste vertrouwten, „dat mij al mijin zonden om mijn lieven Zaligmakers wlil vergeven zijn" en minder in de kennis van w< at geleerd wordt, uitblonken ! Zeker, zij hadden „kennis", w'ant zij waren van God geleerd

Staat hier de kennis zonder aanhalingfeteekens met aanhalingsteekens niet tegenover elkaar? en

Het eerste — kennis — zouden wi| bijgebrachte kennis, hetzij op school, catechisatie of onder en door de prediking kunnen noemen, een bloot weten der heilswaarheden, terwijl „kennis" uitdrukt het geloof en vast vertrouwen! Ach, mijn broeder, gij kent de uitdrufckinjg „kennis-aan de waarheid hebben" toch wel?

Ten soltte: het doel van het huisbezoek is toch veel heerlijker dan enkel maar na te gaan of de menschen getrouw ter kerk komen?

Ook hier is het: geen tellen doch wegen, en voorts: broeder, lees nog eens kalm heel het derde stuk, en ik geloof dat geen vragen als ge deedt: „om' als middel te gebruiken om te komen tot hooger doel, de bespireking van de formulieren van eenigheid" den mensch kan baten.

Vraag naar de kennis van, naar de beteekenis van Zondag 1 en Zondag 12 vraag 32 en het antwoord, en als ge daar geen bevredigend antwoord op krijgt: vermaan dan. -

Mij heeft uw schrijven geleerd, dat ik onvoorzichtig ben geweest. Waarlijk de pretentie „een br. met veel ervaring" te zijn, heb ik niet. Integendeel: ik schreef om te leeren en geleerd te w'orden, door u en ervaren broeders.

L. J. K

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen