„Nieuwe Zielkunde”, door P. van Duyvendijk en J. B. Visser. Groningen, Den Haag. J. B. Wolters. 1924.

Onlangs las ik een recensie, waarin een boek werd gekwalificeerd als een omgevallen boekenkast. Het spijt mij, dat ik krachtens de wetten der associatie bij het doorlezen van deze „Nieuwe Zielkunde" daaraan moïst denken.

Een omgevallen boekenkast! piaar heeft dit werk inderdaad veel van weg. De schrijvers hebben tal van boeken doorgewerkt. Maai' tot een eenheid kwamen ze niet. Allerlei meeningen liggen hier bont dooreen. Zij hebben die boeken geëxcerpeerd. Maar beknopt en gebrekkig.

In wat zij aan de dogmatiek ontleenden, staan zij over het geheel zwak. üok tegen het eigenlijice psycüologische rij/^en tal van bedenkingen. ..^an de vermogens-psychologie wordt hiei' zonder broedere motiveering vastgehouden.

Er is veel onbezonnens in. Neem eens de volgende bewering: „Wat ruimte en tijd zijn, wteet men niet. {Iet is heel moeilijk deze te definieeren." Men zo'u zoo zeggen: als men niet weet wat tijd is, dan is het onmogelijk ze te definieeren. Jammer I

Er ligt heel wat studie aan dit boek ten grondslag. Daarenboven tracht het „de problemen van den laatsten tijd van Christelijk standpunt te belichten". Als het even had 'kunnen lijden, had ik er gaarne een gunstige beoordeeling van gegeven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen