Teleurstelling.

Hoe bitter is Mozes teleurgesteld. Van heeler harte had hij de keuze gedaan om Ie behooren tot het gesmade volk van God. Zwaar moet zijn innerlijke strijd geweest zijn om daartoe te komen. Naar aanleg en ontwikkeling hoorde hij thuis in de aan kunst en kennis zoo rijke Egyptische wereld; en menige bange zieleworsteling heeft het hem gekost die schatten op te geven, en zijn leven en toekomst te verbinden aan een slavenvolk, dat schier in alles hem moest afstooten. Maar de verbondstrouw des Heeren werkt onwederstandelijk bij hem door, zij buigt zijn wil tot de goede keuze, — en daar breekt het bij Mozes door; hij laat de wereld los om de hand te reiken aan Israël. „Uw God is mijn God."

En nu komt de smartelijke feleurstelling. Nu kan Mozes niet wat hij wil.

Wat hij wil, dat is, als één met de kinderen Israels, hun leidsman zijn. Zélf had hij dit niet gezocht; Gód had voorzienig hem daartoe bestemd. En Mozes wist dit; hoe langer zoo duidelijker zag hij, j, dat IGod door Zijne hand Israjël verlossing zou geven" (.Hand. 7:25). Daar grijpt hij zijne taak aan, — en nu blijkt, dat hij ongeschikt is.

De gebeurtenis, die hem ontmoet, als hij den Egyptenaar den Israëliet onrecht ziet aandoen, is hem een beeld van den toestand. Zóó is het tusschen Egypte en Israël. Israël wordt door Egypte geslagen, onrecht aangedaan en verdrukt. En Mozes zal, in den ijver van zijne nieuwe keuze, nu laten zien, dat God hem tot Israels verlosser bestemd heeft; in verontwaardiging zichzelven niet meer meester, grijpt hij den Egyptenaar en doodt hem. Hij kan het.

Neen, het is juist gebleken, dat hij hef niet kan; God maakt het den volgenden dag op ontstellende wijze hem duidelijk. Mozes wilde optreden als leidsman van Israël; en nu toont God hem, bij het dooden van den Egyptenaar, dat hij niet eens zichzelven leiden kan. Mozes meent, dat hij héél een volk kan regeeren, en nu blijkt, dat hij zichzelven niet vermag te beheerschen.

Bittere teleurstelling.

Nu was hij in Gods weg, nu had hij alles verlaten voor zijne roeping, nu dééd hij de goede keuze, — en nu breekt God het af.

Mozes heeft zich vergist.

Hij meende, dat, nu hij het wilde, hij het ook kon. En die vergissing doet de Heere hem hier inzien.

En zeker, dan blijkt óók dat het volk Israël nog niet rijp is; maar — veel pijnlijker voor Mozes — het .blijkt, dat hijzelf nog onbekwaam is. En Mozes is zoo ontmoedigd en verslagen, dat hij wegvlucht in Midians woestijn.

Deze teleurstelling is aan het .geestelijk leven niet vreemd. Ze wordt daar alle tijden door ervaren. Er zijn oogenblikken in het leven van den Christen, dat hij de goede keuze doet. Hij'wil het. „Heere, ik zal U volgen waar Ge ook henengaat!" Ban breekt het dóór in ons hart, en dan gaan we op weg. En ons lied klinkt: „Ik zal door 's vijands zwaard niet sterven!" En dan meenen we, dat onze strijd gestreden is, en daj; we reeds overwonnen hebben.

Maar, —, dan begint de strijd pas. En in dien strijd gaat het niet van overwinning tot overwinning, doch van teleurstelling tot teleurstelling. Teleurstelling-niet aan .onzen Gód, maia; r teleurstelling aan onszélven. Wij moeten dan leeren, da, t het goede te willen niet hetzelfde is als het goede te kuimen. En dan kan 't wel gebeuren, dat we, na de goede keuze gedaan te hebben, veertig jaren moeten leeren, , dat we die goede keuze niet kunnen volbrengen.

Zeker, onze onmacht en afha.nkelijkheid leeren we óók wel in den aanvang kennen; maar toch slechts iets daarvan; de diepere kennis onzer krachteloosheid ten goede, - — „het willen is wel bij mij, maar het goede te-doen, dat vind ik niet" — die kennis doen we, veel smartelijker, op in den doorgaanden weg van • het geestelijk leven. Dian laat de Heere soms toe, dat de zonde weer héél machtig wordt, en wij, struikelen en vallen; of dat wij die voorheen in het gelóóf stonden, later, op moeilijke wegen, alle vertrouwen en vastheid in onzen God verliezen en beschaamd neerzitten in duisternis. Hoevele zijn de ervaringen die alle hierop uitkomen, dat, wanneer wij het goede w i 1-len, de Heere ons nog leeren moet dat wij het niet kunnen.

Leggen we ons leveu' dan naast dat van Mozes. Bi) hém zien we zoo duidelijk, hoe heilzaam zijne teleurstelling is, hij is door de teleurstelling aan zichzelven de man geworden, die al zijne kracht en hulp alleen van God verwaöhtte; en zóó heeft hij de knecht des Heeren kunnen zijn.

xVls dan „het goede te doen" telkens bij ons afbreekt, als we ontdekt worden, smartelijk ontdekt aan onze onbekwaamheid om de goede keuze te volbrengen, als - we teleurgesteld worden aan onszélven, — neen, dan laat God dit'niet toe, om ons te verwerpen, ons los te laten en over te geven vanwege onze onbruikbaarheid, maar juist om ons te genezen en ep te leiden in Zijn dienst, en om ons, door de ; teleurstelling aan onszélven, te leeren, dat'we alleen uit den. wijnstok vruch-. ten kunnen dragen.

v. A.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen