GEESTELIJKE ADVIEZEN.

Speculatie.

Een onzer lezers schrijift: „Ik ben op een effectenkantoor aan de Fondsen-afdeeling verbonden, en zie daar dagelijks voorbeelden van winst-of verliesgevende speculatie. Nu zijü daar veel piosten bij', die niet voor speculatie 'genomen zij!n, maar tocli ook weer onderscheidene, die gekocht zijin om fcoersS winst te maken, dus niet om rentegenot.

Volgens mij .is hier Voor een christen bezwaar aan verbonden, daar hierin in sterke mate „kansspel" betrokken is. Niettemin zie ik hier ernstige gereformeerde broeders aan deelnemen.

Nu verwacht ik niet, dat u mijh vak zóó kont, dat u de finesses zult weten, maar een algemeena beschouwing over deze dingen zou door mij reeds zeer op prijs worden gesteld".

In een post-scriptum volgt dan nog: „Ter nadere illustratie wil ik het volgende voorbeeld geven: Iemand koopt een stuk tegen 217 piCt. (een stuk, dat nog nooit dividend had gegeven). Er komt een belangrijke stijging in het fonds, waarV'an een» terzake kundig persoon hem teVoren had-inf gelicht. Vier maanden later verkoopt hij' het stufc' tegen 400 pCt.

Het komt mij voor, dat dit God verzoeken is, en daarom een Christen niet geoorloofd. Als dit verkeerd gezien is, heb ik me zelf al heel wat nadeel berokkend. Maar — beter zóó dan iets tegen het geweten gedaan".

Ik beken eerlijk, dat ik deze vraag , ver van gemakkelijk vind. Dat is ze^ naar ik vermoed, niet voor iemand, die even goed thuis is in de zaken-, , wereld als in zijn huiskamer — men heeft ni^

wei eens willen wijsmaken, dat heel wat zakennicnschen het méér zijn in de eerste dan in da laatste! —• maar dat iö ze allerminst voor iemand, die heelemaal geen recht heeft zich beleedigd te gevoelen door den twijfel van een ander, of liij' , diens vak — in dit geval het financiiersv^ak — wel „zóó kent, dat hij er al de finesses Van weet". Al de finesses!" — Hier moet me de "bekentenis van 't hart, dat ik meer dan eens goed© gelegenheid had om de ervaring op te doen, dat ik vermoedelijk nog niet aan de eerste finesses van vrager's vak toe kwam. Het was daarom iets als een opluchting voor me, te lezen, dat br. H. zich tevreden fcstelt met een „algemeene beschouwing".

Want dat „algemeene beschouwing” mag ik dan stellig wel zoo verstaan, dat daarbij gadacht wordt aan het aangeven van enkele beginselen, die naar Gods Woord, bij de beantwoording van vragen als onze broeder er eene stelde, leiden moeten.

En daarmee vraagt bij niet meer van me, dan hij van elk Dienaar des Woords vragen mag, en dan elk Dienaar des woords, die zich rekenschap van zijn roeping gaf — van zijn roeping vooral in onzen tijd — in staat is te geven.

„In staat is te geven".

Dit wil ik, na de eerlijke bekentenis van m'n vreemdelingschap in het financiers-vak, en ik vroeg er dadelijk maar bij' — want ook daarme© krijgen iwe hier te doen — in de handelswereld, graag met èenige vrijmoedigheid en nadruk' zeggen.

Ik móet dat wel doen tegenover de nog grootere vrijmoedigheid, waarmee velen van onze financierende en handeldrij'vende broeders gewoon ; zijn, ons Predikanten onder e©n goedig: „Och, kom, ; ï)ominee, daar weten onze Predikanten immers niets èf'da af" op zij te zetten, zoodra 'z'e maar iets Éan kritiek op een of andere piraktijik in hun bedrijf p onze, oogen lezen, 'k' Denk er niet aan iets af Ie dingen op het betrekkelijk recht van die opmerking, 'k Wil haar zelfs tegenover mezelf en velen |an mijn ambtsbroieders laten gelden als ©en vol-|komen rechtmatige aanklacht. Want ik ben er ten Evolle van overtuigd, dat wij. Predikanten, O'Ver 't gelheel — en ik vrees, dat de gunstige uitzonderingen iïiet zoo héél talrijk zijln — yéél te ver af staan |-an het dagelijksch leven en werken onzer gemeenteeden, met al zijn zoTgen en v^erzoekingen; en zéker veel te ver van de geld-en handelswereld, die saam zoo zachtjesaan héél onze wereld in den klem gaan krijgen; óók, dat het mee daaraan te wijten is, dat de kerk in ^ 't gemeen, en dialt met name de bediening des Woo'rds, al meer den giecp op het leven verliest; en dat het daarom loog tijd is, ons ernstig te beraden over de vraag, gilt we kunnen " doen om 'dien ernstigen misstand |: -verhelpen.

" Maar dat alles maafc't ons toch nog geen onmonlliigen.fen opzichte van all© zödelijke vraagstukken, ll^ie er op deze terreinen liggen en Van alle zon-£. dige gewoonten en gebruiken, die er bestaan.

Er zijn heel wat schuldige praktijken opi finan-'ëiëel-en handels terrein, die zélfs voor een Dominee geen.geheim blijiven; en er zijfei óók voor dit terrein in het Woo^rd onzes Gods beginselen gegeven, waarvoor zélfs een „zaken-man" zich niet stnilfeloos blind en doof kan houden. We zijn ; / hier met den vinger heel diöht bij' een zeer kranke ^ plek van het maatschapipelijk leven in 't gemeen en ook van het maatschappielijk leven onder Christenen. En Dominee of geen Dominee, zakenman of geen zakenman - we moeten allen gaan verstaan, |lat het hoog tijd is, om hier samen biddend te ; en naar den wil onzes Gods, en daarvoor onder eenig voorbehoud te leeren Ijuigen.

Wat was het ook weer, dat onze Heere Jezus ^ Christus zeid© van 't zout der wereld, en van wat ^ er mee gebeuren zou als het smakeloos werd ? ...

In een volgend nummer hoop ik H.'s vraag, aar m'n vermogen te beantwoorden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen