ZENDING EN EVANGELISATIE

Handleiding bfj de Zondagsscboolvertelling.

Voor eeuigen tijd schreef ik in dit blad iets over het jaarverslag van Jachin, waarin ook opgenomen is en door mij werd besproken het referaat van Prof. Grosheide over het vertellen van de Bijbelsche Geschiedenis aan de kleintjes.

Prof. Grosheide heeft in zijn referaat aangedrongen op goede keuze van de handleidingen en kinderbijbels ten gebruike bij de preparatie van de vertelling en die opmerking heb jk doorgegeven met nog een enkele opmerking mijnerzijds. Een lezer van „De Refoi-matie" schreef me daarover zijn bezwaren.

Tot mijn leedwezen bleef zijn schrijven eenigen tijd liggen, maar nu haast ik me toch, hem te beantwoorden.

Het late van dat antwoord doet aan die zaak, waarover het gaat, geen schade, daar het gaat over de algemeene vraag, welk materiaal de Gereformeerde Zondagsschoolonderwijzer dient te gebruiken ter voorbereiding voor de vertelling pp de Zondagsschool.

Daarbij kan mijn antwoord over het algemeen wel thetisch zijn, en dus eenigermate den vorm van beantwoording van een ontvangen schrijven loslaten, om de zaak des te beter te belichten. Want het raakt inderdaad groote belangen.

En wat de geachte inzender schrijft, gaat op de kwesties in het algemeen in.

Over het geheel genomen zakelijk, en dus disputabel.

Slechts een enkele maal glijdt hij , uit, als hij een bewering, door mij in mijn artikel geponeerd, „arrogant" noemt.

Het komt me voor, dat dit woord in goeden briefstijl en in polemiek met een ander over een zaak niet thuis hoort.

Vermoedelijk zal de geachte inzender dat achteraf gezien wel. met me eens ; zijn.

Een paar uitdrukkingen door mij gebezigd, moet ik nu evenwel herhalen.

„Het verheugde me zeer, dat Prof. Grosheide gewezen heeft op het gevaar dat er voor het personeel van de Zondagsscholen gelegen is in (het gebruik van niet-Gereformeerde handleidingen en kinderbijbels. Er zijn ook kinderbijbels, zooals die van Van de Hulst, die bij , al het moois dat ze bieden toch niet Gereformeerd zijn en soms met de Gereformeerde belijdenis geheel in strijd".

Over die passage werd ik aangevallen door den briefschrijver.

Hij schrijft o.a.:

„Waar staat nu geschreven, dat Van de Hulst k i n d e r b ij b e 1 s geschreven heeft? Nergens. Van de Hulst schreef „Bijbelsche Geschiedenissen" (voor de groote kinderen) en „Bijbelsche Vertellingen" (voor de kleintjes). Ds J. P. Tazelaar schreef wel in de Chr. Encyclopaedic, dat ze in de wandeling kinderbijbels worden genoemd, waarmee 'hij feitelijk het diskwalificeeren van zich afschuift naar de wandelende schare, maar een dergelijke tactiek moest toch onder ons niet zijn. Zoo'n tactiek is m.i. o n gereformeerd".

Dat is het eerste, waarover ik even iets wil opmerken: is voor een boek als dat van Van de Hulst de naam kinderbijbel een diskwalificatie?

Zie, dat is me nu ter wereld onbegrijpelijk. Het woord kinderbijbel geeft Van Dale weer met deze woorden: bijbelsche geschiedenis aan kinderen verteld!

Wel, wat anders wil Van de Hulst doen?

Dat die naam nu eenmaal is ingeburgerd, ligt aan het feit, dat de spraakmakende gemeente nu eenmaal voor iets, wat onder haar is ingeburgerd, een naam zoekt die kort is en zoo ^oed mogelijk weergeeft, wat er onder verstaan moet worden.

En daarvoor is de naam kinderbijbel nu eenmaal als geknipt. Ik geloof niet, dat de schrijver van een boek met Bijbelsche geschiedenissen voor kinderen het aan de menschen kwalijk neemt, dat dat boek nu zóó bekend geworden is.

Wil de geachte inzender misschien beweren, dat het boek van Van 4e Hulst onder ons ooit anders wordt genoemd?

Ieder, die dien naam gebruikt, , d'oet niet anders dan overnemen wat reeds lang onder ons als DE naam voor deze soort litteratuur gestempeld is.

Daarin had Ds Tazelaar het gelijk aan zijn zijde in het aangehaalde woord. Prof. Grosheide nam deze benaming over, en terecht, want dan heeft men het voordeel dat ieder Jerstond weet zonder eenig misverstand wat wordt bedoeld, terwijl er onder de hoorders niemand is, 4ie aan iets minderwaardigs in die betiteling denkt.

Ieder heeft zicli nu eenmaal te schikken in het feit, dat voor allerlei nieuwe verschijningen namen worden gestempeld, anders dan de oorspronkelijk gegevene en bedoelde, maar die nu niet meer te verwijderen zijn.

Als ik ooit eens een dergelijk boek zou schrijven en in de wandeling (wat doet dat er nu toe, of die schai-e al dan niet wandelt? ) werd dat boek een kinderbijbel genoemd, dan zou ik er volkomen vrede mee hebben, in de wetenschap, dat op diezelfde wandeling aan dien naam een inhoud werd gegeven, die volkomen klopte op wat ik in dat boek had bedoeld te geven.

Iemand kan wel zich verzetten tegen dien naam en daarbij zelfs het woord on-gereformeerd gebruiken — maar u kunt ler zeker van zijn, weraken dien naam nooit meer - kwijt! In en buitea de wandeling niet.

Dit is het minste en yan weinig gelang.

Iets anders, , en van meer algemeene beteekenis, is, wat de geachte inzender schrijft in het vervolg: „Dat er echter iets öf liever véél hapert bij en jn de vertellingen, , dat geef ik toe, maar dan gaat het toch niet aan .om zeer eenzijdig de zaak voor te stellen en tot een oplossing te willen brengen. Wie zal berekenen, met .hoeveel onzin geput uit andere j, handboeken" de kinderen naar huis worden gezonden? Handboeken zooals Stock-Renkema en Jachin".

Naar de gedachte van den inzender is er dus in de boeken van Van de Hulst iets dat hapert. Wat dat is zegt hij niet, maar daar het terugslaat op wat ik schreef .over het gebruiken vau on-gereformeerde handboeken, en ook uit den verderen gang van zijn schrijven meen ik daaruit te mogen opmaken, dat hij met dat haperende bedoelt, dat er in Van de Hulst hier en daar gevonden worden niet-gereformeerde voorstellingen.

Daarmee ben ik het heelemaal eens.

Van de Hulst is niet Gereformeerd. In zijn boeken komt dat overduidelijk uit. Hij huldigt de leer der algemeene verzoening. Op tal van plaatsen kan men bij hem lezen de voorstelling, dat God Zijn Zoon gegeven heeft om de zonden van alle menschen te verzoenen en bet dan aan hen over te laten, of ze van de aangeboden gelegenheid al dan niet gebruik willen maken om zalig te worden.

God is liefde — en in Zijn goedheid gaf Hij Zijn Zoon, maar het resultaat ligt nu aan den mensch.

De Heere Jezus wist alle dingen, leest ge telkens bij }iem. Jezus wist, dat de discipelen op zee in nood waren. Hij wist, dat Israël Hem verwerpen zou. Hij wist dat Hjj sterven zou^ enzoovoort.

Maar van den Raad Gods, waardoor dit alles was bepaald, leest ge niet bij Van de Hulst.

Een der bezwaren tegen zijn boeken is, dat meer de mensch dan God zelf in het middenpunt staat.

Om dit alles was er volkomen recht, om te schrijven over het gevaar van niet-gereformeerde handleidingen en kinderbijbels.

Iets, waarvan menig Zondagsschoolonderwijzer en menig onderwijzer aan de lagere scliool ; zicli misschien niet bewust is: wij gebruiken bij , de voorbereiding voor onze vertelling een hoek, dat niet-gereformeerd is. En dat niet-gereformeerde is niet slechts negatief, maar lieeft een positieven inhoud: in strijd met de Gereformeerde belijdenis.

Daar wordt anders verteld, dan onze menschen op de Zondagsschool moeten doen; niet slechts op andere manier, maar ook met anderen inhoud.

En wie boeken als de door mij gesignaleerde gebruikt, loopt gevaar, dat hij onbedacht dat ongereformeerde in zijn vertelling overneemt.

Daarom een woord van waarschuwing bij ieder, die te vertellen heeft: gebruik bij wat ge aan voorbereiding noodig, hebt vertrouwde litteratuur; gidsen, die u goed voorgaan.

Andere niet.

Verdere opmerkingen bewaar ik voor een volgend arükel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen