UIT DE SCHRIFT

De mededeeling van de viering van hot laatste Pascha begint zoo schoon.

Hij zat aan, en de twaalf Apostelen met Hem.

De twaalf Apostelen.

Het is, alsof er nog niets is gebeurd.

De kring is ongebroken.

Ze vormen samen een eenheid, de Heere met deze twaalf, die Hem steeds gebleven zijn in Zijne verzoeldngen, die Hij heeft doorgemaakt; ze vormen een eenheid met Hem, zij, die bij monde van een hunner eens hebben verklaard: Heere, tot wien zullen wij henengaan? Gij hebt de woorden des eeuwigen levens!, toen vele van Zijne discipelen zich teleurgesteld van Hem afwendden, en niet meer met Hem gingen.

Ze zijn ook nu weer bijeen.

En hel is niet zonder opzet, dat daarbij die naam , , Apostelen" en ook het getal „twaalf" wordt genoemd. Het is heden een gedenkwaardig uur, en ze zijn hier samen nog bijeen als een uitwendig ongebroken eenheid.

De Heere met de Apostelen.

Met dien naam worden de twaalf hier genoemd.

Waarom?

Wijl deze twaalf hier de vertegenwoordigers zijn van de Nieuw-teslamentisclie Gemeente; van de Kerk in haar geheel.

De Heere heeft hier Zijn werk te doen.

Hij gaat voor Zijne Kerk het Heilige Avondmaal instellen.

En het is met het oog daarop, dat hier van „Apostelen" wordt gesproken.

Want de twaalf zijn ook discipelen, volgelingen van Jezus; Zijn leerlingen en jongeren.

Maar Hij zal ze straks uitzenden om het Evangelie te prediken en Zijne Kerk te gronden en te bouwen; en in die verhoudüig komen ze hier voor als de vertegenwoordigers van die Gemeente, die Hij op hen bouwen zal, en daarom worden ze hier ook genoemd met den naam, dien Hij Zelf hun, vroeger reeds met het oog op dat werk had gegeven: Apostelen.!)

In hen is heden de Kerk vertegenwoordigd.

En daarom is dat getal ook vol, en uitdrukkelijk vermeld: De twaalf Apostelen met Hem.

De Kerk is een eenheid, ééne algemeene Kerk, en zoo mag heden, nu de Ileere aan die Kerk iets heeft Ie geven, aan dat getal, dat symbolisch die Kerk voorstelt, ook niet iels ontbreken.

Zoo is de kring ongebroken.

De Kerk, de ééne Kerk van Christus ontvangt heden uit Zijne Hand de teekenen van Zijn volbrachte werk.

De Twaalf Apostelen.

En toch — was daar alles wel één?

Die vraag mag met recht hier worden gesteld.

Er waren er twaalf, dat is waai'.

Maar verdiende een van hen nog wel dien naam van Apostel des Lams? Hij was immers een paar dagen geleden, heel in het geheim naar de Overpriesters gegaan, en had hun aangeboden voor een gelegenheid te willen zorgen, dat ze zonder veel opzien den Heere in hun handen kregen; en hij had er geld voor gekregen.

Het verraad was dus feitelijk al gepleegd.

Die eene „Apostel" hield zich niet bezig met de vraag, hoe hij straks de Kerk des Heeren zou bouwen en die vertegenwoordigen, maar hiermee: Hoe vind ik de beste gelegenheid om Hem den Oversten in banden te spelen?

Hij wist, dal zij de meest verbitterde tegenstanders des Heeren waren, en de bedoeling hadden Hem te do o den.

En nu willen we hefst aannemen, dat Judas heeft gedacht, dat het wel niet tot dat uiterste zou komen en zoo'n vaart niet nemen, maar hij had zich dan toch aan de zijde van de vijanden des Heeren geschaard, voor geld tegen Hem samengespannen, en had daar heusch nog geen berouw van gekregen. Hij is nog bezig naar een geschikte gelegenheid te zoeken, en zal die heel binnenkort vinden en waarnemen.

Zoo bezien was de eenheid feitelijk gebroken.

Innerlijk.

Maar het was nog niet publiek.

Judas bezat nog al de rechten van een Apostel des Jleeren. Daartoe was hij door den Heere geroepen en de Heere heeft die roeping tot nu toe niet teruggenomen, en daarom kan Judas ook mee aanzitten als een vertegenwoordiger van de Kerk des Heeren en als zoodanig optreden.

Nu nog.

Zoolang het nog niet openbaar is, heeft Judas zijn rechten en de Heere laat hem die ook uil^oefenen.

* Daarmee was liet innerlijk bij hem niet in orde.

En de Heere wist dat wel.

Het was Hem wel bekend, dat Judas een afspraak had gemaakt met de Overpriesters, en nu naar een geschikt moment zocht om Hem te verraden.

Tocli heeft Hij hem niet dadelijk ontmaskerd.

Hij waarschuwt hem zelfs nog voor de laatste maal, opdal hij van zijn weg terugkeere.

In dien zin tocli zullen wc het Woord des Heeren hebben op te vatten, dat de hand desgenen, die Hem verraadt, met Hem aan de tafel is, en Hij vervolgens het „Wee!" over hem uitspreekt.

Het zij zoo; we hebben hier tegelijk toch ook te doen met een treffend iets: Daar zit de Heere aan met Zijne Kerk, en in die Kerk is innerlijk een breuk geslagen; ze is naar binnen niet volkomen, wat ze naar buiten vertoont.

En de Heere wist hel...

Nog iels: Daar zit de Heere aan met Zijn Kerk aan de eerste viering van het Heilige Avondmaal, dal alleen voor de vergadering der wai-e geloovigen is ingesteld, en er is onder de aanzittenden een onheilige, zij hel niet publiek.

Maai' de Heere wist het... Daar zit iemand, die behoort tot de twaalf Apostelen des Lams, van welke de Heere Zelf eens zeide, dat ze zitten zouden op twaalf tronen, oordeelende de twaalf geslachten Israels; maar die ééne zal nimmer dien troon bestijgen: hij boog reeds voor den troon van satan.

En de Heere wist. het...

Maar Hij heeft Judas niet verwijderd. Judas had hier zijn taak nog te doen en moest Hem ook daarin dienen. Hij wordt niet eerder verwijderd, dan hij p u b 1 i e k de zijde van de vijanden heeft gekozen, en dan zal hij nimmer weer een plaats innemen onder die „Twaalf Apostelen met Hem".

VAN RAALTE.

Wie wil zich belasten met het werven van abonnees op dit blad ? Aanmelding aan ons bureau te Goes.

1) Cf. Luc. 6:13.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen