UIT DE SCHRIFT

Vervulling, die om vervulling roept.

Als de Heiland het Heilig Avondmaal mstelt, zet Hij oud en nieuw naast elkander. Hij spreekt van een nieuw verbond in zijn bloed.

Het oude gaat voorbij. Bedoelde Hij daarmee, wat wij graag benoemen als het „Oude Verbond": de geschiedenis der Gods-Openbaiing van Mozes tot op den Christus?

Maar dan zou Abraham zijn uitgeschakeld, en Adam, zijn vader.

En hoe zou Christus dan spreken gaan van hel nieuw drinken van den wijn in het Koninkrijk zijins Vaders? Dat w^ijst naar zijn heerlijkheid vooruit. Naar het nieuwe Paradijs, waar de bruiloft des Lams wordt gevierd.

Dus moet dit woord van het oud verbond teruggrijpen naar bet oude Paradijs, waar een verbond verbrolien werd, dat in Christus zal worden hersteld. In Christus' dood het nieuwe verbond.

Zeker, dat heeft zijn afkondigingen gehad. Tot Adam al direct. Tot Abraham en de aartsvaders üaarna. En tot Israels volk in de „offeranden en andeire oeremoniën der Wel". (H. C, Zo. 6.)

Ook in het Pascha, door Mozes' dienst ingezet, had het nieuwe verbond, het „verbond der genade en der verzoening" (Avm.-formulier), zijn afkondiging gehad.

Maar pas in Christus' dood is het besloten, 'toen Hij riep: „Het is volbracht!" Het Pascha van Mozes bracht geen verzoening; slechts teeken ervan. Het zei: door de poort van den dood tot het leven!

Het nieuwe verbond was er, maai- in profetie; in hope.

Adam vroeg nog om herstel. Aaron om het ware zoenbloed.

Zoo is wel waarlijk Christus' zoendood' vervulling. En zijn offer wordt centraal: zooals het Pascha eAeen vooruit wees, zoo wijst het Avond^ •maal erheen terug, dat Christus hier instelt.

Maar de vervulling roept om nog vollere volheid. Op hel nieuwe volgt het nieuwere. Christus wijst bij de inzelting van het Avondmaal naar zijn eigen toekomst, en die van zijn Kerk, vooruit.

Zijn dood is het einde niet. Zijn opstanding, opvaart tot heerlijklieid, volgt erop. Pascha-Avond^ 'maal-Paschen, zoo is de lijn doorgetrokken.

Ook het Avondniaal is profetie. Hij heeft zeer begeerd, met zijn jongeren het laatste Pasaha als Avondmaal te eten, om erin te profeteeren van zijn dood, en van zijn komende glorie.

En nu viert zijn Kerk wel telkenmale de gedachtenis van zijn dood, waarin het nieuwe verbond is besloten. Maar ze houdt er ook gedadlitenla in van zijn verheerlijking, waarin, dit nieuwe verbond wordt vervuld.

Ze laat er zich ook ganschelijk van haar Heer in vertroosten van de toekomst, 'die haar wacht met Hem: „Ik zal de wijn nieuw MET U drinken in hel Koninkrijk mijns Vaders", spreekt Hij haal' aan den Disch toe.

Ook dit Sacrament, dat vervulling van het Pascha van Mozes verkondigt, vraagt op zijn beurt om vervulling. En Christus belooft die.

Want het oude Paradijs, waar het oude verbond werd verbroken, roept om het nieuwe Paradijs, waar het nieuwe verbond zal zijn vervuild.

De Heere der heerlijkheid wil aan zijn verneidering slechts worden herinnerd, om daarin van zijn verwo'rven verhooging te kunnen profeteeren.

Gods lijn loopt 'door. Zijn nieuw verbomd heeft nog toekomst. 1)

Wij zullen het Lam (Gods Offer en ons Pascha) zien, slaande als geslacht in dien troon van God (Opi 5:6, 9, 12.)

Het gezang van Mozes, den dienstktaecht Gods, en hel gezang des Lams, zal bij de citlheris Gods zeer heerlijk klinken. (Op. 15.)

Als de vervulUng van het Pascha izijn" vervulling zal hebben gevonden in het nieuwe Paradijs, waar ook Adam zijn zal; die eerst© die inging in het nieuwe verbond.

Koog-Zaandijk.

1) Th. Delleman, Het Heilig Avondmaal, Amsterdam, z. j., bl 62—66. K. Schilder, Wat is de Hemel? Kampen, 1936, bl. 227—237.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen