UIT DE SCHRIFT

TYPE EN ANTITYPE.

ledere doopsbèdiening herinnert onder ons aan den zondvloed; men kent de woorden omtrent „de acht zielen" die den geloovigen Noach zijn behouden en bewaard, terwijl de ongeloovige en onboetvaardige wereld door den zondvloed werd gestraft. Daardoor werd de doop beduid. Het zondvloedwater is type, het doopwater is antitype.

Nu is altijd een type het mindere, het antitype het meerdere. Type is beeld, antitype werkelijkheid. De werkelijkheid komt in het type slechts gebrekkig tot uitdrukking, maar in het antitype rijst zij zelf voor het geloofsoog op, en overwint de zwakheid van het beeld, het type.

Wie nu in volumes denkt, krijgt het te kwaad met deze verhouding type-antitype. Hoe, — dat kleine beetje doopwater-zou in die groote massa's zondvloedwater slechts een zwak beeld hebben? En die breede golven en zeeën zouden het mindere, die waterdroppels bij den doop het meerdere, ja, het wezenlijke zijn?

Ja zeker, zegt Petrus. Maar ge moet dan ook niet „in volumes", doch^„in krachten" denken.

Want het zondvloedwater doet aan één individu OF dit, OF dat.

Maar het doopwater verricht aap éénzelfde individu EN dit EN dat.

Het zondvloedwater verzwolg, versmoorde, vernietigde, OF het behield. Wie erdoor verzwolgen werd bleef, dood, en kwam - niet meer ten leven. Omgekeerd, wie in de ark geborgen was, werd door dat zondvloedwater opgetild, de zon tegemoet, gedragen de toekomst tegemoet. En hij werd door dat water NIET verzwolgen.

OF - OF. Een derde was er niet.

Maar het doopwater doet aan denzelfden individu, die gelooft, TWEE wonderen, tweeërlei werk. Naar den ouden mensch begraaft het hem versmoort hem, doet hem'weg uit Gods gezicht. Maar DIEZELFDE individu wordt naar den nieuwen mensch opgetrokken uit den dood; beveiligd in den duisteren nacht, het leven tegemoet gedragen. Zoo zeker gebeurt dat bij iedereen, die in het geloof de orakelvraag (Kittel) om een goed (een gerechtvaardigd) geweten stelt, , als hij uitwendig met dat doopwater in contact gekomen is.

Het doopwater is krachtiger dan het zondvloedwater. Het spelt denzelfden N.N. dood en leven, ondergang EN opgang, gericht EN verlossing, verdoemenis EN rechtvaardiging.

Ja, en dan is er nog een ding^ waarin het doopwater den- geloovige uitnemender is dan Noach's water-massa. Noach's water gaf wel leven, doch geen - eeuwig-leven. In die ark werd ook Cham behouden. En nauwelijks zijn de wateren van boven den aardbodem gelicht, of daar knettert een vloek uit Noach's patriarchalen mond. De vloek over Kanaan, den zoon van Cham.

Maar wie de orarkelvraag, ' d.w.z. de in het verbonds-veïkeer der ambtelijke bediening geschiedende geloofsvraag om een goed geweten stelt voor Gods aangezicht, die weet, dat zijn oude mensch zóó echt is weggedaan, en de nieuwe mensch zóó waarlijk leeft, en leven blijft, dat geen vervloeking immer meer hem treffen zal.

Type is geen antitype. Wie gedoopt is en den doop ^sbruikt in het geloof, die draagt een wonder aan zich, waarbij de storm van Noach's dagen en diens vredesgang in 't niet verzinkt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen