UIT DE SCHRIFT

DE OMGEKEERDE WERELD.

De gelijkenis van Ezechiël 16 is een onmisbare inleiding op de prediking der lijdensweken. De profeet teekent het verval van Israël in tegennatuurlijke zonde. Het verbondsvolk wordt door hem geteekend als bruid van Jahwe, den Bondsgod. Die bruid was alleen door souvereine verkiezing tot die eere geroepen; want uit de diepste ellende — als van een vondeling — had die vrijmachtige Koning haar in zijn huis opgenomen en straks had Hij haar getrouwd.

Maar toen kwam de val. Het begon ermee, dat de bruid van Jaliwe naar andere „mannen" („goden") omzag. In plaats van haar man nam zij de „vreemden" aan, de afgoden, de heidenen.

Maar daarbij bleef het niet. Haar eigen man (God de HEERE) had haar uit genade alles geschonken. Hem behoefde zij niet gunstig te stemmen, want Hij was haa^ zelf gunstig geweest, gansch vrij-willig; spontaan, in vrij behagen. Ook had zij niet Hem geworven; doch Hij had haar verworven; voor haar wilde Hij den prijs betalen; elk zoenoffer verkondigde dat Hij het initiatief genomen had en door het bloed van Vorst Messias zich haar koopen wilde tot zijn eigendom.

Maar die andere „mannen" waren niet zoo als haar eigen Man. Zij „namen geen redenen uit zichzelf", doch uit hun vereerders. Die moesten hun gunsten „koopen". Zij hadden de goden „om te koopen". De prijzen waren hoog: goud, zilver, dierenbloed, ja zelfs menschenbloed. Kinderoffers bijvoorbeeld.

En zie nu hoe die bruid des Heenen vervalt van kwaad in erger. Het begon ermee, dat zij officieel haar eigen „man" verliet. Maar het eindigde daarin, dat, zij tegenover de vreemde „mannen" de rol van vrouw niet langer volhield, doch die van den man ging spelen. Een man betaalt een bruidschat voor de vrouw. En zelfs, waar de karikatuur der liefde optreedt, ook daar nog betaalt de man aan de als hoer optredende vrouw. Daar speelt tenslotte nog de man de mannenrol, en blijft de vrouw in de vrouweUjke rol. Maar Israël betaalt aan vreemde goden of „mannen". „Hoereerende" w e r f t zij om den vreemden „man" en k ó ó p t zijn „gunst".

En dat is tegen natuurlijk. De vrouw speelt de mannenrol: zij koopt, betaalt, neemt initiatief. Het is de omgekeerde wereld, het tegendeel van wat zij wezen moet. Uxor inversa.

Dit is een snijdend beeld. Het is de scherpste veroordeeling van het Remonstrantisme. Het is een goddelijke vloek over ieder die in de lijdensweken de boodschap hoort van den Man, die den duursten prijs betaald heeft om zijn bruid te verwerven, terwijl de hoorder van de boodschap zelf zich wil verlossen, en den door God betaalden prijs negeert. Wie niet van loutere gen a d e leven wil, doch zelf iets poogt te betalen dat Gods gunst zou moeten koopen, die is de uxor inversa, — hij keert de elementairste verhoudingen onderstboven. De vrouw stelt zich aan als man, de mensch als God. Er is maar één manier van g e z o n d-te-wezen: laat u met God verzoenen: wees zijn door Hem zelf betaalde eigendom. Al wie het anders wil, die is onrein.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen