KERKELIJK LEVEN

TOT NOG TOE: ' , MEN WIL GEEN VREDE.

Wat we in onze vorige artikelen over de jongste synodale daden van „de overzijd^" opmerkten, wordt nadien bevestigd. Naast de reeds door ons genoemde oud-moderamenleden, die ook in de nieuwe zitting hebben, trad nu ook dr E. D. Kraan op. Een ouderling, die nog eenigermate probeerde op te roeien tegen den stroom, die alleen maar zelfhandhaving wil, ouderling Borst, is vervangen door een secundus. Dit aangaande de personalia.

Wat de zaken betreft: op dit oogenblik reikt onze kennis niet verder dan een verslag in „Trouw" van 27 Febr. Daarin staat het voorstel vermeld van de commissie, die over de „dogmatisch^" kwestie had te rapporteeren. Zg stelde voor het volgende te besluitaa: ,

De^ynode overwegende

1. dat de laatste jaren de kerken veie moeilijklieden blijken te hebben met de formuleering der uitspraken aangaande het Genadeverbond, gedaan door de Synodes van 1903 en 1942—'43;

2. dat over het gezag en den inhoud van de gegeven toelichting van het aan de kerken toegezonden prae-advics en van de bekende 13 punten allerlei uitspraken zijn ontstaan ;

3. dat door de voorgaande Synode in het werk gestelde pogingen tot verduidelijking niet de gewenschte opheldering gebracht hebben;

4. dat de veranderde situatie in de kerken een nieuwe uitspraak over ingekomen punten betreffende het Genadeverbond wenschelijk maakt;

5. dat derhalve een nieuwe formuleering van de waar- . heid aangaande het Genadeverbond noodzalcelijk is, welke in plaats van de betreffende uitspraak van 1905 en 1942— 1943 dient gesteld te worden;

spreekt uit: 1. dat de zakelijke inlioud der uitspraken van 1905 en '42—'43 niet prijsgegeven mag worden, dat integendeel de toen beleden waarheid onverkort 'dient gehandhaafd te worden; ,

2. dat bij de belijdenis aangaande het Genadeverbond, zoowel de onveranderlijkheid van Gods Raad als de verantwoordelijkheid des menschen tot haar recht dient te komen;

3. dat het pogen het hierin liggende mysterie te verklaren noodzakelijk aan de een of andere zijde der waarheid geweld zal aandoen;

4. dat de kerken zich derhalve tevreden zullen houden met de eenvoudige uitspraak des geloofs, aangezien niemand zal trachten wijs te zijn boven hetgeen men behoort wijs te zijn en besluit een nieuwe formuleering als bedoeld in sub 5 der overwegingen vast te stellen. De commissie zal een concept voor een dgl. formuleering. nader aan de Synode voorleggen.

Men lette erop, dat ook hier wordt volgehouden, dat de uitspraken van 1905—1942 waar zijn geweest. De gedane uitspraken worden allemaal in bescherming genomen. In overweging nr. 1 staat niet, dat de uitspraken moeite brachten, doch dat haar f o r m u- 1 e e r i n g dit deed. En in de voorgestelde uitspraak nr. 1 wordt rondweg verklaard, dat de zakelijke inho'ud der uitspraken van 1905 en '4 2-'4 3 niet prijsgegeven mag worden. Integendeel: de toen beleden waarheid dient onverkort te worden gehandhaafd.

Het is dan ook volgens de commissie allemaal waarheid geweest.

En ook belijdenis. Waarom dan een nieuwe, formuleering? Toch niet om de menschen met ijdelen klinkklank te betooveren ? Nu moet, als dit voorstel aanvaard wordt, iedereen bedenken, dat de nieuwe formuleering, stel, zdj komt, de oude involveert ? En handhaaft?

O, ds de Graaf, ook uw naam hieronder? Maar ook gij hebt al geschorst; het' was toch te verwachten.

Beleden waarheden niet prijsgeven. Inderdaad — als ze dat zijn, houd ze dan vast.

Kortom, als dit voorstel aanvaard wordt, blijft alles bij het oude. Men wil wel — tot op nu toe — redden wat te redden is, ook wel de bezwaarden losweeken van elkander met camouflage-middelen, maar .geen wezenliike eenheid. Het valt ons mee intussehen dat er in dezen, althans in de inleidende werkzaamheden, duidelijkheid is. Overigens

worden die gauw vergeten.

K .S.

HOE MEN GINDS OVER „VERZOENING" DENKT.

„VERZOENING" DENKT. We hebben pas de kranten in actie gezien, om den menschen te verkondigen, dat de synode van de overzijde een reuzenstap had gedaan in de richting van de eenheid. Men kon zelfs lezen, dat de pers zich moest inspannen om niet. te prikkelen. Prompt daarop verschijnt een uitlating van dr P. W. Grosheide, die een aankondiging doet van een publicatie van dr M. Bouwman. Dat is de man die de nieuwe kerkrechtelijke, den ouden Kuyper verloochenende ideeën van dr H. H. Kuyper in een dissertatie moest verdedigen, en dan ook in de weergave van Voetius fouten beging, die prof. Greijdanus duidelijk aanwees (we herinneren ons hoe dr Bouwman Voetlus eens precies het omgekeerde liet zeggen van wat hij duidelijk bleek te bedoelen). De publicatie van den heer Bouwman (geen dominee meer) is ons niet toegezonden. Maar het is ons om Grosheide's meening te doen. Hij vindt het goed, dat dr B. uiteenzet, dat de schorsing van ondergeteekende „geschied is volkomen naar de eischen van het Gereformeerd Kerkrech t". j

Wij vinden die heele schorsing een brutale verkrachting van dat kerkrecht. En van nog heel veel meer. De artikelen van dhr Groen laten zien, hoe 'zeer gelegenheids-argumentjes gebruikt zijn, den eenen keer zoo, den anderen keer precies andersom. Maar dat is tot daar aan toe. Degenen, die zich illusies maken van verzoening en revisie, kunnen hier weer jens zien, hoe het er mee staat. Het kromme gOToe volkomen naar de eischen van het Gereformeerde Kerkrecht!

Hebben we te veel gezegd, toen we zeiden, dat er ginds leiders waren, die niet denken aan werkelijke

verzoening?

K. S.

HOE MEN HET SOMS BEDOELT MET ZIJN EENHEIDSPOGEN.

Ds S. J: Popma is redacteur van een kerkbode. Men weet, dat ook hij de vredestoga aantrok. Toen ik hem eraan herinnerde, dat de naam Gods. in geding was gebracht toen ook hij b.v. een candidaat den kansel hielp verbieden, klaagde ook hij — via een synodocratisch gezind collega — over gebrek aan vredeswil onzerzijds.

Die copie voor zijn brochure was er dus al, toen in zijn kerkbode afgedrukt werd een verslag van een bidstond, waarin voorging zijn collega ds P. Kuyper van Zeist. Het verslag bevat o.m. dit fraais (van voorganger óf 2en scriba):

Maar of die hereniging in de tijd nog zal plaats hebben I ? In mijn tijd zeker niet. Zolang Professor Schilder er is, komt er geen vrede. De 31ers verlangen van ons algehele capitulatie.

Even later:

De binding aan de besluiten van 1942—1945 kan ze iiiet herroepen. En als ze er over dacht, dan zou ze 't moeten laten om de gevolgen. Want 't zou involveren de terugkeer v^n Schilder op de katheder en dat zou betekenen een "strijd in de Geref. Kerken feller dan voor

de oorlog. Dan kunnen we beter apart wonen. Dat deze bidstondleider — of de verslaggever — omtrent ons fantaseert, behoeft geen betoog. We eigeren slechts te knoeien, alsof de kerk geen kerk ware. Maar dat laten we rusten. Men zie hier hoe men spreekt of schrijft nog wel vlak vóór een gebed in 't openbaar. Het staat er duidelijk: we bekijken de zaken niet onder het rechtsstandpunt, doch onder dat der gevolgen. En ds Popma, vredesapostel, laat zooiets drukken. Het blijkt: men wil den vrede niet, doch wel den naam van vrede-stichter. Als wij dan de kerk houden aan haar eigen K e r k-stijl, dragen w^j voor de kortzichtigen het odium . van niet-willen. Het stuk is officieel geteekend door den 2en scriba.

Ds O. W, Bouwsma schrijft hierover:

Want ziet hier de ethiek van .één dergenen, die zich gerekend wil zien onder de „92 % getrouwen". Maar met' de getrouwigheid naar de wet des HEEREN heeft dit alles niets meer te maken. Want men bidt zoo orn handhaving der binding aan de leeruitspraken 1942 niet, omdat genoeinde uitspraken gegrond zijn op het Woord Gods, maar wèl, omdat zij zoo dienen kunnen om zekeren K. Schilder zich van 't lijf te houden. Zulk bidden noem ik vloeken.

Men houde schijn onderscheiden van wezen.

KERKELIJKE BERICHTEN. K. S.

— „E m e r i t i". Uit het verslag der cleissis Warffum:

De coram., vastgesteld ter vergadering van 16 Jan j.l. om te onderzoeken welke > weg zou moeten worden gevolgd om de positie vast te stellen van D. d. W. die tot 'n bijzonderen arbeid geroepen worden, zooals Hoogleeraren, geestelijke verzorgers in stichtingen, leger- en vlootpredikanten e.d., rapporteert "bij monde van Ds Janssens, dat ze tot geen positief resultaat gekomen is. De moeilijkheden, die zich hier voordoen zijn groot, en de vragen die hier om een oplossing roepen, zijn vele. De comm. stelt voor om althans voorshands de instructies van Schouwerzijl eó Uithuizermeeden betreffende deze materie af te wijzen. Na ampele bespreking wordt alzoo besloten. Dezelfde comm. wordt gecontinueerd, met de opdracht om deze materie breed te onderzoeken en dan te zijner tijd daarover ter classisvergadering te rapporteeren, na eerst 't rapport aan de kerken te hebben toegezonden.

— Art. 13. Eveneens uit het verslag der classis Warf fum:

Gesproken wordt over een nadere regeling voor uitvoering V. Art. 13 K.O. Een instructie is ter tafel van Uithuizermeeden van den volgenden inhoud: De Kerkeraad is van oordeel dat volgens de thans vigeerende regeling voor de samenwerking der kerken i.z. de uitvoering van Art. 13 K.O., de band tusschen de gemeenten en hare predikanten niet genoegzaam gehandhaafd wordt. Hij acht het juister wanneer de predikanten bij hun emeritaat verzorgd worden door de gemeenten die zij gediend hebben, maar oordeelt, dat de practische uitvoering van dit beginsel eerst nader onder oogen moet worden gezien, alvorens daartoe wordt overgegaan. De classis spreekt na breede besproking geen oordeel uit. De afgevaardigden naar de Part. Syn. zullen naar bevind van zaken handelen.

— Afvaardiging. Uit het verslag der classis Warf fum:

• Nog is er een instructie van Uithuizermeeden, luidende: De classis"besluite niemand vaker dan tweemaal achtereen af te vaardigen naar de Part. Syn., tenzij bijzondere omstandigheden dit wenschelijk maken en stellen aan de Part. Syn. V. h. N. voor een dergelijk besluit te nemen met betrekking tot de afvaardiging naar de Gen, Synode. Aangenomen wordt het volgende voorstel: De classis Warf fum spreekt uit, dat het wenschelijk is, dat niet steeds dezelfde personen worden afgevaardigd naar de meerdere vergaderingen maar acht het niet noodig in dezen een bindende regeling te maken en verzoekt de Part. Syn. dezelfde uitspraak te doen.

.: — Chr. Geref. Kerk. Uit het verslag der classis Assen:

Een instructie van Stadskanaal betreffende het zoeken naar hereeniging met de Chr. Geref. Kerk wordt gewij­

zigd doorgezonden naar de Part. Syn.

K. S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen