MARTELAARS.

Zooals de luchten vaak hét felst verkleuren bij avondscheem'ring — en nabij den nacht de bloesems inniger en sterker geuren, Zoo heeft het God van velen goedgedacht,

toen Hij geluk en vrijheid heeft genomen^ en zelfs de hoop op weerzien hen ontnam. Opdat hun liefde, los van aardsche droomen, naar Hem zou uitslaan als een offervlam.

Zij waren door geen mart'ling meer te schaden, en nog onschendbaar in het eenzaamst graf. Wijl God niet telde'al hun kloeke daden, Maar daag'lijks nog hun zware schuld vergaf.

En voor het laatst als vee bijeen gedreven, vernederd, en vertrapt in vuil en slijk, wist elk zich reeds van eeuwigheid verheven tot heerscher in een onaantastbaar Rijk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen