De lokroep der „gemeene gratie” niet vernamen

Hoe het met die Samaritanen stond? Volwassen gedoopt op belijdenis, en toch nog zonder H. Geest? De vragenbusredacteuren weten het al wel: , , H. Geest" beteekent ditmaal charismatische gaven. In den eersten tijd na Pinksterfeest kregen de geloovigen charismata: bizondere Geestesgaven: vreemde talen spreken, gezondmaking, etc. DIE gaven waren nog niet bij de Samaritanen uitgestort; d& arom werd over hen gebeden; en Calvijn heeft het raadsel gauw opgelost.

Waarom las dr de B. Calvijn niet ? Hij had toch dadelijk zijn vingers kunnen leggen bij een mooien kuyperiaanschen term, en dien hebben kunnen doen afdrukken op papier van het weekblad van de synodale protectie. We bedoelen den term: gratia communis, commune gratie, door Ku5rper (verkeerdelijk) vertaald met: algemeene genade. Me dunkt, alle de Bondt's worden klaar wakker, als ze dien term tegenkomen.

Nu, wij willen dr de B. wel helpen aan lectuur over de gemeene gratie volgens Calvijn.

Hij zegt nl. op de door dr v. d. L. aangehaalde plaats, tenminste vlak daarna: Lucas (de schrijver van Hand. 8 VS 16) heeft het .niet over de commune gratie van den Geest. Prachtig, zal dr de B. zeggen: wedergeboorte is particuliere gratie, dat heeft Kuyper ook gezegd. Zeker, zeker.

Maar wat is volgens Calvijn die commune gratie? Wel, heelemaal geen algemeene, tot 'alle menschen komende genade, zooals Kuyper, en Hepp in zijn dissertatie, en vele anderen na hem, allemaal ijverige apologeten der uitdrijving, beweren. Commune gratie is geen generale (voor alle menschen), doch gemeene, d.w.z. alleen voor de kerk-menschen. De genade, die iedereen in de kerk krijgt. En wat is "het er voor een? Calvijn zegt: die genade, waardoor God ons vernieuwt tot zijn kinderen. De bekeerde, volwassen Samaritanen, hadden al den Geest der adoptie, zegt Calvijn; en wat nu verder de menschen na hen betreft: Calvijn zegt, weer op die volgende bladzij: alleen maar de commune gratie van adoptie en regeneratie wordt in den doop aan alle vromen aangeboden (offertur).

Dat zinnetje, dr de B., past wel in de Verkl. van Gevoelen der opponenten uwer synode.

Ook wel in een eventueele Kamper dissertatie over de gemeene gratie bij Calvijn; die zal er dan anders uitzien dan de amsterdamsche.

Maar niet in uw artikeltjes: u hebt den candidaat tot nu toe met geen vinger aangeraakt. Al maakt u zich druk: ook u kunt hem niet aan. Dat ligt niet aan hem, want hij is ook maar vleesch en bloed. Maar aan de nuchtere werkelijkheid, die in een periode van verdwazing door den hoogmoed van de uwen is miskend, en door uw slaafsche haagsche classicale navolging van een synode is gehandhaafd in papieren, die het licht bij 't jaar meer gaan schuwen.

Had u maar eens gebeten op dat lokaasje van dien mooien term commune gratie. Misschien had het u nog geholpen: de commune kerk-gratie aan alle vromen a-a-n-g-e-b-o-d-e-n.

Aanbieden nu is een zaak van dood of leven.

En wie zóó aanbiedt, die speelt niet met onderstellingen, doch vaagt ze-weg met donder en bliksem. Daarover mijn „Keidelbergsche Catechismus".

' K. S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen