Kert jchrifftewijs bij niet-thealogen

Wee de kerkelijke samenleving, die (we volgen even de dwaze indeeling) om Schriftbewijs roept in haar qualiteit van kerk als instituut, doch er niet om roept in qualiteit van kerk als organisme. Wee de kerk, die inzake Schriftbewijs als „instituut" hard als staal is, doch als „organisme" zacht als elastiek,

In de dagen, toen de heeren van de V. U. — Grosheide klagend over gebrek aan Schriftbewijs, en Hepp peuterend aan een „tekst" van Jesaja over de gëmeene gratie om er een proeve van te geven — het hooge belang van Schriftbewijs voor het publiceeren van kerkelijk-lnstitutaire-dogmatisch-coiifessioneele inzichten betoogden, klagende over hun „tegenstanders", en zelf hun eigen „proeven" daarvan (de mislukte) neerleggende in het praeadvies Ridderbos-Polman en in de (thans bij de apocriefe litteratuur opgeborgen) verzekerde brieven van Grosheide inzalce , , cand. Schilder", in die schoone dagen van , , sjlucht en rjucht" erop in hakten, hebben we er alles en nog wat van gehoord: Schriftbewijs! Schriftbewijs gevraagd! We vonden het best. We vonden het noodig. We vonden daarom hun praeadvlezen allemaal zoo luchtig in elkaar getimmerd. We ergerden ons niet aan hun vraag om Schriftbewijs, doch ergerden ons wel eraan, dat zij met die vraag niet aan boord kwamen bij de niet-theologische faculteiten der V.U., die deels van het Schriftbewijs niet veel terecht brachten, en ook niet veel zich erom schenen te bekommeren, maar toch bleven roepen om kerkeraden als lid der Vereeniging voor instandhouding der V.U. Om maar te zwijgen van de opdringende sympathisanten van oecumenische bewegingen, enz.

Maar we moeten ook tegenwoordig nog al vaak terugdenken aan Grosheide's roep (in kerkbodes) om Schriftbewijs en Hiepp's procrustusbed voor Jesaja, uit wien gemeene-gratle-teksten moesten geperst worden (zijn studenten zullen hem dezen keer dit stukje wel laten lezen, al krijgt hij verder in De Reformatie niet zoo vaak een beurt, als hij schijnt te suggereeren).

Laat ons mogen wijzen op de mooie artikelen die de Heer F. Groen voor ons blad schreef over het C.N.V., loopende in het gareel der roode vakbeweging. Even scherp-zakelijk als waarmee de Heer Groen destijds de uitwerp-rapporten-Nauta uiteenrafelde (en daar hebben al onze menschen als kerkmenschen vem genoten), even duidelijk en zakelijk wijst hij aan, dat de leiding van het C.N.V. voor 't inslaan van nieuwe, anti-Kuyperiaansche wegen, er maar zoo wat met de muts naar gooit, als 't erop aankomt, öie nieuwe inzichten glad te strijken met 't strijkijzer van een quasi-Schriftbewijs. En ik vrees, dat niet al onze kerkmenschen dézen keer even blijmoedig de artikelen van broeder Groen zullen volgen. Het raakt het C.N.V. Maar ik wil hen vragen i weerleg die artikelen of — buk het hoofd. Het moet niet kunnen gebeuren, dat we met het Schriftbewijs secuur omgaan in kwesties van onderstelde wedergeboorte of gemeene gratie (de „kerk als instituut"!!) en ineens slordig er mee omspringen in kwesties van A.R. politiek, C.N.V., en was dies meer zij (de , , kerk als organisme").

Als we het Schriftbewijs van de leiding van het C.N.V. niet serieus toetsen, of, indien wij het ondeugdelijk vonden, schouderophalend zouden zeggen: nu ja, dat is zoo erg niet, het raakt tenslotte maar een sociale kwestie, dan zijn we weg. Dan gaan ook wij de kerk als organisme een elasticiteit verleenen om van te ijzen, om mekaar met ik weet niet hoeveel pathos achterna te rijden met Schriftbewijs-technische-praestaties als het door De Roeper overgenomen ius-talionis-betoog van Utrecht-Noord-West. Ds M. de Goede heeft inzake het Schriftbewijs het Amersfoortsche Rapport-samenspreking getracht te beoordeelen. Dat was zijn reeht. Ik heb hem daarop geantwoord. Naar ik meen, spreekt hij ook voor het C.N.V. Wij noodigen hem uit, ook eens het Schriftbewijs van de C.N.V.-IeidLng zóó indringend te bekijken als hij het Amersfoortsche besluit deed. Het eene raakt „de kerk als instituut". Het andere „de kerk als organisme".

We zijn gelukkig van die malle onderscheiding af: iedereen onder ons weet nu wel, dat het organische leven der kerk geen kerk maakt. Net zoo min als het organische in honderd wilde i: ebra's een kudde maakt met en In een stal.

Maar de prijsgeving van dit onderscheid van kerk-alsdit en kerk-als-dat beteekent: dat we nu het Schriftbewijs over heel de Unie grondig moeten meenen en de pogingen ertoe nauwkeurig dienen te toetsen.

Ik herhaal: anders zijn we weg. Ik kan heel goed begrijpen, dat de C.N.V.-raenschen onder ons zitten te tobben over de zaak. Dat is niet erg. Erg ZOU pas zijn, als ze om Schriftbewijs zouden roepen, b.v. inzake de „samenspreking" (dan als uitzifters van de mug Joh. 17 zouden ontleden, ik geloof met abuizen), doch de kemels van een quasi-Schriftbewijs uit de boeken van Mozes zouden verzwelgen, om de eenheid met het C.N.V. te bewaren.

De eenheid is altijd weg, als het geen op Schriftbewijs gegronde wezen wil.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen