Kevelaar

Onderstaand grapje — met gehalte van ernst — is niet van mij. Ik heb den hooggeleerde, die er mee onderwees, gevraagd: zet dat eens in onze krant. Maar hij had zeker geen tijd meer. Nu vertel ik het maar, doch de eer is voor hém.

Hij dan zeide ongeveer:

Een tijdlang organiseerden de Roomschen om de zooveel maand een bedevaart naar Kevelaar (ik herinner me een vers van Heinrich Heine daarover, o zoete gymnasiumjaren). De processie verliep naar dit protocol: drie stappen vooruit zetten (een-twee-drie); dan twee stappen achteruit (een-twee), dan weer drie vooruit, weer twee achteruit. Bn-zoo-voort.

Telkens twee stappen achteruit.

Maar ze kwamen toch waar ze wezen wilden.

Dr F. L. Bos zegt: — zie vorige %* — , , ze" deden in Den Haag twee stappen achteruit.

Maar al zou dit juist geteekend zijn: ze komen toch waar ze wezen willen.

Al zou 't maar zijn dat ze komen naar het Kevelaar der camouflage van de waarheid, dat de UITSPRAKEN ZELF in 1944 met JA of NEEN beantwoord moesten worden. De één komt onder den indruk van die twee stappen achteruit. De ander heelemaal niet. Hij komt meer onder den indruk van de processie-vooruit naar Kevelaar, asyl voor uitspraken-in-een-schrijn-met-rust-rondom.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen