„De Reformatie” en de studentengeneratie van de laatste jaren

De gereformeerde studentengeneratie van de laatste jaren, dat is de generatie van studenten, die door God veilig is gedragen door de gevaren van oorlog en bezetting heen, en die sedert '45' gestudeerd heeft in Groningen, Utrecht en Leiden, in Amsterdam, Rotterdam, Delft en Wageningen, als ook in Kampen. Het zijn de kinderen der kerk, die den strijd der kerk, dat is: den strijd des HEEEEN, te voeren hebben, evenals al hun broeders en zusters, alleen maar: op een bijzonder front, en in een heel gevaarlijken sector. Want — en nu laat ik Kampen even buiten beschouwing —, zoowel in het wetenschappelijk onderricht door grootendeels ongeloovige hoogleeraren, als ook in de aparte gemeenschap, die door de studenten samen gevormd wordt, is veel, dat de trouw aan het Woord ondergraaft en bemoeilijkt. In dit opzicht hebben de studenten buiten Kampen het veel en veel zwaarder dan de studenten in Kampen.

De strijd der kerk zette zich voort op ons studentenfront. Het vriendschappelijk contact met N.D.D.D., het corps aan de V.U., en S.S.R., den bond van „gereformeerde" studenten aan de diverse andere universiteiten, werd na driejarige briefwisseling en samenspreking in 1948 door F.Q.I. voor verbroken verklaard. We poogden een vergadering te beleggen met de theologische studenten van de V.U., om ze van hun weg terug te roepen, en we zochten anderzijds naar nauwere contacten met de christ. geref. studenten in Apeldoorn, om met hen te spreken over de noodzaak tot kerkelijke eenheid. Die contacten zijn gekomen, o.a. is er vorig jaar een goede driedaagsche conferentie in Kampen geweest. Ook in de C.S.B, zette de strijd zich voort.

In tal van organisaties ging de oecumenische wind blazen, zoo ook in de vereeniging van theologische studenten aan diverse universiteiten; sindsdien heeft Kampen-b (de aanduiding van ons) als vanzelf geen redacteur meer aangewezen voor de bekende periodiek „Vox Theologica". In Bazel werd een groote conferentie gehouden van christelijke studenten uit tal van Europeesche landen. Er waren een paar honderd deelnemers en allerlei sterren aan den wetenschappelijken hemel voerden het woord. We haden besloten een „waarnemer" er heen te zenden, en mij zelf was de eer te beurt gevallen. Je zat er bijeen als leden van misschien twintig verschillende „kerken"; er werd gesproken over tal van vraagstukken, maar over de kerk hoorde je geen woord. je was samen toch één in Christus? Op den laatsten conferentiedag, een gewonen morgen in de week, gingen ze samen Avondmaal vieren, op een enkele uitzondering na ook alle Nederlanders. De afgevaardigde van de vrijzinnige studentenbeweging, dochter van den minister-president in die dagen, zei later: jammer dat je niet meegegaan bent, het was prachtig. Maar ze had eerst verklaard, niet te gelooven, dat Jezus Christus Zoon van God, de tweede Persoon van het Goddelijk Wezen was.

We zijn de laatste jaren in Kampen in isolement gekomen; het is het isolement der kerk.

In onze situatie beteekende „De Reformatie" voor ons geweldig veel. Er werden heel wat bladen gelezen: Nieuw Nederland, Herrijzend Nederland, In de Waagschaal, De Vrije Kerk, en nog veel meer, maai: „De Reformatie" was en is het lijfblad der Kamper studenten: het is voor hen, behalve oriënteerend, leidinggevend orgaan, tevens een trait d'union tusschen Kampen en de kerken. Niet alleen dat zij in de artikelen van K. S. tegen synodocratische en barthiaansche leeringen meermalen klanken hooren, hun van de colleges welbekend — evenzoo in sommige artikelen van de andere hoogleeraren —, maar ook, omdat er geen bijzondere dagen zijn aan de Hoogeschóol of in Kampens studentenwereld, of ze leveren kopij voor „De Reformatie". Meer dan ooit te voren heeft het blad aan de Kamper studenten behalve leiding, met name ook inzake kwesties, waar we heel wat over gediscussieerd hebben: de „samenwerking", de verhouding tot de Christ. Geref., en andere punten, ook steun gegeven. Ik ken geen ander leidinggevend blad, noch bij-de synodocraten, noch bij de christ. gereformeerden, waarin de hoofdredacteur zoo meeleeft met de studenten. Hij maakte dat het gereformeerde volk met hen kon meeleven in blijde en ook in moeilijke corpsdagen. Zit F.Q.I. met hooge proceskosten, K. S. vraagt zijn lezers om steun, en stelt zijn eigen girorekening disponibel voor de bedragen. Geen almanak, of K. S. bespreekt hem uitvoerig, en beveelt hem, soms reeds bij voorbaat, hartelijk aan. Moet F.Q.I. van naam veranderen, K. S. geeft aanstonds op Schooldag en in „De Reformatie" een prachtige uiteenzetting over den ouden en nieuwen naam. Ik wil, wat Kampen betreft, er niet meer van zeggen, maar de Kamper studentengeneratie van de laatste jaren is aan „De Reformatie" zeer, zeer veel verschuldigd!

Voor de gereformeerde studenten buiten Kampen is de strijd de laatste jaren nog veel moeilijker geweest. Ze staan met hun kleine getal temidden van vele puurongeloovigen, temidden ook van hervormde en synodale collega's, onder wie barthianisme en irrationalisme op nntstellende wijze veld winnen. Ze mogen deze collega's niet ontloopen, en ze kunnen het ook niet, want vrijwel eiken dag is er de ontmoeting in collegezaal en elders.

De situatie t.a.v. de synodale collega's kan niet duidelijker geteekend worden dan geschied is in het „Adres" der 31 bezwaarde studenten aan de recente Haagsche synode. Zij spreken van een ontstellend gebrek aan Schriftkennis „zoo nog van kennis gesproken mag worden" (!), en van een even ontstellend gebrek aan kennis der gereformeerde behjdenis. Met verontrusting gewagen zij van den grooten indirecten invloed van Barth, Miskotte en Van Niftrik, niet slechts op de synodocratische studenten, maar ook op verscheidene van hvm predikanten. De jongeren geraken ten prooi aan de leeringen van Barth, juist omdat welhaast niemand b.v. inzake' de kerk vandaag concreet weet, wat hij moet beginnen. Juist na '44, aldus schrijven zij, zijn de-verwarringen in het leven van hun kerken een goeden voedingsbodem voor het barthianisme, voor relativisme en twijfel. De geest bij zeer velen in S.S.R. en C.S.B, kan niet scherper geteekend worden.

Op dit ontzaglijk donkere front heeft de vrijgemaakte studentengeneratie te strijden gehad sinds '45. Het is bekend, dat in verschillende plaatsen nu eigen gereformeerde studentenvereenigingen naast de S.S.R. zijn opgericht, waarin de studenten elkaar steunen om samen staande te blijven in den boozen dag vandaag aan de universiteit. Het is evenzeer bekend, hoe andere vrijgemaakte studenten, waaronder vele „S.S.R.-polemioi" nog in de S.S.R. doorstrijden. Driemaal is er een landelijke conferentie geweest van alle vrijgemaakte studenten, waar uitvoerig over deze dingen gesproken is. Ik geloof niet, hier nader over te moeten schrijven.

Dat „De Reformatie" voor allen, hetzij zelfstandig georganiseerd, hetzij onder Puchinger's leiding nog strijdend op het „belijdenisfront" in S.S.R. en C.S.B., ontzaglijk veel beteekent, behoeft geen betoog. Van nabij weet ik, dat in de wekelijksche samenkomsten der H.d.C.-leden in Groningen, „De Reformatie"-inhoud geregeld onderwerp van gesprek vormt. En wat Polemics betreft: evenmin als van de collegedictaten van K.S. zijn de klanken van „De Reformatie" er vreemd aan. Ik meen zelfs in den stijl van den redacteur van Polemics den invloed te kunnen opmerken van den stijl van den hoofdredacteur van „De Reformatie".

„De Reformatie" heeft de vrijgemaakte studenten temidden van een omgeving, die er niets meer van begrijpt, en veelszins indifferent er voor is, wcci ia.ia.-r, zien wat de kerk is, en wat de confessie beteekent. Ze heeft bovendien geleerd, met die beide ernst te maken in de samenwerking met anderen. De artikelen van Prof. Holwerda, Ds H. J. Schilder, Ds B. Jongeling e.a. over de samenwerking in de Ver. v. Calv. Wijsbegeerte, de publicaties inzake de samenwerking in de A.R.-partij hebben op sommige studenten grooten invloed geoefend. Het is te betreuren dat niet bij alle vrijgemaakte studenten ook deze inhoud van „De Reformatie" zijn invloed heeft doen blijken.

Ik wil eindigen met 't uitspreken van den hartelijken wensch, dat de God van alle reformatie Zijn kerk nog lang in het bezit mag laten van „De Reformatie", en van zijn hoofdredacteur. Dr J. H. Gunning heeft dezen redacteur eenmaal getypeerd als den polemicus-methet-teere-hart. Hij is ook de polemicus-met-het-jongehart. De man, die vijfentwintig jaar geleden in twee . der eerste Reformatie-nmnmers schreef over „Oud en jong in vroeger eeuw", is de jongeren niet minder nabij dan toen. Zijn taal is niet minder frisch en oorspronkelijk dan die van de mannen van „In de Waagschaal"; -ze is Schriftuurlijker en raker. Zijn forsche, vaak geladen stijl blijft boeien. Zijn geest heeft zijn speelschheid niet verloren; hij is de schrijver over BiU Smith van Philadelphia, de tranen van Rabbi Heschel, over Pukwana en lagoe, en — over de schavuiten van de lekke schuit. Zij werken en strijden door, ook de schavuiten die een corpsbaret dragen, en die straks misschien de taak van de ouderen moeten overnemen. Misschien, .— want de antichrist komt, en Jezus Christus komt. Zijn strijd zetten ze voort, vandaag op het studentenfront, geleid en gesteund als alle schavuiten door het blad waar zij elke week met verlangen naar uitzien: „De Reformatie".

D. DEDDENS.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen