Samenspreking áfgelast

We hebben eenige weken geleden den jaarlijkschen Schooldag te Kampen bezocht en hebben natuurlijk ook even een Broederwegje gemaakt. Even een kijkje genomen in het gebouw van de Theologische Hoogeschool, een vluchtigen blik geworpen in de eivolle Nieuwe Kerk, waar een van de Kamper dominees rare dingen stond te zeggen aan het adres van de geachte sprekers van den middag: K. S. en Ds Vogel.

Het was daar op den Broederweg een gezellige drukte. We hadden dat nooit zoo gedacht van Kampen. Maar het was ons of we door de drukte van onze onvergetelijke Kalverstraat weer eens ouderwets werden meegedragen. Van achter weggeschoven gordijnen en vanuit geopende vensters leefden de bewoners van den Broederweg mee. Ook vanuit een open venster van een statige huizinge aan die straat. Vroeger bewoond door Prof. Dr T. Hoekstra. Daarna door Dr R. J. Dam. Thans door een hoogleeraar van de school aan de Oudestraat 6. Juist een dag voor den Schooldag was hij daar als professor „opgetreden". Van dat optreden zijn we geen getuige geweest. Maar wèl van zijn optreden een dag na zijn optreden als hoogleeraar.

Dat zat zóó. Als gezegd was een vensterraam van zijn statige heerenhuizinge opgeschoven en een groepje jongelui verdrong zich in de vensteropening en zag de drukte van gaande en komende menschen aan. Ze hadden er blijkbaar schik in en zochten naar bekenden. Hetgeen te begrijpen is. Van aangezicht zijn vsdj vrijgemaakten en zij synodalen elkander nog wel bekend. En op een gegeven moment hadden de jongelui bekenden ontdekt. Vrijgemaakte bekenden. En de bekenden ontdekten hen. Kwamen op het venster af. Handen werden uitgestoken .".

„De samenspreking kan beginnen", dachten we.

Waartegen op hun standpunt, gezien de besluiten van de Haagsche synode, waarvan ook Dr A. de Bondt als plaatselijk predikant deel uitmaakte, geen bezwaar kon bestaan. Wij hadden er ook zoo niets op tegen. Alleen: we hadden 's morgens Ds D. van Dijk gehoord — „alleen", zoo dachten we, „als die vrijgemaakten nu maar niet praten maar preeken".

Maar dat alles was buiten den waard gerekend. Dat wil zeggen buiten den huiswaard.

Den huiswaard van genoemde jongelui. Want juist op het oogenblik, waarop de samenspreking beginnen zou aan weerszijden van het venster, trad achter de jongelui, die in de heerenhuizinge zich bevonden, de huiswaard binnen.

We hebben toen het optreden van een pas opgetreden hoogleeraar gezien. Had hij in zijn inaugureele oratie den vorigen dag aan zijn studenten verklaard met grooten schroom en schuchterheid hen tegemoet te treden, van schroom en schuchterheid was in zijn optreden daags daarna niets te merken. Hij vond, dat jongelui, die te zijnen huize wonen, het al te bont maakten.

Van de samenspreking kwam niets. Van het „niet prateU; maar preeken" bijgevolg ook niets. De jongelui werden van het venster weggeoommandeerd. En de hoogleeraar sloot het venster. Daarna ook de gordijnen.

De samenspreking werd afgelast.

Even later ging één der ramen van een dakvenster open.

En een jonge knaap keek uit den hooge hoe druk het toch wel was.

Toen floot die jongen als een orgelpijp Zijn klanken vielen in de lucht, zoo rijp. Als jonge kersen, wen een lentewind in 't boschje opgaat en zijn reis begint

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen