Over Ursinus’ preekconsent

Prof. Rldderbos (Sr.) komt nog eens terug of) mijn bewering, dat Urslnus, vader van den catechismus, „bij hem" niet zou mogen preeken, omdat óók deze man niet zou kunnen beloven, niets te leeren, wat niet heelemaal en de rest weet u. Prof. Ridderbos kan nog niet gelooven, dat het zoo is, ^ en zich nog steeds niet voorstellen, dat ik het zoo méén.

De pagina uit Urslnus aanwijzende, waar prof. R. me kon controleeren, betoogde ik: daar en daar ging Urslnus in tegen uw 1905—1942. Intusschen gaat prof. R. daarop niet In. Het eenige is, dat hij vertelt, dat mijn redeneering „vreemd" was: hij zal er „maar niet op ingaan". Ik ken dat soort gebaren. Als ge argumenten op tafel legt, b.v. tegen dr J. Hoek, of tegen dr A. D. R. Polman, of nu weer tegen prof. Ridderbos, dan gaan ze er niet op in; soms komen ze met weer een ander citaatje, waaraan ge dan weer uw kracht beproeven moogt; en als het dan nóg weerlegd wordt dan zeggen ze soms: ja, maar onze Boviwmeester. In hem vluchtte dr J. Hoek ook al.

Dat ds Bouwmeester even zeer als dr Polman de zaak niet begreep, behoef ik ónzen mienschen niet meer te vertellen. Maar als het helpen kan, ben ik bereid, het aan te toonen. Als twee „synodale" redacteuren beloven, de heele zaak over te nemen, bij stukjes en beetjes, dan wil ik, als prof. Ridderbos me nu eens precies aangeeft, welke stukken-Bouwmeester precies hij zoo degelijk vindt te dezer zake, elke week 'n stukje van Bouwmeester citeeren, en dan mijn tegenopmerking geven. Waarom niet? Dat is toch zoo iets als sameuspreking? Kom, wie van de heeren belooft het? Precies aangeven de stof-Bouwmeester, die men terzake van de binding 1942—4 zakelijk acht, als bewijs, dat die binding noodzakelijk was en uit Gods wil.

Precies aangeven, — ik wilde dat prof. Ridderbos het ook maar eens deed. Hij komt deze maal nog met een ander Ursinus-citaatje aandragen, maar verzuimt de bron te noemen. Het luidt als volgt: (ontleend aan Urslnus' „Tweede verdediging", n.l. van zijn argumenten voor den kinderdoop, tegen de Anabaptisten):

„daar de kerk niet moet oordelen over het verborgene, handelt zij recht, wanneer zij doopt, van wie ze moet oordelen, dat zij de vergeving der zonde en de H. Geest hebben ontvangen, ofschoon zij (ze) misschien dikwijls nög niet ontvangen zullen hebben, of zelfs nooit ontvangen zullen."

Tot zoover het citaatje. Dat schijnt dan te moeten bewijzen, dat 1905—'42 toch Ursiniaanseh is. Om niet langs prof. Ridderbos heen te praten, stel Ik hem openlijk de vraag: bedoelt U soms de plaats uit Zach. Ursinl Tract. Theol., Neustadii Pal., 1584, 615, regel 10 v.o. (te beginnen bij: , , sed ecclesia ") tot en met regel 7 v.o. (tot en met hét woord: accipiant")? Ik vraag het maar, omdat ik niet zóómaar durf beweren, dat U een conjunctief praesens (accipiant) hebt vertaald als indicatief futurum. Zoo iets overkwam dr Polman wel eens, maar het is hier een citaat, dat V geeft.

Is het antwoord op deze vraag: ja, dan wil ik er met genoegen op in gaan.

Zoo neen, wilt U dan even aangeven, waar Uw citaat dan wèl vandaan komt?

P.S. Deze %* bleef verleden week liggen. Adm.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen