KERKNIEUWS

(Om tijd en onnoodige moeite te besparen, verzoekt de Redactie berichtjes voor deze rubriek rechtstreeks naar de administratie in Goes te zenden.)

Tweetal te:

New Westminster B.C. (Canada), P. Lok te Stadskanaal en H. J. Sohilder te Utrecht.

Aangenomen naar:

Zutphen, J. C. Janse te Rijswijk.

Beroepen te:

Buitenpost, D. Deddens te Wetsinge-Sauwerd. Ermelo, Joh. de Wai te Rijnsburg. Semarang, R. Brsinds te Bergentheim.

Bedankt voor:

Lethbridge (Canada), H. J. 'Zwarts te Ten Post.

— WOLPHEZE. Dinsdag 20 November was het een blijde dag voor onze gemeente. Nadat we reeds sedert begin Juni in dit gebouw onze Woorddiensten hielden, mochten we na vetibouwlng en opknappen ervan, thans ons kerkgebouw officieel in gebruik nemen. De consulent. Ds W. Scheele, hield een predikatie over Zach. 4 : 2 en 3 en tekende ons de rijkdom van de rechte Woordbediening door de genadewerking van de H. Geest.

Daarna schetste de praeses, br Sikkema, ons de gescJüedenis der kerk na de vrijmaking.

De burgemeester, de heer Mr Matzer van Blooijs, bracht gelukwensen namens de burgerlijke overheid.

Br Bouwmeester sprak enkele woorden namens de zus-'•terkerk van Oosterbeek.

Ds Scheele sprak namens de kerk van Arnhem.

Het is een grote rijkdom die we in ons eigen gebouv/ mogen bezitten. Een rijkdom, die ons zeer verplicht tegenover de Koning der Kerk, Die ons zo ongedacht zegende en in de ruimte stelde.

Met het gezamenlijk zingen van Ps. 150 : 1 werd dit blijde uur besloten.

— NIEUWS UIT CHATHAM, ONT. CANADA. Wij ontvingen het verzoek tot publicatie van de volgende brief:

Aan de Gereformeerde Kerken in Nederland.

Broeders en zusters.

Onderstaand treft U een besluit van de kerkeraad te Chathami Out., Canada aan, plus een toelichting. Genoemd Besluit werd verzonden naar al de Protestant Reformed Churches In Amerika en naar de beide Classes in Amerika.

De kerkeraad te Chatham, Ont. heeft op zijn vergadering van 20 October 1951 het volgende besluit genomen:

1. De besluiten van de laatst gehouden Synode Juni-September 1951, inzake de „Declaration of Principles", welke als basis moest dienen voor het organiseren van kerken en werd gehandhaafd, niettegenstaande de kerkeraad zijn bezwaren op de classisvergaderlngen van Januari-Februari 1951 daartegen kenbaar heeft gemaakt, niet voor vast en bondig te houden. De kerkeraad acht deze „Verklaring", als zijnde niet conform, het Woord van God en verwijst hiervoor naar: Zondag 27 en 31 van de Heldelbergse Catechismus, art. 34 van de Ned. Gel. Bel. en art. 8 van Hoordstuk 3 en 4 van de Dordtse Leerregels. Verder was deze „Verklaring" reeds een jaar van kracht in de kerken, zonder dat de kerken zich hierover hadden uitgesproken en als zodanig onkerkelijk als bindend opgelegd.

2. De kerkeraad kan het niet voor de Koning der Kerk verantwoorden, dat in onze kerken de deur gesloten wordt voor hen, die op dezelfde grondslag staan van Schrift en de Belijdenis. Enerzijds wordt door de Synode betuigd, dat de „Verklaring" in de kerken niet bindend is, doch anderzijds wordt deze „Verklaring" als bindende basis toegevoegd aan de Belijdenis voor het Institueren van nieuwe kerken. Hiermede wordt het kerkrecht geschonden en daarmede tevens het Heilig recht des Heren.

3. De kerkeraad maakt zich vrij van deze zonden der kerk en roept al de kerken bij deze op tot gehoorzaamheid aan Schrift en Belijdenis en met hem zich vrij te maken van deze zondige besluiten.

4. Wij scheiden ons bij deze af van diegenen die niet van de kerk zijn..

5. De kerkeraad spreekt voorts uit: a. dat hij contact opneemt met allen, die met ons op de grondslag staan van de Heilige Schrift en de Drie Formulieren van Enigheid; b. van dit besluit kennis te geven aan: de gemeente ter plaatse; aan al de kerken in Amerika; aan de classes.

Toelichtmg:

Toen wij geïnstitueerd werden als Protestant Reformed Church te Chatham, hebben wij dit besluit eerlijk en oprecht genom^en, In de hoop, dat men ons niet bond aan de Verbondsopvattingen van leden der kerken. Wij volgden het advies op van Prof. Holwerda, die ons schreef, dat, indien er geen binding aan bepaalde verbondsopvattingen van leden was, dan raad ik aan, u aan te sluiten en mee te helpen onze Reformatorische rijkdom, die wij in Nederland hebben opgedaan, door te geven. En zo werden wij geïnstitueerd op de basis van Schrift en Belijdenis alleen. Voor wat betreft de algemene genade, bezien in het licht van de besluiten der Synode van Kalamazoo 1924.

Reeds korte tijd na de Instltuering kwamen wij tot de conclusie, dat de Protestant Reformed Churches niet vrij waren van deformatie, hetgeen tot uiting kwam door gebrek aan liefde en vertrouwen. Ds Kok en ds De Jong weten er alles van. Een tweede feit was, dat de Zendingscom; missie een formulering samenstelde, die als basis gold, waarop nieuwe kerken moesten worden geïnstitueerd. Deze z.g.n. „Declaration of Principles" werd aan de kerken opgelegd, zonder dat zij zich hierover hadden kunnen uitspreken. Er zijn geen kerken geïnstitueerd op deze basis. Het was al te duidelijk. In de eerste plaats was zij onkerkreohtelijk, hoewel men trachtte met een beroep op de Kerken Ordening te bewijzen, dat dit conform. Gods Woord was. O.i. werd dit niet bewezen. Waar komt men terecht als men zulke dingen gaat doen in de kerken. Straks kan een vrouwenvereniging, b.v. een naalkrans, wel met een voorstel komen, waarover de kerken niet gehoord zijn en dit bindend gaan opleggen in de kerken. In de tweede plaats heeft de laatstgehouden Synode dit hele gedoe niet terug genomen, maar gehandhaafd in de kerken. Vervolgens heeft men een „Declaration" samengesteld, die door en door eenzijdig is. Ze is S9.mengesteld uit de Heilige Schrift en de Belijdenis en staat gelijk met de H.S. en de Bel., zeide Prof. Hoeksema. Aan de H.S. en de Bel. is men gebonden. Aan de „Declaration" niet. Zij is z.g.n. leiddraad. Maar ondertussen blijven de deuren der kerken gesloten voor hen, die van „voorwaardelijk" en middelijk door V/oord en Geest durven te spreken. Men noemt dit agitatie. Wij verwijzen daarvoor naar hetgeen te Hamilton en te Grand Raplds is gebeurd. En wat het eerste betreft, de bezwaren van de kerk te Chatham op de classisvergaderüig.

Een commissie voor samenspreklng met de Gereformeerde Kerken in Nederland werd benoemd door de kerken. Deze commissie achtte het niet verantwoord om een bezoek, dat aangekondigd was, uit te voeren in 1950, gezien de oorlogstoestand In Korea. Voor 1951 is de opdracht der kerken maar op eigen initiatief uitgesteld of afgeschaft. Wat hiervan te denken?

Het heeft ons pijn gedaan, dat wij van Remonstrantisme of vermeend Remonstrantisme werden beschuldigd. Als wij ernstig hebben geprobeerd om tegenover deze Deformatie de Reformatie te stellen, werd dit door zeer velen in de Protestant Reformed Church gezien als agitatie. Het zwijgen werd opgelegd en dit alles heeft tot gevolg gehad, dat er een verwarring ontstaan is, waar niemand meer uit kon komen. Wij verwijzen naar de stemming over de , , Declaration" op de laatst gehoudei» Synode, en naar de polemiek gevoerd in de Standard Bearer en Concordia. De kerk te Chatham heeft tot het allerlaatste geprobeerd om langs zuiver kerkelijke weg deze zonde van deformatie met een beroep op de H.S. en de Belijdenis uit de kerken te helpen verwijderen, maar helaas, het heeft niet zo mogen zijn. Vandaar ons besluit zoals hierboven omschreven.

Er is droefheid bij ons, dat het alles zo moest. Maar er is ook blijdschap, dat wij thans mogen staan In de vrijheid waarmede ons Christus heeft vrijgemaakt. Vrijheid van profetie aan het rijke Woord der H.S. Wij hebben uit overtuiging ons aangesloten, In de mening, dat de Protestant Reformed Church de ware kerk was volgens art. 27—29 van de Ned. Gel. Bel. Wij zijn sinds onze aansluiting tot andere gedachten gekomen.

Door genoemd besluit te nemen als kerkeraad is er een breiik ontstaan. Onze predikant. Ds A. Petter, kon zich met dit besluit niet verenigen en ook br. D. Scheele niet, als leden van de kerkeraad. Wij hebben getracht het zondige van hun handelwijze hun onder het oog te brengen, maar wij hebben him met een beroep op de H.S. die overtuiging niet bij kunnen brengen.

Als kerkeraad hebben wij onze gemeente van dit besluit in kennis gesteld *n opgeroepen om in de weg van gehoorzaamheid te blijven volharden. De gehele gemeente heeft zich achter het besluit van de kerkeraad gesteld.

Zondag 21 October 1951 was voor de kerk te Chatham een blijde dag. 10 gezinnen hebben hun attestaties ingeleverd. Voorheen hadden deze gezinnen niet de vrijmoedigheid zich bij ons aan te sluiten. Rehoboth, de Hero heeft iniünte gemaakt.

Namens de Kerkeraad:

J. KOSTER

J. V. DIEREN

P.S. Andere kerkelijke bladen worden verzocht dit eveneens op te nemen in verband met de afgifte van attestaties.

Bedankt voor:

Lelden, G. van Rongen te Zwijndreoht.

Zwagerveen-Zviraagwesteinde, H. J. Meijerlnk: te Droge-

ham. VERPL/EEGSTER WORDEN?

De Kerkeraad der Geref. Kerk te Ermelo voelt zich geroepen, door middel van de pers, Uw aandacht te vragen voor bovenstaand onderwerp.

Het Is een oproep aan alle Kerkeraden, maar bovenal aan de Geref. ouders, om In dezen attent te zijn. Een woord van opwekldng, en — van waarschuwing.

Er Is steeds In de Christelijke Ziekenhuizen, Inrichtingen en Sanatoria, nog steeds een tekort aan verplegend personeel. Dat is jammer, want verpleegster zijn Is een mooi beroep. Verantwoordelijk — zeer zeker. Maar ook een arbeid, die onze meisjes veel bevrediging en levensblijheid geven kan. Ten zegen te kmmen en te mogen zijn voor zieken en gebrekkigen, is er mooier? Het Woord der Schrift: „Zalig zijn de barmhartlgen, want him zal barmhartigheid geschieden", is ook nu van kracht. Alleen maar !

Ook in deze arbeid en in heel het leven in Ziekenhuis of Inrichting moet geleefd worden naar het Woord des Heren. Barmhartigheid kan alleen maar bewezen worden om Christus' wil. Ook dat Is „dienst" voor Hem. En deze dienst geldt heel het leven. De arbeid, maar ook het verenigingsleven, de catechisatie en de kerkgang.

En juist deze laatste dingen zijn het, die ons noodzaken tot waarschuwen. Door de practijk gedwongen. Onze Kerkeraad heeft wel eens de gedachte, dat sommige meisjes juist zulk een arbeid kiezen om te ontkomen aan het toezicht van hun ouders, hun Kerkeraad, him vertrouwde omgeving, om het leven te kunnen inrichten naar eigen believen. Dat men vrij wil zijn. Vrij, om, al dan niet, naar kerk, catechisatie of vereniging te gaan. En de ouders laten hun kinderen vaak rustig gaan. Ze gaan toch naar een christelijke omgeving? En men ziet niet de grote gevaren, die ook daar zijn.

Zeker, men ziet op de inrichtingen graag, dat het personeel ter kerk gaat. Men geeft gelegenheid voor catechisatie en vereniglngsarbeid. Maar wie ziet toe, dat het ook werkelijk gebeurt? »

Indien er bij de meisjes zelf niet is de hartelijke begeerte tot dit alles, het ook in deze dingen willen leven naar het Woord des Heren, hoe gemakkelijk komt d£m de verslapping, de achteruitgang en soms het geheel onverschillig worden voor de dienst des Heren.

Daar komt nog iets bij. Ook al zijn de meisjes met de beste voornemens bezield, dan nog zijn de gevaren groot. Onze christelijke inrichtingen zijn alle z.g.n. interkerkelijk. Dat wil zeggen, dat er onder het personeel allerlei „richtingen" zijn vertegenwoordigd. En dat ónze meisjes steeds een kleine minderheid vormen. Nu moeten zij, vanwege hun dienst, meermalen mee naar de 'Stichtingskerk, dienst, die nlet-ambtelijk. of synodaal-ambtelijk Is. Het „tot de gemeente Gods naarstelijk komen" beperkt zich dan ook veelal noodzakelijkerwijs tot één keer per Zondag, soms In haast of met moeite.

En als dan de meerderheid opgaat met de massa en men vaalc alleen een andere weg op moet, wat Is dan het gevaar groot, dat men wordt meegezogen. Dat men niet voor „extremist" vril worden gehouden. Dat men gaat de weg van de minste weerstand.

Bedenk, dat hier vaaJc meisjes komen van 17 of 18 jaar. Die hier zelfstandig moeten beslissen, wat de richting van hun leven wezen zal. Die dagelijks moeten omgaan met velen, die het met de Kerk zo nauw niet nemen. Die leven uit de gedachte, dat je God wel moet dienen, maar dat de manier, waaróp je dat doet, er niet zo zeer op aankomt. Dat ieder dat maar voor zichzelf nnoet uitmaken. En dat niemand precies weten kan hoe het mioet.

Aan onze meisjes wordt wel verzocht geen propaganda te maken voor de Kerk. Maar is dit niet één stuk propaganda voor de pluriformiteit en het relativisme?

En zou onze jeugd immuun zijn voor die gevaren?

Wij weten wel beter. Ook onder onze jeugd komt de geest van slapheid en gemakzucht voor. Hoeveel moeite en verdriet heeft onze Kerkeraad niet door dat steeds weer moeten vermanen van zovelen, die het met de dienst des Heren naar Schrift en Belijdenis niet zo nauw nemen ?

Dat 10 tot 20 pet. van onze meisjes ontrouw is of wordt, is dat niet bedroevend?

Weten al onze ouders en kerkeraden van deze dingen? Laat m.en er toch de nodige aandacht aan besteden. Wij kunnen deze meisjes niet altijd controleren. Als men op de vraag: „Waarom was je niet in de kerk, op catechisatie, op vereniging" het antwoord krijgt: „Ik had dienst", of: „Ik was ziek", of: „Ik was uit", of wat dan ook, hoe valt dat altijd te controleren?

Wij leven in een tijd vol gevaien. Dat brengt, voor wie getrouw wil zijn, strijd mee. Wie daarvoor terugschrikt of zich daarvoor schaamt, die zal zeker de nederlaag lijden.

Het werk der barmhartigheid is een heerlijk werk. En de 'behoefte aan goede werkkrachten nog groot. Laten onze ouders en kerkeraden echter toezien, wiè zfl tot deze arbeid laten gaan. Aan slappe meisjes hebben wfl geen behoefte, wèl aan trouwe, de Here-vrezende meisjes.

Verpleegster worden? Ja. Zo mogelijk, velen. Maar alleen zij, die, in volle geloofsovertuigmg, hun leven willen richten naar het Woord des Heren.

— GIFTEN VOOR „MESOZ". Het Bestuur van de Stichting „Mesoz" geeft met dankbaarheid kennis van de ontvangst gedurende de maanden Juli en Augustus 1951 van onderstaande bedragen:

Comité Mesoz, Utrecht-C. f400.—; Geref. Kerk, Mijdrecht f78.75; J. V. d. H. te H. f7.05; Geref. Kerk, Enkhuizen (schoolhulp) f 10.47; Mesoz, HlUegersberg-Straatweg f 121.86; Gift V. d. S. te D. flO.—•; Gift v. d. D. te H. f5.—; Jeugdactie Mevr. de Vries-Janssen, Gouda f500.—; Geref. Kerk, Wassenaar f28.—; Bijdrage Geref. Kerk, Winterswijk (schoolhulp) f3.51; Mesoz, Gouda f86.10; Zend. comm. Geref. Kerk, Meppel f61.—; Mevr. K. te K., vla Br. Troostheide f26.—; A. v. D. te D. f2.50; Mesoz, Schiedam f400.—; Zend. comm. Ermelo (schoolhulp) f45.—; Zend. comm. Apeldoorn f 90.'—; Groep Papierverzamelaars, Amstelveen f25.—. Totaal f 1900.24.

Over de maanden September en October 1951 werd ontvangen:

Mesoz, Monster f 65.—; Comité Mesoz, Utrecht-C. f 100.—; Comité Mesoz, Valkenburg (Z.-H.) f 16.80; J. J. H. te A. f 1.50; A. P. te M. f 10.—; Zend. Comm. Brouwershaven f170.—; Provinc. Pennr. Zeeland f 1603.73; Jeugdactie Mevr. de Vries-Janssen, Gouda f 5Ó0.—; Zend. bus Kleuterschool, Den Haag-O. f20.—; I. S. te N. f2.50; Pennr. Mesoz, Zwolle f400.—; Pennr. Mesoz, R'dam-Feyenoord f74.97; A. V. te Z., opbrengst oud papier f 1.25; Pennr. Prov. Z.-HollÉmd f72.50; Mesoz Den Haag-W. f 300.—; Jeugd-actle Mevr. de Vries-Janssen, Gouda f 500.—; Zend.-comm. iSlledrecht f lÖO.—; Bijdrage Pennr. Noord-Holland f477.38; Bijdrage Kerk Breukelen f 297.50; Mesoz-comlté, Leerdam f 300.—; Mesoz-comité, Hattem f270.—; Geref. Kerk, Zuidhorn f75.—; Gift in collecte Geref. Kerk, Vlaardingen f2.50; Gift Peter D. en C. f7.50; N. N., via Br. W. v. d. Kamp, Kampen f23.60; Jeugdactie Mevr. de Vries-Janssen, Gouda f500.—. Totaal f5891.73.

P. ROOZE, Penningmeester,

Statenlaam, 18, Rotterdam-Noord,

giro 363600 Stichting Mesoz, Rotterdam^

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen