Grote mannen

OP EN OM 'T KERKPLEIN

Zijn ze er? Naar ons oordeel: ja! Van oude tijden aan hebben de penvoerders der volken geschreven „De viris illustribus", • „Over beroemde mannen", lichtende voorbeelden. In de geschiedbesohrijving is dat zelfs een methode: de historiefeiten, de geestelijke stromingen, die een tijdvak beheersten, te groeperen om grote mannen, om „epochemachende" figuren, een tijdvak stempelende gestalten, zoals men bij onze Oosterburen zegt. Hebben wij voor dat „epochemachende Figuren" een Nederlands aequivalent? Al even weinig als wij verhoudingsgewijs tegen de Duitsers op kunnen wat het getal onzer gedenktekenen en standbeelden betreft. Elen Siegesallee als Berlijn kende, zoekt men in Nederland tevergeefs. Of het moest een gedrukte zijn, achter inhet kerkehjk jaarboekje: de „In Memoriam's" aan overleden dominees gewijd. Want althans Gereformeerd Nederland houdt zijn dominees in ere. D.w.z. posthuum, na hun dood. Als ge zo'n oud jaarboekje nog eens in handen krijgt en het ene „In Memoriam" na het andere leest, dan zijt ge, alle piëteit voor al die piëteit ten spijt, geneigd om te denken: „Hoe zijn de helden gevallen!" En ge zegt: „Brave broeder Paulus, ge waart toch een erbarmelijk manneke om te zeggen, dat we deze schat dragen in aarden vaten!" Wij weten wel beter: mannetjesputters! En intussen hebben wij heel wat mannekes, die in hun levensdagen op sokken gingen op een sokkel gezet. Sukkels op sokkels. We hebben bijna nooit bij hun intocht, meestal eerst na hun uittocht ontdekt, dat we met gladiatoren te doen hadden.

Er werd eens een schoolmeester begraven. Een eerzaam man. Een eenzaam man. Een, die het leven verlangende sleet. Op zijn graf waren de bloemen vele. En de grafredenen. Onderweg naar huis zei iemand: „Als ze de goede man nu eens één potje goudsbloemen in zijn huis hadden gebracht en als ze nu bij zijn leven eens wat vaker: dank je wel. Meester! hadden gezegd ".

Zijn er grote mannen? Naar Gods oordeel: ja!

Maar Gód zegt het niet pas bij hun uittocht uit het leven, Hij poneert het bij hun intocht in deze wereld. Van Johannes de Doper: Deze zal groot zijn Voor de HERE. Zo spreekt Hij, die mannen groot maakt. Hij is het, die élk mensenkind als een borduursel werkt. Hij maakt bizonder werk van hen, die Hij voor bizonder werk bestemt: , , Eer dat Ik u in de moederschoot formeerde, heb Ik u gekend, en eer dat gij uit de baarmoeder voortkwaamt heb Ik u geheiligd; Ik heb u de volken tot een profeet gesteld." God heeft van Jeremia bizonder werk gemaakt. Hij ging dat kindje stellen tot een koperen muur, tot een onneembare vesting. Daar was de HERE al mee bezig toen Hij nog moest geboren worden. Dat voltooide Hij in weder-geboorte.

Zo stelt God grote mannen.

Mannen, die groot zijn voor Hém.

Die grootheid is verborgen voor het vlees.

Die grootheid is alleen te kennen door het geloof.

En het geloof geeft er God de ere van.

Aan die God, die ook voor een bepaalde taak in een bepaalde tijd Zich Zijn volk verkiest èn formeert: aanvoerders en onbekende soldaten, die straks zullen komen voor God en Zijn Christus: Dewelke oordelen zal naar eens iegelijks werk.

Eerst wie gelovig levende bij de Schriften grootheidvóór-de-HERE onderkende kan in het leven en bij de

dood zeggen: Soli Deo gloria!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen