GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Gysberti Voetii Selectarum disputationum fasciculus - pagina 85

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Gysberti Voetii Selectarum disputationum fasciculus - pagina 85

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

D

I

III.

S P.

D

E

.1

U K E E T

.1

U

S

T

I

T

I

A

D

E

I.

Gl

proprie dictus, equus est rationalis, voluntas violentatur aut potest violentari, & siniilia infinita. Et omnia haec tum non erunt falsa, sed vera : alioquin scil, Dei voluntas & intellectus essent mensuratum, & veritas in rebus esset mensura mensurans. Hoc syrma absurdorum consequentium si praescimlcre t|iiis velit, necesse est dimittat absurdum illud & Trp^rcu tyzuSoc, unde illa ncccssario sequuntur. II. Omnis vcritatis & yvwrrou, sive theoretici & p.actici quod ad nos, seu respectu cognitionis nostrae causa & mensura est revelatio Dei naturalis aut superaaturalis, ita ut niilii boc verum sit, quia Deus ita revelavit, non vero quia niihi verum sit aut fuerit ideo ita & non aliter revelaverit: est enim prima veritas revelans causa, principium & mensura omnis veritatis & cognitionis iu homine, non contra. Nec tamen sequitur veritatis absolute & in se consideratae primam radicem ac principium esse quaerendum in revelatione divina; lioc est in lumine naturali, aut in sacra scriptura: nam hinc sequereLur Deum summam ac primam veritatem, mensurari & dependere ab effectu & opere aliquo suo externo. Distingue ergo in Dei revelatione independentiam & prioritatem, quod ad nos, seures aliquas extraDeum: & dependentiam ac posterioritatem (in signo scil. rationis) quod ad ipsam Dei naturam & perfectionem vitalem. Et sic Deus n< n potest aliter aut aliud quid revelare, quam conveniat na-

turae & perfectioni suae. Pari modo in ratione boni, Deus lege sua praescribit nihil [pag. 387] nisi bonum neque enim potest esse xinov <ri>f£fiovk&jriy.bv seu causa moralis mali turpis, non magis quam causa physica. Et nihil nobis, vel quod ad nos habet rationem bonitatis, nisi quia & quatenus Deus lege aliqua sua tanquam unica moralis bonitatis nostrae seu bonestatis mensura illud nobis praescribit. Sed inde non sequitur omnem bonitatem & ideam bonitatis, quae est in Deo ab intra sed cum relatiane seu denominatione communicativi aut communicabilis in ordine & cum :

respectu ad creaturam, quod ad Deum, seu respectu Dei, qui est supra legem suam, dependere a lege hominibus lata atque adeo dicendum, esse eam bonitatem & non aliter quia Deus lege sua ita sancivit, quae nobis est unica bonitatis & justitiae regula. Lex Dei est quidem prima & ultima radix & norma bonitatis, quod ad nos seu nostram obedientiam: nam voluntas beneplaciti divini qua talis non est nobis norina, nisi mediate & consequenter, quatenus a posteriori & ex signo nobis deprehenditur. Ut ergo legi divinae primo (quod ad nos) principio actionum moralium non repugnat, si dicatur dependere ab ipsius decreto seu voluntate, sic nec voluntati divinae repugnat, si Srzoxpznvic dicatur dependere a Dei natura & attributis, hoc est, egredi & :

tendere extrase in aut circa creaturam secundum primitatem, simplicitatem, immutabilitatem, perfectionem, bonitatem, sufficientiam, scientiam possibilium, ideam, immo & secundum essentialem justitiam, veracitatem, potentiam, potestatem, majestatem, dominium. Nam tum Deus nec interne agendo, hoc est volendo & intelligendo, nec externe agendo, hoc est exequendo limitatur aut mensuratur ab ullo extrinseco sed ab intrinseco a seipso, a natura scil. & perfectione sua. Distingue ergo velle Deum aliquid boni quia tale, & rursum aliquid esse bonum quia vult, uti nos jam distinximus, & omnia recte conciliata & sanae ac communiter apud onines :

Christianos receptae philosophiae ac theologiae congrua videbis. Et rursum aliquid esse in meo ab intra, non ab extra, quamvis sit ad extra, seu dicat respectum ad

Ad illustrationem & confirmationem doctrinae de Possibilitate rerum, ejusque radice conferri possunt, quae disputant Scholastici ad 1. dist. 42. imprimis

extra.

ffen-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1887

Abraham Kuyper Collection | 401 Pagina's

Gysberti Voetii Selectarum disputationum fasciculus - pagina 85

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1887

Abraham Kuyper Collection | 401 Pagina's