Acta van het Zending-Congres - pagina 130

112

waardoor zij er toegebracht werden de slaven vaak te mishandelen, met de Roomschen en Joden te heulen, den Sabbat te ontheiligen, eindelijk de zwakheid der regeering. Geen wonder

cunnen ontfangen, so den troebel sulx niet hadde verhindert." Tevens werd gestreden tegen de gewoonte van sommige Brazilianen, om hunne vrouwen te verlaten en op andere Aldeen met andere vrouwen te trouwen. Doch mocht al

lieden,

de arbeid onder de Brazilianen niet geheel onvruchtbaar zijn, zooveel vooruitgang als gewenscht werd, zagen de predikanten niet, èn door de verstrooing waarin de raenschen leefden èn door de voortdurende oorlogen, waardoor zij zoo verarmd werden, dat zelfs de hulp van de vaderlandsche Kerken moest ingeroepen worden, wat nooit te vergeefs geschiedde. ') Wij hebben gezien dat behalve de Indianen nog andere Heidenen in Brazilië wai-en n.1. de negers of negros. Het lot van dezen was zeer hard. De gehuwden onder hen werden gescheiden door koop en verkoop. Overspel en hoererij waren daarvan het gevolg, zoodat bittere klachten vielen over de ,.groote desorde en Godtloosheyt, die omtrent de Negros wort gepleecht." Ook het kerkgaan werd hun belet, terwijl zij daarentegen den Sabbat ontheiligden door werken of dansen. Natuurlijk trachteden de Kerken aan zulk eenen misstand een einde temaken, want zij oordeelden, dat „niet alleen een iegelijk lidmaat schuldig is, hare Negros

uit Brazilië verdreven was, de

dan ook,

Predikanten vinden wij gevonden. Angola, op St. Eustatius, Tobago, in Essequebo, op St. Maarten, in Suriname, Christoffel, op Cura9ao, in Berbice, op St. wier taak was om de Kerk des Heeren, ter plaatse waar zij kwamen, op te bouwen, daar hun bij hunne qualificeering de bede werd toegevoegd, ,,dat de God des ganschen aardbodems (hunnen) dienst aldaar genadiglijk en krachtiglijk gelieve te zegenen tot verlichting van het Heidendom, tot verwakkering van het Christendom aldaar en alzoo tot voortzetting van het Koninkrijk van Jezus." Maar veel hebben de meesten, zoo niet allen, zich niet laten gelegen liggen aan de Heidenen. Een 1676 op hunner. Ds. Basilier, die van 1668 Suriname arbeidde laat zich in eenen zijner brieven, in 1676 geschreven, over dit deel van

Kerken wel

werd

hebben hare

plaats,

om

werkkring aldus uit: „Wat den loop des Evangelies onder

zijnen

geleerd.

Doch welke middelen

de Kerken van Brazilië hebben aangewend, om de ware religie onder de Indianen en Negers te brengen, hoe groeten ijver zij hebben betoond, veel was haar tegen. Vooreerst de uitbreiding van het Pausdom; voorts

het gebrek aan predikanten, krankeubezoekers en onderwijzers, voor hun taak berekend; dan de onverschilligheid en onzedelijkheid der Nederlanders en Europeanen èn het winstbejag der koopMet de Tapoyers, die dieper het land in woonden de Kerken niet ia aanraking, tenzij zij tot haar kwamen. In 1645 vroegen eenigen hunner hunne kinderen in de Aldeen te brengen, wat toegestaan werd. ')

kwamen

in

—

bijeenkomsten in door een ziekentrooster onderwezen te worden." Behalve de prediking des Woords werden onder de Heidenen ook scholen opgericht. Aan de regeering verzocht de Classis van Brazilië in 1638, om in de Aldeen der Brazilianen eenige schoolmeesters, zoo Duitschers (Nederlandsche) als Brazilianen, indien 't mogelijk was, te zetten. En zoo geschiedde het, en wel door mannen, die tegelijk voorlezers waren. Zelfs oordeelden de Kerken het noodzakelijk, dat de Nederduitsche taal aan de Brazilianen

bekwame

Kerken vervielen

zegevierde Rome overal. In de andere deelen van het gebied der WestIndische Compagnie hebben wij nog minder sporen van Zendingsarbeid der Nederl. Geref.

maar tyd beraamd worde, waarop de

een

West-Indische Compagnie

en haar Zendingsarbeid ophield; en toen Portugal weer de handen in Brazilië vrijkreeg,

in de Ohristelycke religie te onderwjzen,

ook dat er Negros zullen

dat, toen de

I

I

i

de Heidenen aangaat, daarvan is nog weinig of niets te zeggen; het geen eens mans werk, wat zeg ik, geen menis schenwerk zelfs. De landaart (inlanders) is een volk, daar geen maniere van Godsdienst altoos in bespeurd wordt: ik heb Agrippa's onder hen gevoiiden, die, als ik ze door een tolk aansprak, wel wenschten dat te verstaan; maar daarbij hieef het. Zij zijn zeer schuw, komen zelden bij ons. en wonen eenige mijlen van ons af in het binnenland. Zij hebben mij door een tolk laten zeggen, dat zij door ouderdom onbekwaam waren, om die dingen, den godsdienst aangaande, te vatten, waarom ik aan Hun Ed. Mog. verzocht heb, dat er middelen mochten uitgevonden worden tot oprichting van scholen en aanstellen van bekwam? schoolmeesters, ter opkweeking van hunne kinderen, of ten minste van de kinderen van hen, die slaven onder ons zijn, daar dit het eenige middel is tot verbreiding van de leere der waarheid. Ik heb hen hooren antwoorden op de vraag, waarom zij onze taal en manieren van Godsdienst niet leeren of vatten konden. .,Onze moeders zijn zot, want als wij jong zijn kunnen wij het wel leeren, dan willen zij ons niet bij de Christenen laten wonen, en wanneer wij groot zijn, kunnen wij het niet vatten." Dat heb ik ondervonden aan een van hunne kinderen, dat 'k voorgenomen had met de mijnen op te kweeken en te onderwijzen. Wanneer het zeer begon toe te nemen in antwoorden op vragen, leeren van gebeden, ook kennis van letters, haalde de moeder het weg, omdat zij er zoolang niet van af kon. Ik heb de Indianen rondom mij laten weten, dat, indien zü hunne kinderen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen