Acta van het Zending-Congres - pagina 21

;

is het brengen van het woord van den Koning, door zijn ambassadeur, die Hemzelven

Het

representeert.

XII. Bedient de Christus zich bij dit volvoeren van zijn zending van menschelijke personen, dan legt Hij op dezen zijn eigen autoriteit, zoodat wie hen verwerpt, Hem verwerpt, en wie hen ontvangt. Hem ontvangt. XIII. Zending van Evangelisten onder Joden,

Mahomedanen

of Heidenen kan daarom, evenmin zending voor den Dienst des Woords onder gedoopten, anders dan door de Kerk geschieden. Elke andere verkondiging van den Christus onder Joden, Mahomedanen of Heidenen is geen zending, maar staat tot de wezenlijke zending iu dezelfde verhouding als de Oefenaar, die uit eigen aandrift onder de broedereu spreekt, tot den Dienaar des Woords. XIY. Alle zending van den Christus onder Joden, Mahomedanen of Heidenen strekt om hun eerst de Wet en daarna het Evangelie te brengen. XV. De zending onder de Joden moet niet het maken van een enkelen proseliet bedoelen iets, waarvoor geen afzonderlijke zending noodig is; maar wel het rabbinistische wezen in zijn hartader aantasten, en daartoe, met degelijke kennis gewapend, op dit netelig terrein den hoogmoed der Joden bestraffen door de Wet, en eerst waar die hoogmoed gebroken is de wonde heelen door het Evancrelie. XVI. De zending onder de Mahomedanen moet zich eveneens niet tot het individueele bepalen maar zich tegen den Islam als zoodanig keeren. Zij sluitu zich daarbij aan, zoo aan het anti-paganistisch streven van den Islam, als aan de ware bestanddeeleu, die in zijne belijdenis van Mozes en den Christus nog zijn overgebleven taste voorts de woekerplant aan, die iu de Belijdenis van Mahomed en den Koran over deze goede belijdenis is heengegroeid en haar verstikt heeft; bestraffe in den Muselman zijn vroom ingekleede zinlijkheid; herstelle Wet en Evangelie iu hun zuiverheid en volheid en stelle zoo voor het wezen van den Islam het wezen van de Christelijke Religie als de

;

;

;

in plaats.

XVII. De zending onder de Heidenen moet zich richten op het vierledig doel: 1. om de afgoden omver te werpen 2. om de afgodendienaars tot den Heiligen Doop te brengen, teneinde de Kerk van Christus onder hun volk te openbaren; 3. deze openbaring van de Kerk van Christus in verband te brengen met de Moederkerk; en 4. om het Heideusche volks;

leven in Christelijken vorm

om

te

zetten.

De toelichting van deze stellingen was ongeveer deze: 1. Nooit worde de zending losgemaakt van den Dienst des Woords. Rome meent, dat in de Kerk-zelve alle schatten opgesloten zijn. Daarom kent

het

slechts

missie

naar buiten.

Onze vaderen hebben gesproken niet van missieën, van zending, maar van uitbreiding en planting der Kerk. Dit is juist. De Kerk moet gebracht worden. Ook de zending in haar tegenwoordige phrase loopt niet zuiver. Zij verraadt haar geboortetijd: de Fransche Revolutie. De mode dier dagen interesseerde zich voor den natuurmensch. De ongeloovige dweper achtte hem onbedorven, in kinderlijke onschuld en geluk ver-

De Christelijk-gezinden hadden medemet hunne onwetendheid. Zooals er hier

keerend. lijden

clubs, koffiehuizen enz. optraden ,,tot veredeling

van het volk," zoo vormden zich genootschappen om den heidenen het evangelie te verkondigen, hun de boodschap des vredes te brengen. Zeer onschriftuurlijk, en door en door revolutionair was dus, in oorsprong, de manier van zending der Zendingsgenootschappen, wier kracht hieruit is

te verklaren,

dat onder de eerste

oprichters

ook enkele ware

Christenen waren, wier echt toewijding en opoffering deden christelijke invloeien iu de aldaar gegraven kanalen. Zoo liep het nog redelijk af. De Kerk leefde weer op en de vraag komt aan de orde Hoe de zending weer in de rechte paden te brengen ? Sta ons allereerst helder voor den geest dat Christus is de Zendeling. Hij oefent zijne De Genootschappen zetten den zending uit. persoon van den Zendeling op den voorgrond. Wachten wij ons voor afgoderij met Zendelingen en Zendelingsfamilies, 't Moet nooit zoo zijn alsof de mensch eerst komt, en in zijn gevolg God de Heere. Beseffen wij altijd, dat God met Zijne uitverkiezing voorafgegaan moet zijn, zal eenig woord tot zegen zijn. Alle denkbeeld van een wildjager, die zielen vangt voor God blijve verre. De Zendeling, door Christus gezonden, ga achter God aan en zoeke Zijne uitverkoornen. Spreke men niet langer van „zielen te redden," ,,tot Jezus te brengen enz." Dat kunnen wij niet. Dat kunt ge zelfs niet uw eigen kind. Christus zelf trekt tot zich. Alle Pelagiaansche zuurdeesem moet er uit. Slechts blijve het werk van Christus. Doel der zending zij de Heilige Doop, en door deze de inlijving in het genade-verbond (in uitwendigen zin). :

2.

heid.

Drijfveer tot de zending

En

zij

gehoorzaamLaat men

deze zonder geveinsdheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen