Ingezonden Stukken.

Buiten verantwoordelijkheid van de Redactie.

Geachte Redactie!

Vergun aan den ondergeteekende, lid van het moderamen, dat tot de vergadering te Utrecht op 21 April (in de Nrs. 487 en 488 van uw blad besproken) samenriep, naar aanleiding van die bespreking eenige, daarin voorkomende, begrijpelijke maar bedenkelijke, onjuistheden te verbeteren. Als jongste lid der samenkomst van lo Februari met Ds. H. Fransen tot actuarü in het moderamen gecommitteerd, is hierdoor juist hem de gelegenheid gegeven en de plicht opgelegd, om deze verbeteringen aan te brengen.

Zij dan allereerst geconstateerd, dat deze samenkomsten niet onstonden uit de »Confessioneele Vereeniging"; maar uit de instemming die Dr. Hoedemaker vond bij ook op het punt der Kerkregeering Gereformeerde predikanten, onder wie reeds bij de eerste samenkomst de ondergeteekende was genoodigd. De vraag, door Ds. Felix gesteld en ingeleid over het optreden der Kerkelijke Besturen tegenover de bezoekers van het Geref. Kerkel. Congres had dan ook allerminst haar vorm aan toenadering tot die Besturen te danken. Zoomin Dr. Hoedemaker, die reeds in 1885 allen hiertegen opriep (ondanks zijn toen reeds even duidelijk als sinds getoond verschil van meening met de in Amsterdam vervolgde broederen), als de ondergeteekende of Ds. Franssen, die daaraan nog vóór 4 Jan. 1886 gehoor gaven in hartelijke betuigingen van warme sympathie, hadden dit kunnen voorstellen; en Ds. Verhoeff noch Ds. Schuurmans Stekhoven noch Ds. Feringa, die alleen om deze vervolgingen uit hunne Classikale Besturen uittraden, konden een behandeling der vraag in dien zin wenschen. De opdracht aan Ds. Felix, die om dezelfde oorzaak uit het Class. Best. van Utrecht uittrad, toont trouwens reeds voldoende, dat het antwoord voor ons niet twijfelachtig kon zijn; gelijk dan ook zoomin Dr. Hoedemaker als Ds. Verhoeff, Ds. Gunning of Ds. Feringa de uitdrukking «vervolgers der broederen", door velen in de vergadering bestreden, wilden afkeuren of terugnemen, al erkenden zij, dat hier door velen ter goeder trouw werd gedwaald.

Dat de vergadering niet aan'de bedoeling der samenroepers beantwoordde, ligt niet hieraan, dat een deel der »oud-Confessioneelen den anti-Confessioneelen Dr. Hoedemaker bij zich opnam"; maar dat ondanks menige duidelijke en nadrukkelijke verklaring van het moderamen, dat (hoe gaarne men ook zoo mogelijk toenadering tot andersdenkenden mocht begeeren, mits zonder opoffering van beginselen) deze vergadering alleen voor met het moderamus geliJkgQzmd.a\ bestemd was, een meerderheid van voorstanders der Staatssynodale organisatie zich uitsluitend tegen »de doleerenden" keeren wilde.

Daar nu noch Dr. Hoedemaker, noch eenig ander lid van het moderamen »de tromp van zijn geweer thans van de Sijnodalen af en in de eerste plaats tegen de Gereformeerden" keeren wilde, heeft het moderamen in de avondvergadering van alle leiding afgezien, gelijk door Ds. Feringa (die om dezelfde oorzaak des middags reeds de inleiding der hem opgedragen vraag had afgewezen) openlijk — met afwijking van het zoeken naar gemeenschappelijk te nemen maatregelen — bij herhaling is uitgesproken.

Voor de verleende plaatsruimte dankt u

Uw dw.

J. H. FERINCA.

Dodewaard., Mei I887.

[Volgaarne gunnen we aan het bovenstaande een plaats; zonder dat we echter ontwaren kunnen, hoe hierdoor ook maar iets wordt veranderd in onze voorstelling.

Sinds we ons verslag schreven, spraken we er meer dan één, die de vergadering had bijgewoond, en uit één mond zei men ons: »Gij hebt de zaak nog veel, veel te gunstig voorgesteld. Het was een Poolsche rijksdag. Het fiasco was eenvoudig verpletterend."

En hoe men de zaak ook wende of keere, een feit blijft het, i". dat de Synodalen zich er over verblijd hebben, dat weer een smaldeel der broederen htin haven invoer, 2". dat deze broederen geen oogenblik in vreeze behoeven te verkeeren, dat ze door de Synode zullen gemoeid worden.

Men zag het. Ook Middelburg lei het hoofd reeds in den schoot, en de rompkerkeraad schreef de Moderne leerlingen in.

De uitkomst zal dan ook toonen, dat er onder dit smaldeel tweeërlei geesten zijn. Eenerzijds broederen, die te eerlijk zijn, om zoolang hun overtuiging nog niet ganschelijk gerijpt is, over te komen, tnaar die eerlang toch met ons zijn. Maar ook anderzijds zwakkere geesten, waarvan Paulus ons het vrouwelijke type teekent, als hij gewaagt van »vrouwkens die altoos leeren, maar nimmermeer tot de kennisse der waarheid komen.”

Deze laatsten zijn Synodaal en zullen Synodaal begraven worden, en krijgen, als ze in ruste heen zijn gegaan, eens hun eervolle vermelding in de Kerkelijke Courant.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen