Buitenland.

Frankrijk. Een nieuwe daad van willekeur van de z ij d e der regeering tegenover de Gereformeerde kerk.

De gemoederen in Protestantsche kringen zijn zeer verontrust geworden door een daad van willekeur van de zijde van den president der republiek, die zonder wedergade te noemen is.

In de gemeente van Avignon is vijf jaar geleden een kerkelijke strijd ontbrand. Er was een tweede predikantsplaats door den minister ingesteld. De kerkeraad meende toen, dat die tweede plaats was gemaakt om de verstrooide Protestanten te bedienen en verzette zich daarom tegen een gelijke verdeeling van de diensten, di" in de gemeente in de stad en onder de verstrooide leden moesten verricht worden. Een van de belanghebbenden meende deze beslissing niet te mogen aanvaarden, vandaar de strijd, die noch het consistorium, noch de permanente commissie van de Synode kon doen ophouden.

De regeering vraagde daarop het advies van de gemeenteraden, waartoe de Gereformeerden van de gecombineerde gemeente van Avignon behooren ; benevens van den kerkeraad en aan het Consistoriuin van Laurmarin. Wat de gemeenteraden hierop antwoordden is te raden, zij zijn er steeds op uit, om zich te onttrekken aan het betalen van vergoeding van huishuur aan predikanten ; -de kerkeraad handhaafde zijn te voren ingenomen standpunt; het Consistorium protesteerde enkel tegen het plan tot opheffing van de tweede predikantsplaats.

De president van de republiek heeft ten slotte den zSsten Juli een decreet geteekend, waarbij van 10 Januari af de tweede predikantsplaats te Avignon is opgeheven.

Men is nu voornemens de zaak voor den Staatsraad te brengen, doch wij denken, dat deze het besluit van den president, op voordracht van den prefect van Vaucluse genomen, wel bevestigen zal.

Zij, die in Frankrijk nog altijd vast houden aan een Gereformeerde nationale staatskerk, zullen met "feiten als deze wel verlegen worden. Bedriegt ons niet alles, dan begint men in Frankrijk van lieverlede in te zien, dat de bond niet den Staat de Kerk in een smadelijken knechtelijken staat houdt, terwijl door de officieuse Synode van St.-Chuentin, waarover wij nog moeten handelen, maatregelen zijn genomen, welke er toe kunnen leiden, dat de Gereformeerde kerk zich zelve zal kunnen redden, wanneer de Staat haar aan zich zelve overlaat. Toch zouden we liever een krachtige beweging zien ontstaan, om de vrijmaking der kerk, zonder dat de Staat daartoe dwingt • door het inhouden van gelden, te verkrijgen. Doch daarvoor zijn de Gereformeerde beginselen, zoowel wat de leer als wat de kerkregeering aangaat, in Frankrijk nog te zeer onder het stof bedolven. De Heere geve, dat aldaar, gelijk elders in het buitenland, in Gereformeerde kringen, een oprechte verootmoediging moge komen, omdat men de oude en beproefde paden niet enkel verlaten heeft, maar zelfs gansch vergeten schijnt, dat de vaderen er in mochten wandelen.

Italië. Afgoderij in het Zuiden van Italië.

Hoe ver de afgoderij met Maria, de moedeides Heeren, in de Roomsche kerk gaan kan, blijkt uit het volgende verhaal, dat wij in een Duitsch blad vonden, waarin wel meer beschrijvingen van het kerkelijk en godsdienstig leven in Zuid-Italië voorkomen.

sWij kwamen te St.-Agatha, een helder, vrij groot bergstadje. De Kathedraal is aan St. Agatha gewijd, maar deze heilige wordt lang niet zoo vereerd als de Madonna (Maria). Beroemd is La Madonna di Merz-Agosto, wier feest in St.-Agatha, den Zondag na den isden Augustus, gevierd wordt.

I)en dag voor het feest kwamen wij te St.-Agatha en waren ooggetuigen van de \-oorbereidingen tot het feest. Reeds waren triumfbogen in de hoofdstraten voltooid; aan de illuminatie der kerk en der straten waren geen kosten gespaard, vete karren met vuurwerk" be laden, waren reeds aiangekomen, en zoo begaven

wij ons in de statige kerk, waar men bezig was, de Madonna voor haren triumftocht van prachtige kleederen te voorzien. Wij vonden een houten standbeeld, waarvan de handen en het gelaat met glimmend vernis waren overdekt, het lang, afhangend haar, was van zijde, terwijl het hoofd door een sterrenkrans was omgeven.

De sacnstein, door zijn vrouw geholpen, hing om dit beeld éen met goud doorweven kleed, en een blauwenJ atlas-mantel, welke met sterren overzaaid was. Het beeld was bovendien met armbanden, gouden ringen, benevens met een-kostbaar halssierraad getooid. Daarop werd het op een troon geplaatst en daar stond zij, trotsch als een koningin, onder een baldakijn van purperen zijde. Van de overige opsiering der kerk willen wij hier maar zwijgen. Des avonds trok een muziekkorps met trommelgeroffel en hoorngeschal door het stadje, en de illuminatie werd, bij wijze van proefneming, eens aangestoken. Den volgenden dag kwamen de menschen, die zich in feestgewaad gestoken hadden, van alle zijden aangestroomd; vrouwen en meisjes droegen glinsterende, gouden halsketens; gouden, met paarlen bezette oorringen, bont gekleurde' zijden doeken aan hoofd en hals, terwijl sommigen zelfs geheel in zijde waren gekleed. Een bont gewemel vulde de straten van het anders zoo stille stedeke. Van het naburige klooster Deserto waren de Franciscaners gekomen, om aan de processie deel te nemen.

Tegen den middag verliet de Madonna de kerk, begroet door knallende salvo's. Voor haar uit werd een groote banier met sterren en zware standaards gedragen ; zij zelve rustte op de schouders van krachtige mannen, welke die eer voor geld gekocht hadden. Onderscheidene broederschappen, die op de gewone wijze' gekleed en met medailles omhangen waren, volgden; de priesters zongen bij deze processen zoo luide en zoo onwelluidend, dat wij ons over het knallend vuurwerk verblijdden, dat telkens opnieuw de door den neus gezongen tonen, onhoorbaar maakte. Duizenden sloten zich bij den optocht aan, die zich ouder gewoonte naar de kerk van St. Maria della Neve bewoog, om dan weder huiswaarts te keeren.

In gïootere plaatsen wordt nog meer werk van het Madonnafeest gemaakt. Daarbij hebben dan allerlei publieke vermakelijkheden plaats, als wedrennen van ezels en paarden enz.

Arm volk, dat geboren en getogen wordt in eene kerk, die steeds meer, vooral in dit deel van Italië, tot heidendom vervalt!

Amerika. Besluiten der L u t h. P e nnsylvania-Synode.

Van den zden tot den Ssten Juni vergaderde te Philadelphia in de Duitsche Sionskerk de oude Pensylvania-synode. In dezelfde kerk werd in 1747 de grondslag voor de organisatie der Luthersche kerk in dat deel van Amerika gelegd in een vergadering, die uit drie geordende predikanten en twee catechiseermeesters bestond.

Een nieuwe kerkorde werd aangenomen. Een voorstel, waaruit, indien het aangenomen werd, volgen moest, dat van lieverlede, superintendenten of bisschoppen, gelijk die in Duitschland zijn, fungeeren zouden, werd afgestemd. Eenige jongere predikanten hadden toch voorgesteld, om de presidenten van de districtsconferentiën niet langer voor den tijd van drie jaren te benoemen, maar het aan de conferentiën over te laten, voor hoe lang men hen in functie wilde laten. Van lieverlede zouden dan die presidenten, bisschoppen geworden zijn, belast met het oppertoezicht over de kerk. Doch de Calvinistische zuurdeesem heeft in de Luthersche kerk van Amerika te zeer doorgewerkt, dan dat men dit voorstel kon aannemen.

De Missoury-synode kan den Lutherschen in Duitschland leeren, dat er nog Lutherschen zijn, die »den vrijen wil" met Luther »een loutere leugen" noemen, en den laatsten grond der zaligheid van den Christen in de verkiezing Gods zoeken. De Pennsylvania synode kan him leeren, dat er aan de overzijde van den Oceaan nog Lutherschen wonen, die niet gezind zijn, gelijk zoovele Duitschers, om het Hiërarchisch element in de kerkregeering te versterken.

Bekend is het, hoe vele kerken in Amerika, ook van Gereformeerde belijdenis, den strijd hebben aangebonden tegen geheime genootschappen, als de Vrijmetselarij enz. Het aan­ ) tal geheime vereenigingen neemt in Amerika gedurig toe, en waar ze eenmaal vasten voet gekregen hebben, daar zoeken zij invloed uit te oefenen op de verkiezing van kerkeraadsleden en predikanten; hetgeen niet anders dan kerkverwoestend kan werken.

De Roomsche kerk heeft de leden dier genootschappen buiten hare gemeenschap gesloten of geëxcommunieerd; in de Holl. Geref. kerk hebben, na een heftigen strijd, de Vrijmetselaars het onderspit moeten delven. De Luthersche Missoury-synode bestrijdt hen onvermoeid; vele andere kerken laten hen tot het lidmaatschap niet toe. Op het Algemeene concilie van de Amerikaansche Luthersche kerk werd er op aangedrongen, met den strijd tegen de geheime genootschappen krachtig aan te vangen. Daar zij echter in vele synoden nog sterk vertegenwoordigd zijn, ging dit niet.

De Pennsylvania-synode heeft zich echter vermand, om den strijd te beginnen, door in hare reglementen te schrijven, dat de predikanten onder haar ressort niet tot een geheim genootschap mogen behaoren, terwijl hun ook is verboden lid te zijn van vereenigingen, waarvan de statuten niet gegrond zijn op Gods AVoord, of die den Heere Jezus Christus niet erkennen als den Godmensch en den eenigen Middelaar Gods en der menschen.

Jammer maar, dat men het niet aangedurfd heeft, om deze bepaling ook geldig te verklaren voor kerkeraads-en gemeenteleden.

In Amerika zijn de kerken nog een macht in het publieke leven, vandaar dat mannen, die de beginselen der vrijmetselarij zijn toegedaan, zich zoozeer beijveren, om hun invloed op kerkelijk gebied uit te oefenen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen