Gisteren kwam mij

Venendaal, 15 Nov. 1887.

Mijnheer de Redacteur!

Gisteren kwam mij een oud boeksken ter hand, waarin een Godvreezend man, H. van der Biezen genaamd, die vroeger in deze gemeente woonde, vóór 70 jaren eenige gedichten ternederschreef. Een dezer gedichten heet: Treurzang over het diep verval der kerke Gods in onze dagen, gevolgd door eene Toespraak en een Gebed, mede in dichtmaat. Een en ander kwam mij zóó belangrijk voor, met het oog op den strijd onzer dagen, dat ik het Gebed van dien Wachter op Sions muren heb uitge schreven en u ter plaatsing in De Heraut toezend. Moge de lezing er van aan menig hart geheiligd worden en deze Godsgetuige alzoo nog onder ons spreken, nadat hij gestorven is. Met zegenbede over uwen arbeid, noem ik mij, hoogachtend.

Uw dienaar in J. C.

GEBED.

Ach Heer! ach hoor, verhoor toch ons gebed, De bange zucht van uwe lievelingen; Laat ons geroep tot in den hemel dringen, Ach, wierd uw volk, uw zaak door U gered.

Sta op ter hulp, verlos, toon uw gezag. Ach! zijt Gij niet op uwen troon gezeten ? Zoudt Gij uw volk, uw erve hier vergeten. Geen acht meer slaan op tranen en geklag ?

Ziet Gij dan niet met een ontfermend oog Op uwe Kerk in haren druk terneder? Keer dan tot ons in uwe gunste weder. Ach, dat mijn klacht uw liefdehart bewoog!

Och, kan het zijn en met uw raad bestaan. Laat dan een pijl van uw genade treffen, In 's vijands hart, en laat hem recht beseffen. Wat smaad en hoon hij U heeft aangedaan.

Buig hun gemoed met eenen liefdedwang. Wil door uw Geest hen aan uw dienst verbinden. Dan zal uw volk de rijkste stoffe vinden. Uw naam en roem te prijzen met gezang.

Beteugel Gij de boosheid in haar woên, Wil door uw macht haar perk en palen stellen, Wat zich niet buigt nu eens ternedervellen, En tot uw roem geduchte daden doen.

Hebt Gij vanouds niet onder ons gewoond ? Zijt Gij het niet, die van de vroegste jaren Zoo menigmaal uit nooden en gevaren Ons hebt gered en uwe gunst betoond?

Geef aan uw volk, dat zich in dezen tijd Ontrouw gedraagt, toch uwen Geest van boven; Laat toch niet toe, dat men haar kroon ontroove. Verleen haar moed en krachten tot den strijd.

Gordt Gij hen aan, dan is de zwakste een held, Doet Gij dat niet, dan zijn zij allen blooden. Die trouwloos straks uit 't strijdperk zijn gevloden. Door 't minst gerucht ontmoedigd en ontsteld.

Wees ook met hen, die voor uw dienst en leer. Uw volk en zaak zich in de bresse stellen. Die dag aan dag hun zielen bitter kwellen En in uw kracht steeds ijvren voor uw eer.

Treed hen op zij, schraag hen door uwe kracht. Laat toch uw Geest hen in de waarheid leiden, In kruis en druk hen troosten en verblijden; Door uwe gunst wordt alle leed verzacht.

Zet bovenal het zegel op hun werk, Doe door hun dienst nog veler oogen open, Beschaam hen niet, die op uw bijstand hopen. Stel hen tot heil en zegen voor uw kerk.

Ach! stort uw Geest in ruimer maat toch uit. Laat die het hart van groot en klein bekeeren, Doe Neêrlands volk U naar uw wil vereeren. Dan wordt gewis de leugenleer gestuit.

Grootmachtig Heer! o. Onverwinbaar Held! Maak door uw Geest ook dit mijn werk voorspoedig. Schenk mij uw gunst, dan sta ik eens vrijmoedig Voor uwen troon, als Gij het vonnis velt. Amen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen