Ook in Hilversum

Ook in Hilversum buigt zich de kerkeraad tot ons leedwezen steeds dieper onder de synodale hiërarchie.

Eertijds' wierd ook daar iets gevoeld van het ergerlijke dat er stak in het schriklijk feit, om aan het hoofd van een Christelijk kerkgenootschap een man als voorzitter der Synode te zien zitten, die den Christus loochende.

Lets gevoeld voor het stuitende feit, om op tal van kansels de waarheid te hooren smaden in stee van te prediken. Iets beseft van den plicht der geloovigen en vooral van ambtsdragers, om niet te zwijgen en niet in te houden, maar te roepen al den dag en al den nacht over de breuke van Sion.

Ploos van Amstel en Klaarhamer hadden hun woord voor de conscientie der broederen laten liggen.

Ze konden wisten. niet zeggen dat ze het niet

Het was hun aangezegd, en hun eigen conscientie had er een Amen op uitgesproken.

Daarom beriepen ze ook Ds. Dijkstra. Ze wilden een man, die, nu het er op aankwam, hen zou aanvoeren en voorgaan in den strijd.

Een man die volbloed was. Geen verkapt synodalist. En zulk een betrouwbaar leider waanden ze in Dijkstra gevonden te hebben. Ja ze konden niet anders denken, of hun keuze was wel gevestigd, toen Dijkstra zelf zijn brieven tegen Vos drukken liet, en daarin van zich afbeet dat het een aard had.

Thans, naar Hilversum gekomen, echter maakt Dijkstra uitstapjes naar Amsterdam en wandelt met Vos door de Kalverstraat. Dijkstra is in een jaar, onzelfstandig als hij is, geheel ingepakt. Hij is nu erger dan Vos toen was. Qz& n toon en geen hart meer voor zijn vroegere medestanders. Eer hun vervolger en hun vijand.

Zoover gaat dit thans, dat hij den kerkeraad zelfs overhaalt om bepaalde onwaarheden te constateeren,

Ziehieir het bewijs:

Onder dagteekening van 29 Dec. 1887 zond de heer J. L, Jaspers, diaken te Hilversum, dit schrijven aan den kerkeraad in:

Weleerw. Heer en Broeder !

Tot mijn leedwezen is mij in de laatste kerkeraadsvergaderingen en in de onderhandelingen met de geloovigen, die hun request onlangs bij ons indienden, met volkomen duidelijkheid gebleken, dat gij en de andere ambtsdragers weigerachtig zijt en blijft, om naar roeping en plicht de ongoddelijke banden af te werpen, waarmede ook onze kerk sints nu ruim 70 jaren'gebonden ligt.

Tengevolge daarvan heb ik na rijpe overweging besloten, u te melden, dat ik niet meer met u kan vergaderen en dus de samenkomsten van de broederen niet meer voor eene kerkeraadsvergadering kan houden.

Ik wensch onder biddend opzien tot God, niet mijn ambt te verlaten, maar integendeel getrouwer dan dusver, volgens mijn ambt, het goede voor de gemeente Gods alhier te zoeken. Van harte hoop ik, dat ook uw oog daarvoor nog eens geopend en uw hart daartoe bereid­

willig worde en wij alzoo weer bijeenkomen kunnen.

Mag ik u vriendelijk vragen, van dit schrijven ook aan de andere broeders mededeeling te doen?

Hoogachtend enz.

• J. L. JASPERS.

Hilversum, 29 December 1887.

Hier staat dus zoo duidelijk mogelijk in: „dat hij (Jaspers) zijn ambt niet nederlegt en niet verlaat, maar het nog trouv/er dan vroeger hoopt te bedienen."

En wat antwoord zendt Ds. Dijkstra hem nu onder dagteekening van 6 Januari 1888, namens den kerkeraad.'' Lees het hier:

Weledele Heer t

In uw schrijven van 29 Dec. 11. aan den voorzitter van den kerkeraad der Herv. Gemeente alhier, met verzoek om dat schrijven aan de andere kerkeraadsleden mede te deelen, zegt u , 0. a., dat gij na rijpe overweging besloten hebt, hem te melden, dat gij niet meer met genoemden kerkeraad kunt vergaderen en ook de samenkomsten der broederen niet meer voor keirkeraadsvergadeiingen kunt houden.

Naar aanleiding hiervan zijn twee kerkeraadsleden tot u gegaan, om te trachten u' in den geest der Hefde terecht te wijzen, en bij u te bewerken, dat gij genoemd besluit zoudt intrekken, doch zonder het gewenschte gevolg. Integendeel hebt gij nadrukkelijk verklaard, dat gij bij uw besluit zoudt blijven. Hierbij gevoegd de omstandigheid, dat gij de openbare godsdienstoefeningen steeds verzuimt bij te T-fonen, de inzameling der gaven voor de armen verzaakt en u met de verzorging der armen niet bemoeit, maar veeleer de armen zoekt te benadeelen, door te trachten, dat de menschen uit de kerk gehouden worden. Immers, op dezelfde uren, op welke wij samenkomen, worden mede' door uwe bemoeiing elders samenkomsten georganiseerd - en gehouden, en door u of geheel 5f gedeeltelijk geleid, welke gezegd doel beoogen.

Tengevolge van een en ander merkt de kerkeraad uw boven aangehaald schrijven wel en deugdelijk aan als een feitelijke nederlegging uwer betrekking als diaken bij deze gemeente en bericht u tevens, dat in uwe plaats een ander is benoemd.

Namens den kerkeraad der

Herv. Gem.,

S. DrjKSïR^. h. t. p e. s.

Alzoo: Jaspers schrijft uitdrukkelijk: „//é leg' mijn ambt niet neer", en de heer Ds, Dijkstra antwoordt: „De kerkeraad beschouwt u als feitelijk uw ambt nedergelegd hebbende."

Hier is alzoo én onrecht én onwaarheid. Op zijn hiërarchisch standpunt had Ds Dijkstra kunnen voorstellen Jaspers af te zetten.

Maar neen, dat wil hij niet. Er moet eenvoudig verklaard dat hij sijn ambt neerlei.

Dat spaart opspraak. En. ... dit weet Dijkstra vooruit, Jaspers appelleert toch niet. Hij kan dus schrijven wat hij wil.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen