„Uit denzelfden klomp.”

Qf heelt de pottenbakker geene macht over het leem, om uit denzelfden klomp te maken het eene vat ter eere, en het andere ter oneere? Rom. 9 : 2I.

Het gevaar, om in hoogmoed tegenover de lieden der wereld te vervallen is voor Gods kinderen zoo ontzettend groot.

Men ziet het onderscheid dan toch tusschen hen en zich. Men ergert zich aan wat zij uit lust en onder lach en spot drijven. Men zou het in hun midden niet kunnen uithouden. Het zou de ziel pijn doen. Het zou het teederder gevoel kwetsen. En het zou ons zijn, of ons de goudvederen uit onze wieken wierden uitgerukt.

Het is dan ook niet te loochenen: De lieden der wereld leven anders. Zien op andere dingen. Zijn in geheel andere gedachten bezig. En wat ook niet verheeld noch verbloemd mag, bij veel althans dat Gods kinderen van de kinderen der wereld onderscheidt mag vrijuit beleden, dat de kinderen der wereld het slechtste deel kozen, en dat de kinderen Gods in htm streven en bedoelden althans gelijk hebben.

Stond dat niet vast, waaraan zouden we dan het recht ontleenen, om een oordeel over de wereld te hebben ? En zoo we dat misten, hoe zouden we haar ooit haar oordeel kunnen aanzeggen en ze tot bekeering kunnen vermanen ?

Daar ga dus nooit iets van af. Er is onderscheid. Een sterk sprekend onderscheid zelfs. En wat beginsel, drijfveer en bedoelen aangaat is stellig de keuze der wereld te veroordeelen en alleen de keuze van Gods kinderen goed.

In zooverre mag er nooit aarzeling of onzekerheid in ons zedelijk bewustzijn heerschen. Dat moeten we zoo inzien en gelooven. We moeten het aandurven en zeggen durven ook. Met dat te verzwijgen breken we onze kracht.

Maar, en dit springt terstond in het oog, juist hierin dreigt dan ook het ontzettend gevaar van zelfverheffing en hoovaardij.

Vergeet ge toch ook maar één oogenblik, dat al wat ge boven de wereld vooruit hebt u uit genade toekwam, en dat al wat ge in die wereld veroordeelt, in kiem in u zelven schuilt, dan kruipt de duivel van den hoogmoed in uw hart en uw ziel is vergiftigd.

Daarom is het zoo goed, dat apostolisch zeggen van ^denzelfden klom f ons gedurig in het oor te laten dreunen.

Gelijk een pottenbakker een klomp klei of leem van den bodem grijpt en op het wiel drijft, om er een vaas als vat der eere, of een vuilnispot als vat der oneere van te maken, zóó zegt de heilige apostel heeft het God den Heere beliefd, ook met u te doen. Gij, kind van God en die volop in de wereld levende man, die tot allerlei uitgieting van ongerechtigheid komt, gij zijt niet maar van éénen bloede, en van één maaksel, maar ook »van een zelfden klomp." Het is één leem, wat in hem en in u wordt gevonden, en al hetgeen hem van u en u van hem onderscheidt is niets anders dan het goddelijk welbehagen dat u bewrocht met een genade, die aan hem niet alzoo wierd besteed.

» Van eenselfden klomp" is het woord, dat u zoo alle aanleiding tot hoogmoed en zelfverheffing afsnijdt; want er ligt m dat woord klomp iets zoo vernederends, zoo neervverpends, zoo verlagends, dat ge opeens al de verachting, die ge op den man der wereld woudt leggen, met dat ééne woord van klomp, op uzelven voelt terugvloeient.

In het leem en in de klei zelf zit niets. Het is alles één of ge dien klomp leem hier of ginds opraapt. En gij, die als kind van God zeer terecht inziet en belijdt, dat ge iets anders en beters zijt dan die man der wereld, zoudt opeens prooi van bittere zelfmisleiding worden, als ge ook maar één oogenblik denken gingt, dat dit betere dan ook uw naam beter dan den zijnen / maakte.

Want ongetwijfeld is, ja, een fijne vaas beter en hooger in waardij dan een vuilnispot. Dat kan niet betwist, dat is zoo. Maar, en hierin ligt het verschil, de meerdere prijs voor die vaas wordt door den kooperniet aan die vaas, maar aan hem^ die die vaas maakte betaald. Want niet in die handvol leem, maar in zijn kunst ligt de hooge waardij, die de vaas verkreeg. En het is dus geheel naar recht, dat ook de kunstenaar, die de vaas wrocht, en niet die vaas zelf, de eere hebbe.

En zoo ook bij u.

Zijt ge kind van God, o, natuurlijk, dat ge dan veel hooger waardij bezit dan een goddelooze. Maar die meerdere waardij komt Gode en niet u toe; moet Gode en niet u betaald; en zoo gij u vermeet die meerdere waardij voor uzelven te nemen, pleegt ge roof aan den Heere uw God!

» Van eenzelfden klomp\ dat is dus de diepe gedachte waar de nederigheid in wortelt.

Want buiten Gods genade zijt gij niets beter an de slechtsten. Nu nóg zou, als Gods geade u losliet, het kwaad misschien veel ercrer in u dan in hen uitbreken. Al de zaden en kiemen van zonden die in hen uitschoten, worden ook in uw hart gevonden. Och, de meest goddelooze man der wereld laat u niets anders zien dan wat gij zelf zijn zoudt, zoo God de Heere u had losgelaten.

En zoo komt dan uit dien nederiger zin vanzelf tevens de ontferming in u op, die het laatste spoor van hoogmoed uitdrijft.

Ontferming met die kinderen der wereld die God niet kennen, en daardoor zoo ontzettend veel missen. Ontferming met die afgedoolden, in wie gij zelf afdoolt, en in wier zonden gij de wonde van uw eigen hart herkent. Ontferming met die lieden »van eenzelfden klomp" met u, in wie ge niets ziet, dat aan uzelven vreemd zou zijn, en wien ge toebidt en, o, zoo innig graag toe zoudt willen brengen diezelfde genade die u behouden heeft.

o. Heel uw houding onder de lieden der wereld wordt zoo geheel anders, naar gelang ge als een beter soort wezen op die slechtheid der slechtsten neerziet, dan wel of ge als met hen van eenzeifden klomp, het schier niet vat en het u niet verklaren kunt, dat gij van zooveel boosheid wierdt afgehouden.

Ja nog meerderen zegen brergt die gedachte »van eenzelfden klomp'' u.

Immers het maakt u bang. Want ge waart niet slechts van denzelfden klomp, maar ge zijt van dienzelfden klomp nog; en ziet dus in de lieden der wereld, aan wat ontzettende gevaren van zonde en verleiding ge nog steeds, evenals zij, zijt blootgesteld.

Niet alsof er in een Christelijk verleden niet ook een macht ter behoudenis zou liggen. De gewoonte heeft macht ten kwade, maar ten goede ook.

Doch al geven we grif toe, dat ge daarin een schild voor uw borst hebt, vergeet niet dat Satan u ook bijzonderlijk aanport, meer dan de lieden der wereld, en dat Satan voor den val van een David hooger prijs biedt dan voor den ondergang van een goddelooze.

En dit nu overwegende, dat ge van eenzeifden klomp zijt met den diepst gevallene en verst afgewekene, en dat Satan nog zeer bijzonder op u loert bovendien, o, dan komt er een toevluchtnemend roepen naar die eeuwige Genade, die uit dien klomp u tot een kind van God herschiep, om veilig bij Hem te schuilen.

En dan herleeft de moed!

Want immers als ge er dan om u heen zoo enkelen ziet, die bijzonder sieraad ontvingen, of leest in het historieblad van kinderen Gods, die zoo zonderling begenadigd wierden, dan past ge dat y> van eenzelfden klomp'' ook op hen toe.

Ook zij waren geen geboren heiligen, maar door God alleen bevruchten en bewrochten.

Zoo kon genade zich in leem van dienzelfden klomp verheerlijken.

En daarom, hoe dor en moedeloos ook ingezonken, als ik een handvol leem van dienzelfden klomp ben, waarvan God de Heere zulke vaten der eere schiep, o, dan durf ook ik, kleine, wegschuilende, vergetene in den lande, nog hopen.

»Van dien zelfden klomp" bereidt God de Heere zich de vaten der eere nog.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen